10 najczęstszych błędów popełnianych przez kobiety na początku związku

Pierwsze miesiące w nowym związku są kluczowe do ustalenia zasad, jakie będą obowiązywać później. Tymczasem już na tym etapie można popełnić wiele błędów. Oto one.

Zapominasz o sobie

Związek rozwija się dzięki dwóm czynnikom. Jednym jest czas, drugim są emocje.

Bycie z kimś niejako wchłania i w naturalny sposób zmienia, nie pozostawiając czasu na pertraktacje. Wchodzisz albo rezygnujesz, nie ma innej drogi.

To szaleńczy proces, na którym w fazie zakochania bardzo ciężko zapanować. Zwłaszcza kobietom – przez naturę nastawionym na poświęcanie i rezygnację z siebie dla dobra sprawy, żeby „on był zadowolony”, „żeby nie musiał się martwić o nic”, „bo trzeba się nim zająć”.

Zakochana kobieta jest w stanie zrobić naprawdę sporo. Niestety często nie myśli o sobie, o własnych pragnieniach i potrzebach. Nastawia się na dawanie i zapomina o równowadze między braniem i ofiarowaniem. Gdy trafi na niewłaściwą osobę, bardzo łatwo o cyniczne wykorzystanie otwartości i gotowości „do bycia idealną”.

Jeśli masz wybierać między swoją godnością a związkiem – zawsze powinnaś wybierać godność.

Zapominasz o swoich przyjaciołach…rodzinie

To przykre, jak w błyskawiczny sposób można zapomnieć o bliskich osobach tylko dlatego, że rozpoczęło się etap pod tytułem „związek”.

Niektóre kobiety są w tym mistrzyniami.

Gdy „są wolne”, potrafią dzwonić i spotykać się z dużą częstotliwością, by potem, gdy poznają mężczyznę, kontakty szybko zerwać, przypominając sobie o nich przy okazji rozstania…

Jesteś zazdrosna

Bycie zazdrosną bez powodu to częsty problem nowych związków. Robienie awantur o „zbyt długą rozmowę z barmanką”, „odwrócenie się za nieznajomą”, sprawdzanie sms-ów, wypytywanie, gdzie był, z kim i dlaczego tak długo…

Wszystko to może skończyć się tym, że on spasuje, zapragnie uciec, byle jak najdalej.

Stajesz na rzęsach

Znasz kobiety, które są za miłe, za dobrze zorganizowane, takie, które dosłownie stają na rzęsach, by wszystkich zadowolić i przeżywają osobisty dramat, gdy druga osoba nie jest wystarczająco usatysfakcjonowana?

Wśród nich są te szczególnie zdesperowane, z zaciętością walczące o to, by „tym razem się udało”? Mówiące sobie „to ostatnia szansa”, będzie ze mną już na zawsze. Dlaczego mało który mężczyzna jest w stanie docenić takie poświęcenie?

Głównie dlatego, że się dusi, plącze się w sieci wymagań i oczekiwań. Za dużo w tym wszystkim emocji, także nieprzepracowanych z przeszłości.

W związku, w którym kobieta staje się sługą, pojawia się problem z poczuciem wartości. Osoba, która daje zbyt wiele, według psychologów, czuje się gorszą. Robi wszystko, by przekonać drugą stronę, że warto z nią być.

Niestety skutki są opłakane. Takie postępowanie to gwóźdź do trumny męskiego zainteresowania.  W myśl zasady – uważasz, że jesteś kiepska, to dlaczego ja mam sądzić inaczej? Jasne są śmiałkowie, którzy walczą, ale…powiedzmy sobie szczerze – to wyjątki.

Jesteś do dyspozycji na każde zawołanie

Czekasz przy telefonie, wysyłasz dziesiątki smsów, niemal błagasz o spotkanie i bez komentarza przyjmujesz męskie wykręcania się „spotkaniem z kumplami”, „koniecznością pozostania w pracy”, itd.

Tymczasem gdy on zapała chęcią wyjścia razem, zawsze jesteś wolna. Zmieniasz plany, rezygnujesz z umówionych spotkań. Wszystko po to, by się nie zniechęcił, żeby nie zrezygnował. To spory błąd.

Warto pokazać już na wstępie bycia razem, że masz własne życie, którego jesteś panią i to Ty decydujesz. Nie pędź zatem na randki zaplanowane na ostatnią chwilę, tylko dlatego, że on nie ma nic innego do roboty.

Nie pozwalasz zatęsknić

Niczym zwierzę znaczysz teren. Starasz się odnaleźć w jego życiu i w każdym miejscu – pokazując, że jesteś ważna i na „dłużej tu zabawisz”. Na rodzinnym obiedzie, na kolacji biznesowej, w knajpie z kumplami, gdzie tylko się da.

To naturalne, że na początku związku para chce ze sobą przebywać, trudne stają się rozstania, a chwile razem mijają błyskawicznie. Jednak to ważne, by dla zdrowia relacji zachować coś dla siebie, pielęgnować własne życie „poza związkiem” i dać partnerowi przestrzeń.

Stawanie się częścią swojego mężczyzny, bycie nierozłączne i zawsze gotowe to słaby pomysł. Tęsknota jest dobra. Niepewność (w odpowiedniej proporcji) również.

Za dużo mówisz

Trudno szukać mężczyzny, który z zachwytem będzie wysłuchiwał historii Twojego życia na drugiej randce, każdego, nawet najdrobniejszego szczegółu. Przyjdzie czas na zwierzenia, rozmowy o rozwodzie rodziców, złamanym sercu i kompleksach z liceum.

Nie znajdzie się również zbyt wielu chętnych, którzy docenią Twoją motywację do zmieniania go, usuwaniu wad, dyrygowania, poprawiania, ulepszania i komentowania jego wyborów.

Niestety żaden mężczyzna nie lubi kazań. Nawet tych ogłaszanych z dobrymi zamiarami, z potrzeby serca. Potok słów, gdy ma problem, jest dla niego dojmujący. On trawi myśli, potrzebuje spokoju i czasu.

Warto nauczyć się rozmawiać. W taki sposób, by miło spędzać czas i mieć wiedzę o to, kiedy zamilknąć lub zamknąć sobie i jemu usta w najprzyjemniejszy sposób. To lepsze niż zmuszanie mężczyzny do rozmów, gdy on nie jest na to gotowy.

Strzelasz focha, zrzędzisz

Dyskusja jest dobra. Szczere postawienie sprawy również, ale wszelkie formy biernej agresji już nie.

Tak, tak, foch i zrzędzenie to przemoc, w takim wydaniu, po którym nie zostają siniaki na skórze, ale rany i blizny na linii on-ona. Poza tym zwyczajnie są nieskuteczne, dzielą zamiast łączyć.

Pozwalasz sobą sterować

„Wiesz, nie podobają mi się te buty”, „Musisz wychodzić do klubu z kolegami z pracy, jestem zazdrosny”, „Nie lubię jak tak często rozmawiasz z mamą, ona ma na Ciebie zbyt duży wpływ”.

W związku się zmieniamy i kształtujemy siebie nawzajem. To fakt, jednak jeśli dzieje się to jednostronnie i dotyka obszarów, które są dla Ciebie ważne, a ingerencja w nich odbierana jest jako próba zmieniania cennych przyzwyczajeń, z którymi jest Ci dobrze, robi się nieswojo.

To ważne, by mieć mocne fundamenty, które pozwolą zachować ważne aspekty w życiu nietknięte.

Zbyt poważnie, za szybko

Być może już od pierwszego momentu, w którym go ujrzałaś, byłaś przekonana, że to ten, jeden jedyny, na całe życie, wymarzony. Oczami wyobraźni ujrzałaś mały biały domek, gromadkę dzieci, szczekającego psa i jego uśmiech, gdy witacie się każdego dnia po pracy.

Idealnie, prawda?

Tak, czemu nie.

Jest jednak pułapka.

Taka postawa rodzi presje, rozbudza oczekiwania, czyni kobietę zdeterminowaną w złym słowa tego znaczeniu. Poza tym to prosta droga, by odstraszyć nowego partnera…i zakończyć dopiero co rozpoczęty związek.