6 rzeczy, bez których będziesz szczęśliwsza. Odpuść sobie je!

„Boże, użycz mi pogody ducha, abym godziła się z tym, czego nie mogę zmienić. Odwagi, żebym zmieniała to, co mogę zmienić, i mądrości, abym umiała odróżnić jedno od drugiego”.

Zachowanie spokoju w obliczu tego, co pozostaje niezależne od nas jest szczególnie trudne. Tak jak godzenie się na to, na co wpływu nie mamy, bez poczucia straty i gniewu. Naturalne w takiej sytuacji są próby walki, poniesienie myśli na fali egocentryzmu – jak to ja tego nie zmienię? Przecież mogę wszystko.

Ale czy na pewno?

To nic złego, że wierzymy w swoje możliwości, że być może żyjemy w przekonaniu, że możemy więcej. To zrozumiałe, mam podobnie.

Problem pojawia się wtedy, kiedy wypalamy się od środka, bo mamy poczucie, że wiemy lepiej i możemy zbawić „cały świat”.

Wtedy warto odpuścić. 

Poczucie, że masz rację

Chyba każdy lubi to uczucie, kiedy wyrzuca z rękawa argument za argumentem, przekonuje drugą osobę do swojej racji i widzi, że jest w tym lepszy od drugiej osoby. Wielu uważa, że na tym właśnie polega dyskusja – by zmusić partnera rozmowy do zrozumienia pewnych kwestii, jak jest naprawdę.

Życie w przekonaniu, że „wiem lepiej” to błąd, który kosztuje wiele frustracji. Przyczyn jest sporo. Przede wszystkim – trudno ocenić tak naprawdę, gdzie leży prawda, a z „racją” jest taki problem, że każdy ma swoją i jest święcie przekonany, że to jego jest tę „prawdziwą”…

I konflikt gotowy.

Dlatego, by uchronić się od wrzodów  żołądka, warto nie umniejszać racji innych osób. Należy zaakceptować to i odpuścić – słuchać innych i otworzyć się na ich pogląd na życie.

Potrzeby kontrolowania wszystkiego i wszystkich

Gdy kochasz, możesz mieć potrzebę kontrolowania osób, które są dla Ciebie ważne. Szczególnie jeśli zauważasz, że popełniają błędy. Bardzo trudno patrzeć na nie i nie ingerować. Przecież wiesz…jak ich uniknąć, możesz pomóc.

Jednak z pomocą, której nikt nie oczekuje jest taki problem, że traktowana jest jako narzucanie się. Dlatego odpuść i poczekaj aż ktoś wprost zapyta Ciebie o zdanie. Poza tym milczenie jest złotem, lepiej nie wiedzieć niż żyć w złudnym poczuciu, że masz wszystko pod kontrolą, bo to zwyczajnie niemożliwe…

Potrzeby „oświecania” innych

Warto sobie odpuścić potrzebę „oświecania” innych i przyjąć zasadę – radzę, gdy mnie proszę o pomoc, wyjaśniam, gdy mnie pytają.

Gdy odpuścisz sobie tłumaczenie zawiłości i niuansów świata osobom, które wcale nie chcą ich znać, poczujesz się lepiej. Rezygnacja z tonu moralizatora daje wielką ulgę.

Przeżywanie przeszłości ciągle na nowo

Co warto sobie odpuścić?

Na pewno rozpamiętywanie przeszłości, grzebanie się w niej, analizowaniu wszystkiego pod kątem „poprawności” i „celności” i zadręczana się bez końca: co by było gdyby, co jeśli… To nie ma sensu. Wystarczy raz przemyśleć to, co się stało i spróbować tego unikać w przyszłości.

Przyszłość zawsze niesie nową szansę. I to jest właśnie najważniejsze.

Potrzeby zadowolenia wszystkich

Myślisz, że Tobie się uda?

Możesz próbować bez końca, ale w końcu zrozumiesz- nie da się zadowolić wszystkich. Można ciągle popełniać ten sam błąd i działać jak maniak w potrzasku, ale niestety kosztem tego przedsięwzięcia będzie poczucie frustracji i przegranej.

Poza tym w ten sposób łatwo zapomnieć o sobie…a Ty też powinnaś być zadowolona. Może nie „też”, ale „przede wszystkim”. Prawda?

Poczucia, że musisz być idealną

Dzisiejszy świat zwariował. I to już chyba nikogo nie dziwi. Mówi się nam, że możemy mieć wszystko i być idealne. Niestety rozpaczliwe dążenie do perfekcyjności to prosta droga do…wrzodów żołądka, nerwicy, bezsenności i kłopotów ze zdrowiem.

Odpuść sobie bycie perfekcyjną. Jesteś tylko człowiekiem. Staraj się żyć jak najlepiej, ale nigdy nie zapominaj, że masz tylko jedno życie. I to ono jest najważniejsze. Niby proste, oczywiste, banalne, każdy to wie. Ale w praktyce zazwyczaj bardzo trudne.

Odpuszczanie sobie to sztuka, która przychodzi z wiekiem. Im wcześniej tym lepiej.