Bycie ciągle zajętą sposobem na to, by poczuć się ważną? A może głupota współczesnych czasów?

Zaorana jestem, ledwo żyję, nie dam rady wyrwać się z pracy, muszę robić nadgodziny, nie będę odstawać. Jakie wakacje? Może za rok? Przerwa? Kochana, mam chwilę jedynie na kawę w biegu, a właściwie Ty się napij, ja lecę. Może spotkamy się? Tak, ale nie wiem kiedy, niestety ledwo ze wszystkim zdążam. Takie czasy.

Bycie zajętą jest dzisiaj modne. Nie lubisz tego słowa? Ale jak to inaczej nazwać? Osoby sukcesu nie mają czasu i mówią o tym z dumą. Jest to jeden ze sposobów, by powiedzieć: jestem ważna, rozchwytywana. Zobacz, ile jestem warta, jak bardzo świat mnie potrzebuje.

Czas wolny jest dla tych, którym się nie udało.

Też tak myślisz?

Czy aby na pewno masz rację?

Prawdziwy sukces czy chęć dowartościowania się?

Okazuje się, że osoby odnoszące prawdziwy sukces, taki przez wielkie „S”, potrafią słuchać innych. To nie wielozadaniowcy, ale jednostki, które potrafią skupić się na jednej czynności w 100%, obdarzając ją niepodzielną uwagą i oddając się jej w pełni. To również osoby, które nie marnują głupio czasu, dlatego posiadają go wystarczająco dużo na rzeczy, które są ważne (w ich osobistej hierarchii ważności). Wiedzą bowiem, że taka postawa jest źródłem siły i motywacji do codziennej walki. Dlatego zawsze mają czas na to, co dla nich jest istotne, posiadają również odpowiednio ustawione priorytety. Wiedzą, że bycie „zajętą” dla zasady jest głupotą współczesnych czasów.

To tłumaczy również, dlaczego tak wiele osób, które mają teoretycznie wszystko – wielki dom, świetną pracę, kochającą rodzinę – bardzo szybko się wypalają, załamują i często kończą tragicznie. Samobójstwa znanych osób szokują, pojawia się pytanie, dlaczego, co jej/jemu strzeliło do głowy, miała/miał przecież idealne życie… Często przyczyny są prozaiczne, szuka się ich w zachwianej równowadze między życiem prywatnym i zawodowym, ogromnym stresie, przepracowaniu i ciągłym braku czasu chociażby na to, by pobyć…w ciszy.

Życie w ciągłym pośpiechu sprawia, że stajemy się krótkowzroczne, mniej skupione, bardziej nieostrożne, źle oceniamy wydarzenia i tym samym nie zauważamy pojawiających się szans. Gdy w końcu otrząsamy się z szaleńczej egzystencji, zauważamy, ile tak naprawdę straciłyśmy i zaczynamy żałować utraconych szans. To moment, kiedy rodzimy się po raz drugi.

Dlaczego nie powinnaś być dumna z bycia wiecznie zajętą?

Żyjemy w zwariowanych czasach. Ciągle w biegu, staramy się ze wszystkim nadążyć. Jednak to nie powód do dumy, raczej do osobistych przemyśleć. Ciągłe „bycie zajętą” powinno być jak czerwona flaga, która zmusza do refleksji na temat swojego życia:

• bycie ciągłe zajętą staje się powodem przewlekłego bardzo niszczącego stresu – udowodniono, że prowadzi on do depresji, ataków paniki a nawet choroby Alzheimera,
• gdy jesteś zajęta, przestajesz być „tu i teraz” – dzisiaj sporo mówi się o potrzebie uważności, która pozwala żyć świadomiej. W kontekście bycia wiecznie zabieganą istotna jest wewnętrzna równowaga i znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie są różnice między byciem pracoholikiem a wydajnym pracownikiem,
• jesteś narażona na wypalenie zawodowe – wypalenie zawodowe to poważny problem, któremu lepiej zapobiegać niż go leczyć. Przeciążony organizm może przez lata funkcjonować bez zarzutu, ale w końcu się zbuntuje,
• istnieje teoria, że 80% wyników wypracowujemy w przeciągu 20% swojego czasu, jesteśmy najbardziej produktywne, gdy jesteśmy wypoczęte, chętne do działania,
• ponieważ najpewniej zaniedbujesz nie tylko bliskich, ale siebie samą.

Lepsze niż bycie zajętą jest bycie produktywną

Podłoga nie ucierpi na tym, że nie będzie lśnić.

Zamiast wyznaczać sobie coraz to nowsze zadania do wykonania, odpuść sobie. Wyznacz sobie czas na pracę i w tym czasie bądź maksymalnie skupiona na obowiązkach. Wykaż się produktywnością i wykorzystaj każdą chwilę w maksymalny sposób.

A potem zajmij się tym, co dla Ciebie jest ważne. Określ, kiedy masz czas wolny i trzymaj się planu, choćby „wzywało” Cię sprzątanie i pranie. Twoje zdrowie i dobre samopoczucie są priorytetem, dlatego nie bój się wyznaczyć granice. Nie pozwalaj ich przekraczać nikomu, kto chciałby zabrać Twój czas i wykorzystać go z korzyścią dla siebie.

Uczciwie ustal priorytety. Masz do tego prawo. Bądź ze sobą szczera.

I gdy następnym razem nie uda Ci się czegoś zrobić, zamiast wykręcać się brakiem czasu, przyznaj się sama przed sobą, że to nie było dla Ciebie ważne, że masz inne priorytety. Oczywiście nie musisz swoich myśli wypowiadać na głos. Mówienie do kogoś, że nie miałaś czasu na spotkanie lub lepiej, że masz inne priorytety to wysyłanie jasnego komunikatu, że „mój czas jest cenniejszy niż Twój”. Zastanów się, czy na pewno tak jest? A może warto nieco zmienić osobistą hierarchię ważności? Tylko Ty znasz dobrą odpowiedź na to pytanie.

Dlaczego warto to zrobić?

Nie chodzi tylko o szczerość, ale również zyskanie poczucia, że wcale nie jesteś aż tak zabiegana, jak sądzisz i w tym zwariowanym świecie podejmujesz na co dzień świadome decyzje, co jest dla Ciebie ważne. Takie przestawienie myślenia to prosty sposób, by żyć bardziej świadomie i spokojniej.