Bycie wdzięcznym to klucz do szczęścia

Narzekanie i wieczne niezadowolenie z tego, co mamy  to chyba nasza cecha narodowa. Bo ciągle jest za mało pieniędzy, za mało czasu wolnego, za małe jest mieszkanie i za mały jest samochód. My kobiety za mało dbamy o siebie, za mało sportu, za mało fitnessu, za mało nas matek dla naszych dzieci, za mało nas dla mężów i partnerów, za mało zdrowego gotowania i za mało sprzątania w kółko tych samych kurzów.

Zawsze coś się znajdzie, czego jest zdecydowanie za mało, żeby być szczęśliwym.

A gdyby tak w tym całym „niedostatku” znaleźć ogrom szczęścia i otworzyć nasze oczy, które ciągle wypatrują bezsensownie w dal, szukając tego, co tak naprawdę już mamy teraz i tutaj?

Zatrzymaj się i pomyśl

Nad wdzięcznością zaczęłam myśleć dopiero po 30-tce i to chyba kolejne miłe zaskoczenie stawania się dojrzalszą kobietą. Bo wcześniej nie było czasu, trzeba było brać garściami to, co się pojawiało – te tłumy przyjaciół, te częste tańce do rana, te niespełnione miłości, te super modne ciuchy, bez których człowiek nie istniał przecież. Też było wiecznie mało, ale było więcej czasu na gonienie za szczęściem. A dzisiaj?

Dzisiaj przychodzi do mnie na spokojnie refleksja. Przychodzi w różnych momentach, czasami niespodziewanie w zwykły dzień, a czasami z większą siłą po jakimś kryzysowym momencie. Ale zawsze uświadamia mi, że mam tak dużo, tak wiele, żeby móc się tym cieszyć, żeby dziękować za to, co już mam teraz. Bo trzeba się cieszyć każdego dnia z tych małych, krótkich chwil, które się już więcej nie powtórzą.

Trzeba być wdzięcznym za samo życie. Słowami Lady Pank: „Nie każdy prawo ma rano wstać…” – bądźmy wdzięczni za zdrowie, za bliskich, za pracę, za dach nad głową i nawet jak żyjemy skromnie, to na pewno jest sporo rzeczy, za które możemy być wdzięczni.

Wdzięczność lekiem na niezadowolenie

Kiedy zaczniemy odkrywać, że rzeczywiście jest dobrze tak jak jest i doceniać codziennie zwykłe chwile, czy to miłą rozmowę z napotkaną osobą, czy uśmiech dziecka, to zaczniemy inaczej, lepiej żyć. Bo naszą dotychczasową energię i czas przeznaczony zwykle na narzekanie zamienimy na dostrzeganie dobra wokół nas. I to z wartością dodaną dla naszego samopoczucia i naszego otoczenia.

Wdzięczność wypiera złość i agresję, wdzięczność zajmuje czas, który można byłoby przeznaczyć na pesymistyczne i negatywne emocje.
Według Martina Seligmana, twórcy psychologii pozytywnej – wdzięczne osoby doznają więcej pozytywnych emocji, są w mniejszym stopniu narażone na stres i depresję oraz lepiej sobie radzą w życiu.  

Udowodniono to również w badaniu przeprowadzonym przez Sonja Lyubomirsky, psycholog z University od California, która poprosiła ochotników, by prowadzili dzienniki wdzięczności przez okres 6 tygodni. Praktykowana w ten sposób wdzięczność sprawiła u tych osób następujące pozytywne zmiany:

• Przyciąganie pozytywnych doświadczeń w życiu. Gdy jesteśmy zadowolone z tego, co mamy, cieszymy się życiem, częściej doświadczamy pozytywnej energii od otoczenia. Uśmiechając się, zarażamy pozytywnym nastawieniem innych.
• Korzystny wpływ na poczucie własnej wartości. Zaczynamy dostrzegać, jak wiele dobrego otrzymujemy od innych, to podnosi naszą samoocenę. Mamy też większe chęci, by pomagać innym.
• Kontrola gniewu i bardziej korzystna ocena bolesnych doświadczeń. Osoby wdzięczne lepiej sobie radzą z kryzysem, postrzegają go jako ważną lekcję od życia, z której można wyciągnąć cenne wnioski.
• Unikamy mało konstruktywnego porównywania się z innymi. Skupiamy się na tym, co mamy.
• Szybciej radzimy sobie z przykrymi emocjami. Patrzymy w przyszłość z optymizmem.
• Wychowujemy dzieci na osoby wdzięczne, unikając kształtowania powszechnej obecnie postawy roszczeniowej.

Wdzięczność w praktyce

Przede wszystkim wdzięczność to nasza naturalna pozytywna reakcja, której nie da się zaplanować i zrealizować, ale można się jej nauczyć. Musimy gdzieś w głębi serca i w myślach zawsze pamiętać, że przecież tyle mamy i tyle samo dają nam inni ludzie.

Po pierwsze – osobista refleksja

Każdego dnia, albo chociaż raz w tygodniu, na spokojnie, pomyślmy albo zapiszmy na kartce czy w dzienniku wdzięczności  – co miłego mi się przytrafiło? Np. sąsiadka pomogła w ogródku, naokoło kwitnie wiosna i jest pięknie, albo co ja zrobiłam z przyjemnością dla kogoś? Jest masa takich sytuacji, które sprawiły w nas pozytywne wibracje i warto o nich pamiętać, co na pewno przyda się nam i będzie nam pomocne w sytuacjach kryzysowych.

Po drugie – podziękować komuś

Na pewno znajdzie się osoba, która jest Ci serdeczna i która pozytywnie wpłynęła, bądź wpływa na Twoje życie. Podziękuj jej! Może poczuć się zaskoczona, ale na pewno zrobi się jej ciepło na serduchu. Warto jej to powiedzieć w rozmowie telefonicznej, przy okazji spotkania, czy napisać laurkę z podziękowaniami w ramach prezentu urodzinowego.

Pamiętaj, bycie wdzięcznym to szukanie szczęścia codziennie w małych zwykłych chwilach i obdarowywanie tym samym otoczenia. Na pewno warto, bo to prosta i skuteczna droga do szczęścia, które mamy w zasięgu ręki.