Chcesz, żeby Twój mąż się zmienił? Przeczytaj!

Na co dzień wiele z nas słyszy podobne historie – narzekanie na niewiele robiących mężczyzn, opisy zapracowanych żon, które nie mają czasu dla siebie, żale sfrustrowanych kobiet, żyjących z poczuciem klęski.

Tymczasem naukowcy mówią wprost i doprowadzają tym samym kobiety do szewskiej pasji – masz leniwego męża?

To Twoja wina, pozwalasz mu na to.

I jak tu być spokojną, gdy nawet świat nauki jest przeciwko nam, prawda? A może zamiast się oburzać, po prostu z tej tezy wyciągnąć wnioski?

Narzekasz, ale ciągle odwalasz czarną robotę

„Głupie jest robienie ciągle tego samego i oczekiwanie za każdym razem innego skutku” – niby to oczywiste, teoretycznie wiemy o tym, a i tak codziennie powtarzamy ten sam błąd.

Narzekamy na porozrzucane skarpety, gderamy, że to my zawsze musimy robić obiad, mówimy, że mamy dość, głośno wzdychamy, ostentacyjnie przewracamy oczami. A on?

Grzecznie milczy, z miną niewiniątka udaje, że nie wie, o co nam chodzi lub przytula się – robi coś, co wie, że zawsze działa. Świadomie lub nieświadomie „urabia nas”, gra w grze, w której jedna i druga strona wie, że koniec końcem i tak się nic nie zmieni.

Co robimy dalej? Gdy już tak sobie ponarzekamy, pozbędziemy się najcięższych emocji, gderając nieco mniej, zbieramy skarpetki, rozbijamy jajka na szybkie naleśniki, mobilizujemy się w myślach, stwierdzając, że nie jest tak źle jak nam się wydaje i w końcu odpuszczamy.

I tak co dzień. Ona narzeka, on milczy lub obiecuje poprawę i nic się nie zmienia.

Sytuacja patowa…

Chcemy mieć czysto w domu, pragniemy, by druga połówka zainteresowała się, jak działa odkurzacz, ale nie pozwalamy go uruchomić, bo przecież on nie umie, robi to tak niedokładnie…Nigdy nie odkurza za fotelem…nie zagląda pod stół. Takie sprzątanie to nie sprzątanie…

Przecież nie przeżyjemy w bałaganie, rodzina nie może tak funkcjonować, a skoro jemu nie przeszkadza, to ja kobieta muszę się zająć. To mój obowiązek.

I właśnie w tym myśleniu tkwi…błąd. Bo skoro naprawdę nam coś przeszkadza, warto to zmienić. A jeśli w narzekaniu chodzi nam o to, by ktoś docenił nasze wysiłki, po prostu powiedzmy o tym głośno, bez tonu pretensji w głosie.

Największe twardzielki stojące pod ścianą wiedzą, co należy zrobić. Z grobową miną należy pozwolić, by wszystkie czyste skarpetki w szufladzie się skończyły, nie odkrywając kart – „zapomnieć” o uzupełnieniu lodówki, czy też nie uporządkować przestrzeni przed przybyciem do niego gości.

Ala poszła o krok dalej, wspomina:

„Wiedziałam, że ma wpaść do niego kumpel na piwo na mecz, no to zostawiłam seksowną bieliznę na krześle w salonie – tak jak on to robi z ubraniami, których nie chce mu się schować do szafy, pod nogami tuż obok kanapy stojącej na wprost telewizora pozostawiłam odkurzacz, przepraszając słodko, że musiałam sprawdzić pocztę, a bałagan nie zając nie ucieknie, następnie posyłając mu buziaka, pozostawiłam panów w nieposprzątanym domu, z pustą lodówką i brudnymi naczyniami w zmywarce. Mina bezcenna”.

Na drugiej stronie – jak zmienić męża – ciąg dalszy.