Czego nie wypada robić po 30-stce?

Olenka

świetnie napisane i sama prawda. podpisuję się

FacetPewnieZły

Tak, olejmy wszystkie zasady, w końcu nie robimy nikomu krzywdy. Ech, nie mogę patrzeć na artykuły, które popierają brak myślenia (żeby nie było, na ten natknąłem się całkiem przypadkowo). Lata lecą więc dostosujmy się do swojego wieku. To nie znaczy, że odcinamy wszystko co było grubą krechą ale przecież nikt normalny po 30 nie skoczy do suchego basenu z kulkami.
Poza tym przed swoimi dziećmi też będziemy robili co chcieli? Zawsze miałem wrażenie, że rodzice powinni ukierunkowywać dziecko mądrymi zasadami a nie pokazywać, że wszystko im wolno (w końcu nie robią nikomu krzywdy). W sumie nie dziwne, że na ulicy widzi się coraz więcej niesfornych dzieci, których rodzice prędzej czy później stają się bezradni, zazwyczaj przez mylne zrozumienie koncepcji „wychowania bezstresowego”.
Może przytoczę parafrazę sytuacji, której sam byłem świadkiem (praktycznie monolog matki): „Synku, przestań. Cypi. Przestań polewać państwa wodą z fontanny. Kochanie, nie rób. Proszę, zostaw. Powiedziałam zostaw. Cypi, chodź. Chodź do mnie. Kochanie, zostaw to i chodź do mamusi. Cypuś. Chodź mówię. Zostaw, przecież lejesz na innych wodą. Synku.”. To ma być wychowanie? Nie trudno domyślić się na jakiego człowieka wyrośnie maluch przy takim przedstawianiu świata.
Pozwolę sobie przy okazji zacytować Mashall’a z HIMYM (sory, że bez tłumaczenia ale chyba każdy zrozumie przekaz): „(…)because in life, it doesn’t matter how much effort you put in, or how hard you try, people will just give you things. Like diplomas and jobs and promotions. So, it doesn’t matter what you do out there, as long as you have fun”.
Moim zdaniem to właśnie brak zasad i zbyt szeroko rozumiana „wolność” zmieniają nasze społeczeństwo. Krzywda, którą rodzice nieświadomie wyrządzają swoim dzieciom. Dopalacze, narkotyki, alkohol, akcje typu „słoneczko”. Za moich czasów (i to nie tak znowu dawno – 8 klas/pre-gimnazjum – sam jestem tuż przed 30) takich rzeczy nie było…

Jeśli moja wypowiedź kogoś obraża, zniesmacza lub wywołuje skojarzenia z „moheryzmem” – przepraszam, po prostu wyrażam swoje zdanie.

mania

Ej no..jak to? To do basenu z kulkami juz nie wolno?… Nigdy nie bylam… A na 40 chcialam se wskoczyc…

Nie Bieska

Dla mnie jasne jest jedno: widocznie jestem szczęśliwa 🙂 Nie znoszę stereotypów, nie uważam, że po 30-tce życie powinno być nudne, wszystko powinno się już umieć, mieć i wiedzieć. A w ogóle najlepiej już szukać trumny! 🙂
Dla mnie każdy dzień jest ciekawy, inny, inspirujący, codziennie staram się uczyć czegoś nowego. Jak mam ochotę to noszę mini, jak mam ochotę to noszę trampki. Co z tego? Nie żyję dla ocen obcych mi ludzi! Nie zamierzam wszystkim się podobać. Mam jednego i wciąż tego samego męża, zero dzieci. Pracę, mieszkanie, hobby, zainteresowania, przyjaciół. Nie czuję się jak stara baba i nie zamierzam nigdy się tak czuć.
Pozdrawiam wszystkie uśmiechnięte trzydziestki 🙂

Natalia

Bardzo dobry artykuł, trafiłam na niego przypadkiem. W pełni się zgadzam we wszystkim co napisałaś droga Autorko. W październiku czeka mnie zmiana kodu na 3 z przodu i w ogóle się tym nie przejmuję cały czas jestem sobą, będę się ubierać i żyć tak jak mi się podoba żeby w pełni czerpać radość z życia. Obecnie mam partnera z którym razem mieszkamy ale póki co nie chcemy ślubu ani dzieci i to nasza wspólna decyzja. Nie widzę siebie w roli „Matki Polki”. Być może kiedyś to się zmieni ale na razie jestem szczęśliwa. Żadne suknie z welonem i przysięgi absolutnie mi nie w głowie. Być może kiedyś to się zmieni, na razie uważam że jeszcze nie czas na to. Rodzina czasami naciska ale tłumaczę im że to tylko i wyłącznie nasza decyzja i muszą ją uszanować. Pomimo że czeka mnie „trzydziestka” to czuję się na znacznie mniej, często jestem szalona i chcę jeszcze korzystać z życia. Po pracy lubię wskoczyć w trampki, jeansy z dziurami czy latem krótkie szorty. Uwielbiam spotkania ze znajomymi, wspólne wygłupy, czasem jakieś imprezy, karaoke i granie w planszówki. Razem z moim partnerem potrafimy się wyszaleć w gronie znajomych. Słucham Rihanny, Ariany Grande, Katy Perry i innych hitów na czasie z Eski. Czasami są potrzebne chwile kiedy trzeba się zdystansować od wszystkiego, zresetować, odreagować i wyszaleć. Kiedy trzeba to jestem poważna, odpowiedzialna i stosownie się ubieram. Wykonuję dość „oryginalną” i jakże odpowiedzialną pracę bo jestem kierowcą autobusu. Jednak po pracy kiedy mam wolne są takie chwile kiedy odzywa się część dziecka drzemiąca we mnie. Jak ktoś jest do bólu poważny i nie potrafi się z tym pogodzić to już jego problem. Nie raz słyszałam takie teksty, że w wieku 30 lat to już to nie wypada, tamto nie wypada. Nie dyskutuję z takimi osobami i odpowiadam im krótko że nie wypada to przede wszystkim nie być sobą i na siłę się postarzać. Na to jeszcze przyjdzie czas 🙂 Takie artykuły dodają mi powera i uświadamiają że wszystko ze mną jednak w porządku 🙂

Mateusz

Problem tkwi w głowie, trafione w 100. Faktycznie. Zapracowany często facet wypruwający sobie flaki robiący wszystkie możliwe Nadgodziny, nie będzie czuły i wylewny. Myśli jak odłożyć na mieszkanie. Żeby było lepiej. Często chcę tylko zjeść i odpocząć. Ma swoją dumę ile razy robić podchody i odchodzić z kwitkiem. Trudno zagryza zęby i tyra dalej. A potem okazuje się że się nie chce sexu ale z Tobą, bo cie wali w rogi; a życie byś za nią oddał bez zastanowienia. „Nie więrz nigdy kobiecie” dziś Cię kocha, jutro zostawi, dwa raz to przerabialem.