Czuję za mocno i często obrywam od życia

„Jeśli masz miękkie serce, to musisz mieć twardy tyłek”. Dzisiaj to powiedzenie jest aktualne jak nigdy wcześniej. Do sukcesu potrzebne są również szeroko rozstawione łokcie i pokazywanie, gdzie mamy opinię innych, wiadomo w d….

Osoby wrażliwe na potrzeby otoczenia, rozglądające się na boki, okazujące swoje emocje uważane są za słabe. A w praktyce po prostu odbierane są jako ludzie, którzy tracą czas. W chwilach, gdy rozważają wszelkie za i przeciw, inni nie patrząc na przeszkody i potrzeby otoczenia- prą do przodu, naśmiejąc się w głos z tych, co mają dylematy. Krzyczą – nad czym tu się zastanawiać? Nie patrz naokoło, nie myśl za dużo, działaj.

Wahania, rozpamiętywanie to nie to – mówią. Dzisiaj liczy się działanie, przebojowość i odwaga.  Emocje natomiast kojarzone są ze stagnacją, hamletyzowaniem, czymś, co przeszkadza. Lepiej nie widzieć, nie interesować się, robić swoje.

Co zatem z tymi wszystkimi, którzy tego nie potrafią i zwyczajnie czują za mocno?

Niestety życie jest niesprawiedliwe: zbyt często obrywają mocno i boleśnie.  I dzieje się tak z różnych przyczyn.

Według badań przeprowadzonych przez dr Elaine Aron, psycholog z Stony Brook University w Nowym Jorku, 20% populacji jest genetycznie predysponowanych do bycia bardziej świadomych swoich uczuć i empatycznych.

Przeczytaj więcej o nadwrażliwości emocjonalnej. Dowiedz się, czy też jesteś w szczególny sposób wrażliwa.

Empatia pożywka dla wampirów

Uświadamianie sobie własnych emocji nie czyni z nas nieszczęśliwych osób. Przeciwnie – pozwala odczuwać życie i wszelkie jego aspekty we wszystkich kolorach. Sprawia, że stajemy się głównymi uczestnikami tego, co się dzieje, a nie znudzonymi widzami.

Niestety jest pewien haczyk.

Empatia i otwartość na innych kryje pewne pułapki.

Człowiek jest z natury tak skonstruowany, że postrzega świat przez własny pryzmat. Dlatego jeśli nie ma złych zamiarów, zazwyczaj nie widzi ich u drugiego człowieka, gdy pomaga bezinteresownie, nie zakłada, że ktoś robi to dla pewnych korzyści, nie widzi spisków, itd.

Skutek? Osoby, które są bliskie emocjom stają się łatwym kąskiem dla wampirów emocjonalnych, które doskonale wyczuwają tę słabość i bez skrupułów ją wykorzystują.

Zbyt duże oddziaływanie stresu i negatywnych emocji

Osoby czujące zbyt mocno, czy inaczej nadwrażliwe, odczuwają mocno nie tylko piękne chwile, ale również te trudne. Trudno im zaakceptować przykre wydarzenia, pogodzić się z bezsilnością, nieszczęściem bliskiej osoby, ciągle na nowo przeżywają to, co ich martwi, zadręczają się..i tracą zdrowie.

Łapią negatywne emocje od innych niczym wirusa czy bakterie. Nie są na nie odporne.

To niestety sprawia, że są o krok od przykrych konsekwencji tych stanów – depresji, napadów paniki, zaburzeń jedzenia, kompulsywnego objadania się, zajadania stresów, zespołu nadwrażliwego jelita, itd. Są bardziej narażeni na nerwobóle i potrzebują więcej czasu każdego dnia na wyciszenie się i powrót do równowagi. Niestety nierzadko tę potrzebę bagatelizują.

Jak mieć kontakt z emocjami i nie obrywać od życia?

Można dojść do wniosku, że żyjąc w świecie znieczulicy, trzeba oderwania od tego, co naprawdę dzieje się w naszych sercach i podążać za tłumem. To bardzo kusząca perspektywa, ale…zazwyczaj niemożliwa w realizacji.

Prawda jest taka, że wyrzekanie się siebie jest niemożliwe. To droga do ciągłej frustracji. Lepiej pozostać sobą, pielęgnując swoją wrażliwość, a jednocześnie uodpornić się i nie dać się wykorzystać.

Uczciwie to ujmując, muszę od razu dodać, że nie jest to proste.

Ideałem byłoby otaczać się osobami, które mają podobne priorytety i zbliżony pogląd na życie. Jednak, gdy do głosu dochodzi już praktyka zaczynają się schody.

Jak bowiem wyłapać z tłumu ludzi o podobnym kręgosłupie moralnym?  I skąd wiadomo, że to są właśnie one a nie ukrywające się pod ich płaszczem cyniczni „przyjaciele” szukający „jeleni”, na których można żerować?

Radzenie sobie z emocjami

Rozwiązania podobno są dwa.

Gdy emocje wylewają się z Ciebie i czujesz, że po prostu nie zniesiesz tego, co się dzieje, możesz:

• przeczekać – co przyznajmy szczerze, nie jest proste,
• lub wygadać się – bliskiej osobie (przy okazji weryfikując jej intencje i sprawdzając, co ma do powiedzenia) lub zapisywać swoje uczucia i myśli w pamiętniku – papierowym czy wirtualnym. To pozwoli lepiej oceniać sytuację, spojrzeć na nią z boku i uchronić się od kontaktu z osobami, które starają się nas oszukać.

Poza tym jako osoba nadwrażliwa na emocje nie tylko swoje, ale innych musisz jasno i konkretnie wyznaczyć granice, swój emocjonalny obszar, poza który nie będą wkraczały problemy i dylematy innych osób. Potrzebny jest azyl, z którego będziesz czerpać siłę i nie pozwolisz sobie na to, by  ktoś wpadł na pomysł żerowania na Twojej dobroci.

Nie możesz być ciągle w pogotowiu, dla dobra swojego i najbliższych musisz opanować zasady zdrowego egoizmu. W ten sposób dzień po dniu będziesz rozwijać swoją odporność emocjonalną, która uchroni Cię od zmian fizycznych i chorobowych wynikających z nadmiernej emocjonalności.

Nadwrażliwość emocjonalną można odbierać jako wadę, która nie pozwala po prostu żyć według brutalnych zaleceń współczesnego świata. Można jednak spojrzeć na nią jak na zaletę, umożliwiającą odbieranie rzeczywistości głębiej i wszechstronnie.

Osoby mające kontakt z emocjami są zazwyczaj świetnymi przyjaciółmi, dobrymi słuchaczami, lojalnymi partnerami, mają ponadprzeciętną intuicję, widzą więcej ponad powierzchnię i z magnetyczną siłą przyciągają innych. Dlatego warto zaakceptować to, co niezmiennie i swoją nadwrażliwość przekuć w zaletę -ucząc się, jak z nią żyć.