Główne menu

Dlaczego pesymizm utrudnia Ci życie?

W życiu warto być optymistą. To nie slogan. To fakt potwierdzony w licznych badaniach. Pesymista ma po prostu trudniej. Swoją postawą przyciąga bowiem nieszczęścia. Jego myśli skoncentrowane na problemach generują kłopoty. To działa jak samospełniająca się przepowiednia. Gdy jesteśmy pewne tego, że nie damy rady – po prostu tracimy szansę na spektakularne efekty. A szkoda…

pesymizm

Czym jest pesymizm?

Niektórzy mówią, że optymiści to odrealnione jednostki noszące różowe okulary. Bujające w obłokach, niemające świadomości, jak wygląda życie. W odróżnieniu od pesymistów, którzy widzą świat bardziej obiektywnie. Mowa nawet – gdy w grę wchodzi rozróżnienie, optymista czy pesymista – o trzeciej opcji. O realistach, którym ma być bliżej do pesymistów niż optymistów. Czy faktycznie?

Czy to uczciwe spostrzeżenie?

Chyba jednak nie. Pesymista ma charakterystyczny pogląd na świat. Zazwyczaj nie spodziewa się wszystkiego najlepszego, ale tego, że będą problemy. Ma czarne wizje i jest po brzegi wypełniony obawami. Nawet jeśli wszystko dobrze się układa, on nie usypia swojej czujności. Sądzi, że to pułapka.

Zaraz wszystko się posypie, na pewno coś jest nie tak. Jest bowiem podejrzliwy i bardzo często szuka
dziury w całym. Jego sposób myślenia wydaje się mu wdrukowany. Narzucony z góry, dlatego on niewiele może z nim zrobić. Bardzo trudno z takim podejściem do świata walczyć. W praktyce zamiana postawy pesymistycznej na optymistyczną to wielkie wyzwanie. Możliwe do osiągnięcia, jednak wymagające ogromnej pracy.

Pesymiści chorują i żyją krócej

Nie ma wątpliwości, kto ma trudniej w życiu. Oczywiście pesymiści.

Nie warto być pesymistą. Powodów jest wiele. Jednym z nich jest zdrowie. Okazuje się bowiem, że
wyniki badań wskazują, że pesymiści chorują częściej na choroby serca, dostają udaru, czy zawału, a
także chorują na nowotwory. Mają też większe ryzyko przedwczesnej śmierci.

  •  optymiści wykazują niższy poziom markerów stanów zapalnych, pesymiści wyższy,
  • w przypadku optymistów ich odpowiedź na stres powoduje mniejszą produkcję kortyzolu,
  • mają lepszą odpowiedź immunologiczną – chorują rzadziej,
  • wyższe zadowolenie z życia,
  • niższe ryzyko depresji.

Co ciekawe, badacze odkryli, że lepiej na zdrowie wpływa brak pesymizmu niż obecność optymizmu. W takim rozumieniu optymizm i pesymizm nie są dwoma skrajnościami. Mogą one u danej osoby występować jednocześnie, z różną intensywnością. Jeden zazwyczaj przeważa nad drugim. Jednak czy pesymizm jako cecha osobowości jest dla nas stały? Skąd się bierze?

Czy pesymizm się dziedziczy?

Kolejne wyniki badań pokazują korelację między pesymizmem a genami. Innymi słowy skłonność do bycia pesymistą się dziedziczy. Badania nad genetyką behawioralną pokazały, że optymizm i pesymizm są związane z różnymi półkulami. Odkryto, że kierują nimi różne procesy motywacyjne. Optymizm w takim wydaniu to pewność, że osiągnie się wyznaczony cel. Pesymizm z kolei jest pełen wątpliwości i skłonności do czarnowidztwa. Wyszukuje ewentualne kłopoty i przeszkody i karmi się przekonaniem, że na pewno one wystąpią. Staje się mistrzem w snuciu wizji dotyczącej przyszłości.

Nie bez znaczenia jest również wpływ środowiskowy. Okazuje się bowiem, że pesymizmem łatwo zarazić drugą osobę. Nasze negatywne nastawienie i szukanie czarnych barw oraz minusów każdej sytuacji szybko się udziela i przechodzi na innych, zwłaszcza na dzieci. Dlatego istnieje hipoteza, że za pośrednictwem takiego mechanizmu rodzice przekazują pesymizm dzieciom.

Poziom pesymizmu rośnie wraz z wiekiem

Co ciekawe odkryto, że zarówno poziom pesymizmu, jak również poziom optymizmu rosną wraz z
wiekiem. To dość interesujące odkrycie. Pokazuje bowiem, że pesymista z upływem czasu staje się coraz większym pesymistą. A optymista zyskuje jeszcze większy optymizm.

Pesymizm jako samospełniająca się przepowiednia

Dlaczego pesymiści osiągają mniej w życiu? Prosta odpowiedź jest taka, że dlatego, że nie wierzą. Są bardziej wrażliwe na negatywne bodźce i w razie ich wystąpienia szybko się poddają. Przedwcześnie rezygnują. Mają też silny instynkt unikania. Z obaw i lęków nie angażują się w pewne czynności, co na starcie uniemożliwia osiągnięcie sukcesu. Nie wspominając już nawet o zachowaniach ryzykownych.

Tym w ogóle się nie poddają.

W przeciwieństwie do optymistów. Ci szukają pozytywów, co daje im pozytywne nastawienie oraz większą siłę, żeby włożyć więcej wysiłku w realizację celów. Mają pozytywny obraz życia, co decyduje o tym, że w razie kłopotów łatwiej im wytrwać w trudnych sytuacjach. Dużo lepiej znoszą ciężkie momenty w życiu.

Pesymizm wpływa na samopoczucie

Badano również wielokrotnie, jak pesymizm wpływa na samopoczucie. Nie jest zaskoczeniem, że oddziałuje negatywnie. Osoby określane jako pesymiści niżej oceniały swoje samopoczucie, częściej mierzyły się z „niewielkimi” problemami zdrowotnymi – bólami głowy, czy też brzucha spowodowanymi przez stres.

Osoba będąca pesymistą spodziewa się problemów. I częściej ich doświadcza. A gdy się one pojawiają, to
częściej z ich powodu się poddaje niż nastawieni na sukces optymiści.

Jak stać się pesymistą i optymistą?

Wszystko zaczyna się od myśli. To one generują nasz ogląd na świat. Jeśli uświadomimy sobie, co dzieje
się w naszej głowie i kiedy napadają nas czarne wizje, można zapobiec temu, co się dzieje. Nie jest to
oczywiście proste. Wymaga dużej świadomości, cierpliwości i dyscypliny.

Pomocne może być czytanie dobrych poradników, pozytywne nastrajanie się, znajdywanie sposobów na
relaks i odstresowanie, a także psychoterapia.

Nie zmienimy się oczywiście od razu, jednak kropla drąży skałę. Możemy nauczyć się innych schematów
myślowych, a to już dobra droga do sporych zmian.

    Komentarz ( 1 )

  • Królowa Karo

    Od kiedy pamiętam byłam optymistką, czasami nawet niepoprawną. Od pesymistów stronię, bo ich energia działa na mnie destrukcyjnie i nie potrafię ich zrozumieć. Trudne musi być życie w oparach pesymizmu.

Zostaw komentarz

Możesz użyć HTML tagów i atrybutów: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>