Kiedy dojrzewa przeciętny facet, czyli mężczyźni to duże dzieci?

Tematem artykułu nie jest dojrzewanie w aspekcie czysto biologicznym, które ma jasne ramy i wyjątkowo proste w weryfikacji symptomy, tylko coś, zdecydowanie ważniejszego – a mianowicie kwestia dojrzałości psychicznej, społecznej. Mamy z tym niemały problem. Zwłaszcza gdy mowa o nosicielach genów XY.

O ile kobiety wydają się niejako zmuszone szybciej osiągać pewien poziom „powagi”, odpowiedzialności, o tyle ich rówieśnicy nie spieszą się, by wejść na te same szczebla dojrzałości. Z poglądem tym wiążą się ludowe prawdy utrzymujące, że mężczyzna dorasta około 40-stki lub… nie dojrzewa wcale. Doświadczenia wielu kobiet niestety to potwierdzają.

Panuje pogląd, że obecnie zamiast prawdziwych mężczyzn musimy radzić sobie z wiecznymi chłopcami, Piotrusiami Panami, maminsynkami. Z braku laku i niejako potrzeby matkowania lgniemy do nich, wierząc, że jeden czy drugi dojrzeje, dorośnie i uda nam się z nim zbudować związek oparty na partnerstwie.

Łudzimy się, czy może mamy rację? A jeśli jest nawet cień nadziei, że wybranek dorośnie, to kiedy taki przeciętny mężczyzna osiąga wiek dojrzały? Jak długo trzeba na to czekać?

Mężczyźni to duże dzieci

Mężczyźni to duże dzieci. Ile razy słyszałaś to stwierdzenie? Wypowiadane a to lekkim tonem, z nutą usprawiedliwienia, udowadniającym, że nie ma sensu walczyć z wiatrakami lub wręcz przeciwnie – niekryjącego żalu i rozczarowania…?

Nie trzeba się nawet wysilać, by znaleźć mnóstwo potwierdzenia dla tej tezy – męskie zamiłowanie do zabawek, gadżetów, gier komputerowych, silnych emocji, rozwiązywania kłopotów w prosty, rzadko skuteczny sposób, działanie pod wpływem impulsu, roztargnienie, niezaradność, lekkość w podejściu do życia, trudność z przewidywaniem pewnych sytuacji, skłonność do nadmiernego ryzyka, opór przed traktowaniem pewnych rzeczy w poważniejszy sposób, skłonność do korzystania z okazji w niekoniecznie dobrym tego słowa znaczeniu, itd.

W pewnych sytuacjach taka postawa dziecka, wychodzącego z pozycji „to mi się należy”, pomaga, ułatwia życie, sprawia, że można się ślizgać po nim bez konsekwencji.  Możliwość wygrzewania się w kobiecym ciepełku, korzystanie z tego, że tuż obok jest „poważniejsza”, bardziej przezorna żona lub….mamusia działa uzależniająco. Po co się starać, brać na swoje ramiona więcej? No po co? To, co by nie mówić, patrząc z innej perspektywy, objaw inteligencji i sprytu. Wszak żaden człowiek nie lubi się przemęczać, gdy nie musi….

Lepiej korzystać z atutów tej sytuacji. Na przykład taka zabawa z dziećmi. Mężczyzna korzysta z niej w 100%, bez obawy o konsekwencje, za co dostaje oklaski. Nieważne, że często na skórze  córki czy syna pozostają zadrapania, siniaki (to wręcz atut), dziecko uczy się łamania wypracowanych z mamą reguł, poznaje smak ryzyka. Gdy łapie katar podczas skakania w kałuży, tata to bohater, a wszelkie inne kwestie pozostają po stronie jego wybranki. To ona opatrzy ranę, poda syrop na przeziębienie, zadba o prowiant na długą „niebezpieczną wyprawę”, mężczyzna niejako przychodzi „na gotowe”. Oczywiście nie zawsze, ale…zazwyczaj.

A jak zachowuje się „duże dziecko” w obliczu przeszkody? Oczywiście nie rozwiązuje jej w konstruktywny sposób, ale stawia na przeczekanie, niejako w myśl zasady – zapomnę, to temat zniknie.

Mężczyzna, który ma problemy, idzie do baru. Zapomina nad kieliszkiem. Ma do tego prawo. Unika rozmów, wypiera kłopot, postanawia o nim nie rozmawiać. Trawi przeszkody w sobie. A kobieta w takiej sytuacji? Najczęściej mierzy się z niezrozumieniem bez zbędnego „marnowania czasu na głupoty”.

Dojrzewanie przez połowę życia

Można powiedzieć, że zarysowane powyżej sytuacje są przerysowane, nieprawdziwe lub niesprawiedliwe, jednak prawda jest taka, że zwyczajnie coś w tych mitach ludowych jest, bo z pomocą przychodzą nam wyniki badań naukowców, którzy wielokrotnie udowodnili, że przeciętny mężczyzna dojrzewa średnio 11 lat później niż kobieta.

Mężczyzna przestaje być dzieckiem, dopiero, gdy ma 43 lata. Dla porównania, dla kobiet średni wiek, w którym uzyskują dojrzałość, to 32 lata. Co ciekawe, według badania wykonanego na zlecenie Nickelodeon UK, 8 na 10 kobiet twierdzi, że mężczyzna tak naprawdę nie dojrzewa nigdy. Kobiety w tym samym badaniu dwa razy częściej zauważały, że są bardziej ustatkowane niż ich partnerzy. 25% przyznało, że to one podejmują wszystkie ważne decyzje.

Jakie postawy wykazują kobiety?

W obliczu infantylnych zachowań mężczyzn, rzadko, wbrew pozorom, kobiety potrafią zachować dystans i spojrzeć na sytuację z przymrużeniem oka. Zazwyczaj decydują się na:

• matkowanie,
• przejmowanie sterów w związku,
• dużo rzadziej na rozstanie.

Tylko nieliczne kobiety przyznają, że pewna doza „dziecinnych zachowań” pozwala wprowadzić lekkość do związku i gwarantuje lepszy kontakt mężczyzny z dziećmi. Czy po prostu scala rodzinę.

Co ciekawe prędzej czy później pojawia się niechęć w stosunku do teściowej, która niedojrzałość pielęgnowała, zamiast zmotywować synka do tego, by dorósł. Niestety gdy przychodzi się zmierzyć z wychowaniem synów…kobiety mają tendencję do popełniania tych samych błędów, których efekty widzą u swoich partnerów…

I weź tu człowieku bądź mądry…