Jak dobieramy się w pary: kogo wybierają kobiety, a kogo mężczyźni?

Psychologia miłości to prężnie rozwijający się dział współczesnej psychologii. Do tej pory wiele udało się naukowcom ustalić, a wśród najważniejszych wniosków jest to, kogo wybierają na towarzyszki życia mężczyźni, a jakimi cechami podczas podejmowania decyzji kierują się kobiety.

Jakich kobiet poszukują mężczyźni?

Okazuje się, że mężczyźni najczęściej wybierają kobiety, które są atrakcyjniejsze od nich, młodsze, skłonne do bycia w stabilnym związku, wierne (do związków długich) oraz  niepowściągliwe (do związków krótkich).

Kobiety do związków przelotnych wybierają panów o „buchającym testosteronie” – bardziej męskich z wyglądu, głosu, zachowania, o wysokim statusie społecznym, gotowych na bieżąco zaspokajać ich potrzeby. Gdy kobiety poszukują partnerów do związków trwałych, najczęściej wybierają mężczyzn starszych, ambitnych, co da im wysoką gwarancję, że w przyszłości będą w stanie zapewnić dobry status rodzinie.

To jednak, że statystyczna kobieta woli ambitnego Pawła od uroczego Piotra bez perspektyw, nie oznacza, że nie znajdzie się tysiące kobiet, które dokonają innego wyboru niż statystyczny. Każda decyzja jest zawsze podyktowana indywidualnymi pragnieniami każdego z nas.

Co decyduje o tym, że związek będzie trwały?

Choć badania nad trwałością małżeństwa, sprawdzające, co decyduje o tym, że dana relacja trwa mimo trudności, trwają od ponad 100 lat, nadal naukowcom nie udało się ustalić podstawowych informacji.

Wiadomo jedynie, że aby związek był trwały, partnerzy muszą się dobrać na zasadach podobieństwa. Inaczej – jeśli partnerzy są do siebie podobni, to istnieje większa szansa, że związek ten przerodzi się w prawdziwe uczucie i będzie trwały. Jednak podobieństwo to stwierdza się tylko na kilku obszarach – wiek, wykształcenie, pochodzenie, poglądy społeczne, fizyczna atrakcyjność. Co do ostatniego czynnika, który może być zaskoczeniem – zbadano nieraz to, że przystojni mężczyźni wybierają piękne kobiety, a średnio urodziwe panny wiążą się z przeciętnymi panami.

A jaki wpływ ma podobieństwo cech charakteru? Okazuje się, że aby związek był stabilny, podobieństwo to powinno być niewielkie, gdy jest za duże, działa to na niekorzyść. Cechy i potrzeby partnerów powinny się uzupełniać, wtedy można mówić o pełnym, szczęśliwym związku.

Szczęście to zmienność

Niestety jest też inny problem. Wybieranie partnera pod kątem tego – jaki jest on tu i teraz, niestety nie daje pewności sukcesu. W każdej szczęśliwej relacji muszą następować zmiany, które stanowią spoiwo dla związku

Bardzo dobrze to opisał Bogdan Wojcieszke w „Psychologii miłości”.

„Jeśli Twój partner ma być szczęśliwy:

– na początku powinnaś być  niezgłębioną i kapryśną tajemnicą (inaczej nie będzie pożywki dla namiętności),

– potem niedostępną twierdzą seksualną (łatwy seks traci na wartości)

– potem seksualnym wampem czyhającym na każdy poryw pożądania (mężczyznom potrzeba wiele seksu),

– a potem przewidywalną przyjaciółką (inaczej nie będzie intymności i zaufania),

– i jeszcze sojusznikiem (inaczej jego kariera może szwankować),

– jeszcze menadżerem spraw domowych (on i tak tego nie potrafi),

– a jeszcze ciepłą matką i pielęgniarką (także dla niego),

– słodką idiotką (każdy musi mieć okazję, by poczuć się mądry),

– oraz wnikliwym doradcą do spraw ogólnych i szczegółowych”.

Trudno sprostać takim oczekiwaniom? Wzajemnie się wykluczają?

Dlatego coraz więcej badaczy podkreśla, że nie zbiór cech charakteru decyduje o tym, czy związek będzie udany, ale to, co dana osoba robi dla związku. Inaczej – powinniśmy się dobierać nie do końca pod kątem cech charakteru, ale przede wszystkim, zwracając uwagę na gotowość partnera do pracy nad związkiem.