Główne menu

Jak reagować na chamstwo?

Niby już nie jesteśmy bandą nieokrzesanych dzikusów, a jednak nie ma dnia, by człowiek się nie zetknął z prostackim zachowaniem. I nie jest to wcale domena tak zwanych nizin społecznych – chamstwo atakuje dosłownie z każdej strony. Również z tej, która teoretycznie powinna wyznaczać wyższe standardy kultury osobistej. Ale nic z tego, grubiaństwo jest jakby na stałe wpisane w ludzką naturę i kiedy tylko może, daje o sobie znać.

Próbuje się z nim walczyć, a jakże, wygląda to jednak na walkę z wiatrakami. Ordynarny sposób bycia razi, a mimo to rzadko spotyka się z krytyczną reakcją. Bo taka właśnie strategia najczęściej obowiązuje – ignoruj chamstwo, bo wejść w dialog z niewychowanym prostakiem to najgorsze co można zrobić. Tylko jeśli to taka cudowna metoda, to dlaczego w ogóle nie działa?

Na bezczela

Stara ludowa prawda stawia sprawę jasno – nie dyskutuj z prostakiem, bo sprowadzi cię do swojego poziomu i pokona doświadczeniem. To poniżej godności, jak ktoś leży w rynsztoku, to nie ma co się z nim taplać jak świnia, lepiej odwrócić się na pięcie i zająć własnymi sprawami. Reagując na wulgarne zaczepki, pokazujesz, że cię to dotknęło, a dokładnie to jest celem chama. I pod wpływem tych emocji wchodzisz w dialog na cudzych zasadach, przegrywając po raz drugi. Twoje odpowiedzi działają jak płachta na byka, konflikt się zaostrza. No i po co? Lepiej machnąć ręką, nie ma sensu podjudzać do dalszej wymiany ‘uprzejmości’, z których nic dobrego nie wynika.

Czasami to i nie wiadomo jak się zachować, nawet gdyby chciało się zwrócić uwagę i ukrócić paskudne zachowania. Niektóre sytuacje są bardzo kłopotliwe pod tym względem, bo co zrobić, jeśli popis braku kultury daje sędziwa pani z laską? Odpyskować jak rówieśniczce? Większość ma na tyle mocno zaszczepiony szacunek do starszych, że nie potrafi zdobyć się na agresję wobec kogoś w wieku swojej babci. To zresztą nasila problem – uznajemy, że na przykład starszym wolno więcej. Że jak ktoś stoi wyżej, to nie opłaca się wytykać mu braków w wychowaniu, bo nieokrzesany szef zawsze może wręczyć wypowiedzenie, a gburowaty profesor uwali na egzaminie. Nie warto.

I chyba coraz rzadziej się przeciwko temu protestuje, bo chamstwo zaczyna się jawić jako wygodna, krótka droga do życiowego sukcesu. Jak się wybić ponad przeciętność? Trzeba być ponadprzeciętnie zdolnym, ale taki talent ma jeden na milion. A arogancję, butę i buńczuczne zachowanie wyrobić w sobie może prawie każdy. Chama nie przeoczysz. Pewni ludzie zmarszczą brwi, ale znajdzie się i grupa zachwycona specyficzną odwagą i przebojowością. Reszta będzie się obawiać konfrontacji. Efekt? Tych grzecznych i spokojnych ma się za mięczaków, którym da się wejść na głowę i wykorzystać w pracy albo towarzysko, bo ktoś z kindersztubą nie trzaśnie drzwiami, nie przyłoży z pięści, nie rzuci mięsem. Zaciśnie zęby i uda, że nie widzi tych wszystkich okropności.

Ach, ten święty spokój!

W starciu z chamem chodzi głównie o tak zwane zwycięstwo moralne. Cham zdobywa dla siebie teren, lecz to po naszej stronie jest racja moralna. Nie dać się sprowokować znaczy być lepszym, czystszym, szlachetniejszym. Kimś z klasą po prostu. Cham ma swoją chwilę triumfu, no niech się cieszy, mi z tego powodu niczego nie ubędzie, a przynajmniej się nie skalam prymitywnym zachowaniem. Tyle że, niestety, ma to swoje negatywne strony.

Ktoś miły i kulturalny budzi sympatię, ale i uchodzi za frajera. Świat zdobywa się siłą, a nie etykietą, a przykładów na to nie trzeba szukać daleko. Kto pierwszy zaparkuje na zatłoczonym parkingu, ten co się wciska na chama, czy ktoś grzecznie przepuszczający innych kierowców? Kto zajmie wolne miejsce w tramwaju, stateczna staruszka czy babcia z turbodoładowaniem? Dobrze wychowany osobnik ciągle zwraca się uwagę na to, by nie przeszkadzać otoczeniu, cham tylko wzrusza ramionami i robi na co ma ochotę – w autobusie gada głośno przez komórkę, trąbi na przechodniów, żeby przyspieszyli kroku, jedzie jak szaleniec rowerem po chodniku, a ludzie w popłochu przed nim uciekają. Król życia normalnie.

Osoba kulturalna będzie unikała starcia, bo z prostakiem ciężko wygrać inaczej niż wchodząc w jego buty, a to równanie w dół, plugawienie własnych wartości. Więc pocierpi, ale mimo wszystko woli włożyć dodatkowy wysiłek w to, żeby z chamem mieć jak najmniejszą styczność, niż ułatwić sobie życie, konfrontując się z grubiańskim palantem. Poczuje się lepiej, ale też szybko zrozumie, że moralna wyższość generuje liczne straty.

On wcale nie zaczyna milczeć

Ustępując przed chamstwem, często traci się czas, pieniądze, nerwy. Ktoś bez skrupułów zagarnia naszą przestrzeń, jest intruzem i poszerza swoje terytorium, bezwstydnie obsikując ‘słabszych’. Dlatego właśnie nie powinno się go ignorować, bo rozpanoszy się totalnie. Chamstwo to nie jest zwykła niegrzeczność czy brak dobrych manier, jak smarkanie w rękaw. To niebezpieczne zjawisko, podszyte nieuzasadnioną agresją – dla chama jego ofiary to przede wszystkim wrogowie, ludzie gorsi i głupsi, zasługujący na poniżenie.

Zaś w metodzie ‘na ignorowanie’ mylnie się zakłada, że to zbije chama z pantałyku. Czasem pewnie tak się dzieje, ale w wielu przypadkach burak bez skrępowania brnie dalej. Robi swoje, bo niby czemu miałby tak nie robić? Nikt nie oponuje, ustępuje nawet, żeby się nie zbrukać kontaktem z pieniaczem. Owszem, głupie bydlę potrzebuje reklamy i poklasku, ale wcale tak szybko się nie wycofuje. Na pewno nie wskutek milczenia, bo ono raczej zachęca do szukania środków o większej sile rażenia niż zmusza do refleksji nad nieładnym zachowaniem. Można się łudzić, że głupota umrze śmiercią naturalną, lecz bardziej prawdopodobne jest to, że znajdzie kolejnych wyznawców.

Problem chamstwa wydaje się dzisiaj szczególnie dotkliwy, bo mamy internet, a tam wylew pajaców najgorszego sortu. I to działa jak pożar na prerii – jeden czubek coś napisze, drugi zalajkuje, trzeci poda dalej i nie minie godzina, a prymitywne odezwy docierają do dziesiątek obcych ludzi. Co gorsza, wielu godzi się na chamstwo, jeśli jest ono w słusznej sprawie, po myśli czytającego, bo nie wszyscy reagują na zasadzie ‘masz rację, ale nie tymi słowami, to niegrzeczne’. Przeciwnie, większość nie powie nic albo podchwyci temat, dodając coś od siebie, nakręcając wrogość. No i łatwo to wytłumaczyć – z wrogami trzeba ostro, nie ma co się bawić w Wersal, zresztą oni robią to samo i po dobroci się nie da. Poza tym, jakie chamstwo? To zwykła krytyka, zgoda, w mocnych słowach, ale na brzydkie czyny muszą być brzydkie słowa, nie czas na zgrywanie świętoszków. Więc może i oburzeni nie robią prostakowi reklamy rezygnując z cytowania co brutalniejszych kawałków, ale jego przekaz i tak zatacza coraz szersze kręgi.

Zimna krew zwycięża

Skoro ignorowanie się nie sprawdza, trzeba reagować. Tylko jak? Grzecznie zwracając uwagę? Gdyby zawstydzanie tak skutecznie działało, po świecie nie chodziłoby tylu grzeszników. Kulturalne argumenty rzadko kiedy odnoszą pożądany efekt, trudno sobie wyobrazić by po wytknięciu gorszącego zachowania ktoś nagle skruszony przyznał: dzięki, to mi było potrzebne, taki zimny kubeł wody, już więcej tego nie zrobię, przepraszam. Choć pewnie próbować zawsze warto. Pouczyć? To może pomóc przy dziecku, przy dorosłej osobie już niekoniecznie. Czyli co, zostaje pyskówka i próba sił?

Pokonanie chama jego własną bronią brzmi kusząco i wydaje się najłatwiejsze. Kiedy gbur psuje krew i doprowadza do białej gorączki, jest przemożne pragnienie, by odpowiedzieć pięknym za nadobne. Niech bucowi pójdzie w pięty. A jakie to przyjemne uczucie, tak się rozładować, ulżyć sobie! Ale co potem? Jak się nie ma chamstwa we krwi, po podobnym epizodzie zostaje tylko wstyd i zażenowanie, a nie ulga czy poczucie satysfakcji. W dodatku nie rozwiązało się istoty problemu, wręcz utwierdziło się prostaka w słuszności jego postępowania – ćwok starł się ze swoim i nawet jeśli tę utarczkę przegrał, to zobaczył, że to dobra metoda, trzeba tylko popracować nad swoim buractwem. Bo wygrał przecież silniejszy cham, a nie przeciwnik z kulturą osobistą.

W szukaniu złotego środka trzeba przede wszystkim zrozumieć, dlaczego prymitywny buc jest jaki jest. A najczęściej za jego okropnym zachowaniem stoją jakieś kompleksy, nierozwiązane problemy, złe wzorce, przekonanie, że podłość jest receptą na życiowy sukces. Odrzucenie dobrego wychowania to zwykle prowokacja – troglodyta testuje granice czyjejś wytrzymałości. Sprawdza, na ile może sobie pozwolić, próbuje zademonstrować własną siłę, chce poczuć się zwycięzcą. I dopiero rozumiejąc te mechanizmy, jest się w stanie odpowiedzieć chamowi tak, by go faktycznie zatkało albo chociaż zachwiało wiarą w burackie możliwości.

Ale co ja mogę?

Na tym właśnie wiele osób się wykłada, rozmawiając z prostakiem z pozycji wyższości, co od razu wróży klęskę – pieniacz się przecież nagle nie ukorzy i nie przyjmie z pokorą udzielonej właśnie nauki. Drugi błąd to stawianie siebie w roli skrzywdzonej ofiary, która daje się zapędzić do narożnika i stamtąd wyprowadza rozpaczliwe ciosy, gdyż tak to odbiera cham. Najgorsze to dać porwać się emocjom, czy to odpowiadając złością, czy to pokazując swoją krzywdę – dla prostaka to nagroda, on już czuje, że wygrał. Ale gdy prymityw usłyszy jasny komunikat, że ktoś nie toleruje podobnych wyskoków, gdy poczuje stanowczy sprzeciw, taki zupełnie na chłodno, od kogoś, komu głos się nie podniósł nawet o pół tonu – to najprędzej ostudzi zapał do dalszych ataków, bo zupełnie nie takiej reakcji agresor się spodziewał. I teraz to on musi kombinować, jak wyjść z twarzą, co odpowiedzieć. Traci swoją przewagę, bo niespodziewany opór ‘na zimno’ to już nie jego gra i nie jego reguły.

Gdy czyjeś zachowanie daje się mocno we znaki, najprościej jest odwołać się do wyższej instancji – na kłopotliwego pasażera donieść do konduktora, o chamskim widzu w kinie poinformować obsługę, na meneli pod oknem nasłać policję, wulgarne i zawierające nieprawdę wpisy w internecie zgłosić prokuraturze. Jeśli chamstwo narusza nie tylko dobre obyczaje, ale i przepisy prawa, widmo urzędowej kary działa otrzeźwiająco na większość krzykaczy i zniechęca do dalszych głupich zachowań o wiele bardziej niż pełne pogardy milczenie.

Tyle że łatwo powiedzieć, trudniej wprowadzić w życie. Po pierwsze, utrzymać nerwy na wodzy to ogromne wyzwanie. Po drugie, cham nierzadko jest prawdziwym jaskiniowcem budzącym przerażenie. Jak to osobnik strasznie agresywny, rodzi się obawa, że po interwencji będzie chciał się odegrać. Jest strach, że gdy się zareaguje, nikt nas nie poprze, czy to z obawy, czy z wygody. Można to zrozumieć, jednak milczenie odbierane jest jako aprobata dla podobnych zachowań. Dzieci uczą się, że brutalnością da się ugrać więcej. Złe zachowanie staje się normą, czasem jeszcze złości, ale coraz częściej wydaje się po prostu uciążliwym, ale naturalnym elementem krajobrazu, jak kałuże po deszczu. Ale skoro człowiek na innych polach tak chętnie ingeruje w naturę, to może i tutaj warto?

    32 komentarze

  • Matka na Szczycie

    Mnie zdarza się czasem tak, że ktoś mnie swoim zachowaniem tak zaskoczy, że po prostu baranieję i wtedy nie reaguję wcale, bo jestem zbyt zaskoczona…

    • prawie 35-latka

      Ha ha, skąd to znam 😀

    • kobieta

      Ale jak powiedzieć coś chamowi (już nawet w jakiejkolwiek formie, nawet nie na chłodno), gdy nie daje dojść do słowa i zakrzykuje? Jak wtedy wyrazić sprzeciw, gdy po jednym naszym słowie zalewa nas wrzask chama?

      • paweł

        Napiszę to jako facet po 40 – czasami dobrym wyjściem jest przywalenie chamowi w twarz z gazu pierpzowego – to ostudzi największego jaskiniowca

  • L.B.

    Nie znoszę chamstwa ;/. Myślę, że nie warto dyskutować z chamem, ale też nie wypada pozostawiać tego bez odzewu. Jedno konkretne zdanie z naszych ust i można zamilknąć, żeby wiedział, że sobie nie pozwolimy na chamskie traktowanie i potrafimy się odezwać. A że będzie się dalej udzielał, to niech sobie gada aż ten chamski język mu spuchnie.

    • Dawid

      U mnie w rodzinne nauczone takiego czegoś swój czas twój czas wiele chamow tego nie rozumie .Z grzecznością się pyta się co chcesz ? Dotyczy Domowego prywatnego życia trzeba wiedzieć jak zachować się w pracy a nierozgadywac co się i oczym rozmawia zaciszu domowym. W Pracy ma być człowiek od wykonania poleć przełożonego i pracy. Lepiej że ktoś w domu ktoś zwrócił uwagę niż ktoś obcy i obcy niepowinien zaczynać ingerować Twoje prywatne życie sam wiesz co chcesz swoim życiu nie ktoś coś wytyczy a zresztą niepowinno wtykać życie prywatne przełożonego a on nie powinien się wtrącać a nie żaden smarkacz. Na tyle ktoś jest dorosły i sam wie.

  • Iwona Zmyslona

    Każdy z nas potrafi być chamski. Oczywiście zależy to od okoliczności. Są ludzie, którzy chamstwo, prostackie zachowanie wybierają sobie za sposób bycia. Gdy jestem poirytowana, wściekła, potrafię przeklinać i bluzgać. Jednak na co dzień próbuję walczyć z nieuprzejmymi właśnie grzecznością. Jedni uznają mnie za frajerkę, drudzy spróbują wejść na mój poziom, zaskoczeni że ja na „spokojnie”, kiedy on wrze. Jakiejkolwiek taktyki nie obierzemy, to jedno jest pewne, z chamstwem należy walczyć, bo jeżeli będziemy pobłażać ze strachu przed uderzeniem, lekceważyć, bo prostak i tak nie zrozumie, to zginiemy przywaleni(zalani) jego ogromem. Chwast nie pielony szybko się rozprzestrzenia. Pozdrawiam.

  • Lifestylerka

    Moim zdaniem nie reagowanie na chamstwo zwłaszcza takie bezpośrednio w nas wymierzone, to po prostu ciche przyzwolenie na takie działanie. Komuś odpuści się raz, drugi, trzeci i napastnik za każdym razem będzie rósł w siłę i przekonania o swojej bezkarności. Często staram się – w sposób chłodny, opanowany i kulturalny – zwrócić komuś uwagę. I często się zdarza, że rzeczywiście wystarczy na kogoś takiego przysłowiowo tupnąć nogą. Ta osoba się tego nie spodziewa i czuje się zbita z tropu.

    • Natasza

      Czasami myślę sobie, że takie osoby są bardzo zakompleksione i swoją wartość budują na krzywdzie innych ludzi. Jest to źle posunięcie w grze. Nie trzeba być takim samym gburem a jak takiej osobie powiesz czy nie pomoc jej, bo widzisz że jest z nią źle to zacznie się zastanawiać. Bądź po prostu odpowiedzieć szczerze jakie ma zachowanie i wtedy wypada z gry bo sama sobie staje się ofiarą.

  • Martynka

    W 99% traktuję ludzi tak samo jak oni traktują mnie, ale bywają również wyjątki, które całkowicie ignoruję, bo nie chcę się aż tak denerwować. 🙂
    Zgadzam się także z Lifestylerką – brak reakcji na chamstwo to przyzwolenie na nie, a na to nie powinniśmy pozwalać przez wzgląd na szacunek do samego siebie!

  • Ewa

    Czyj to pomysł, żeby ignorować chamstwo, zamiast stawiać granicę? Zawsze wprawiają mnie w zdumienie kobiety u boku miotających wulgaryzmami mężczyzn (również tych w garniturach); w ogóle na to nie reagują. Co gorsza, niektóre im wtórują. Zgroza i obrzydliwość.

  • Optymizm Plus

    Zawsze miałam problem z reagowaniem na chamskie zachowanie. Nie wiem, skąd biorą się ludzi bez jakiejkolwiek ogłady i wartości. Źle mi się funkcjonuje z takimi osobami…

  • Iwona

    Mieszam we Wrocławiu i chamstwa doświadczam najczęściej od starszych pań jadących tramwajem, które krzykiem albo popychaniem wymuszają siedzania czy inne rzeczy oraz w marketach, gdy jakiś dorosły facet drze ryja. Na faceta najczęściej nie reaguje, bo większość z nich wyglądała jak pod wpływem alkoholu lub narkotyków, więc się boję jako kobieta o własne bezpieczeństwo. A sposób na babcie mam jeden – jeżdzę rowerem cały rok, a kiedy muszę tramwajem, siadam od nich daleko.

    • dorota

      Iwono, znam niestety problem ze starszymi paniami, które mają „ostre” łokcie…Swego czasu, gdy jeździłam do Torunia dostawałam z nich bardzo często…

    • Emilia

      To ja mam tak
      Teść wszedł do domu zabrał prostownik z sionki nawet nie powiedział że bierze nie powiedział dzień dobry i sprawa załatwiona
      Hamstwo ale co zrobisz

  • Marta

    Chamstwo w Polsce to norma. Jakość życia w Polsce jest bardzo zła właśnie przez codzienny rynsztok. Ludzie wyzywają się stojąc w kolejce od umysłowo chorych. Cham wciska w tyłek koszyk, odwracasz się i mówisz żeby przestał a on na to – co taka nerwowa? A może jakieś leki i wizyta u lekarza. Nigdzie na świecie ( no z wyjątkiem południowej Francji. ) nie spotkałam się z takim rynsztokiem i podłością wobec drugiego człowieka. Myśle ze niektórzy czekają aż ktoś się odezwie i wtedy następuje atak. A zapalnikiem może być dosłownie wszystko. Polacy to wyjątkowo podły naród. Nie Niemiec rusek czy Żyd ale my jesteśmy sami dla siebie wrogiem nr 1. Mamy bardzo podobna mentalność jak Murzyni – mentalność człowieka post kolonialnego. Marta

    • J.

      @ Marta, swietny komentarz. Podpisuje sie pod nim. Ja choruje na to polskie chamstwo od minimum dekady i nie moge sie z tym uporac. Mimo uplywu czasu nie jestem w stanie tego olac i przejsc nad tym do porzadku dziennego. Buractwo jest jak robactwo. Wylazi zewszad i to w najmniej oczekiwanym momencie.

      „Chamstwo w Polsce to norma. Jakość życia w Polsce jest bardzo zła właśnie przez codzienny rynsztok. Ludzie wyzywają się stojąc w kolejce od umysłowo chorych. Cham wciska w tyłek koszyk, odwracasz się i mówisz żeby przestał a on na to – co taka nerwowa? A może jakieś leki i wizyta u lekarza. Nigdzie na świecie ( no z wyjątkiem południowej Francji. ) nie spotkałam się z takim rynsztokiem i podłością wobec drugiego człowieka. Myśle ze niektórzy czekają aż ktoś się odezwie i wtedy następuje atak. A zapalnikiem może być dosłownie wszystko. Polacy to wyjątkowo podły naród. Nie Niemiec rusek czy Żyd ale my jesteśmy sami dla siebie wrogiem nr 1. Mamy bardzo podobna mentalność jak Murzyni – mentalność człowieka post kolonialnego. Marta”

      Czytaj więcej: https://kobietapo30.pl/jak-reagowac-na-chamstwo/

  • prawie 35-latka

    Mieszkam w Londynie i tutaj chamstwo jest na porządku dziennym… Ogólnie trzeba wziąć pod uwagę, że tutaj nie ma takiej zasady jak np. w Polsce, że panie przodem itp. Tutaj jest pod tym względem równouprawnienie. I czasem nawet panowie oczekują, że przytrzymasz im drzwi albo puścisz pierwszych. Naprawdę :-).
    Co do chamstwa…. Miałam już trochę różnych sytuacji. Czasem bardzo zaskakujących np. nagłe, bardzo agresywne, niezrozumiałe dla wielu ludzi zachowanie, popychanie, wpychanie, zwracanie uwagi itp.
    Ostatnio na przykład czekałam na pociąg. Gdy podjeżdżał, zaczęłam ustawiać się koło drzwi. Po mnie przyszedł pan z rowerem i zaczął na maksa napierać i blokować mi wejście, mimo, że byłam pierwsza. Bardzo mnie to zdrzaźniło.. Coś we mnie się obudziło i jednak wcisnęłam się przed nim… I za to zahaczył mnie mściwie kołem o spodnie. No i co w takiej sytuacji zrobić? Gdyby grzecznie i mniej dyskretnie wchodził, odpuściłabym mu. Czyli zachowałam się podobnie, ale jednak miałam ochotę go zwyzywać od najgorszych za to koło, zmieszać z błotem. Ale nie powiedziałam nic ostatecznie. Całą drogę za to jechałam bardzo zła. Takie sytuacje mnie jednak dotykają i czuję się bezsilna. Tutaj faceci bardzo często się pchają. Czasem jest też tak, że ustąpią kobiecie, ale np. często swojej rasy. Miałam sytuacje, że wsiadłam ja, a za mną zdrowa, niewiele starsza ciemnoskóra babka. Ja przeszłam, a ciemnoskóry facet ustąpił miejsca tej drugiej. Ciekawe zjawisko.

  • anna

    Gdzieś kiedyś przeczytałam, że chama trzeba w mordę lać. I od tamtej pory konsekwentnie stosuję tę zasadę jako metodę wychowawczą, oczywiście nie dosłownie, ale chodzi o to, że chamowi należy odpłacać tym samym, wtedy jest szansa, że co nieco poczuje i zreflektuje się… Często zwracam uwagę ludziom, którzy się zachowują po chamsku i efekt jest piorunujący – równie często sprowadza ich to do pionu! Pozdrawiam wystraszonych dobrze wychowanych – nie bójcie się, brońcie swojej godności!

  • Puma

    Tak, zimna krew na wagę złota…..ale jak ją zachować. Pewnie trzeba ćwiczyć.
    Ostatnio zdenerwowali mnie handlarze, czy też rolnicy na targu. Specjalnie wróciłam w jedno miejsce, bo tak mnie namawiali, jakby mieli z głodu umrzeć, gdybym czegoś u nich nie kupiła. A, że ogórki prezentowały się przyzwoicie, to do nich wróciłam. Po pierwsze nikt już nie pamiętał, że przechodziłam tamtędy, po drugie za ogórki chciał facet 6 zł za kg, a gdzie indziej były co najwyżej po 3,90.
    Po targowaniu się gość obniżył cenę, ale za kiszoną paprykę chciał 18 zł, a za orzechy 30…Wzięłam trochę papryki i zapytałam o mleko. Oczywiście znowu propozycja nie do odrzucenia, że mam kupić mleko. Do tego podszedł drugi, obleśny handlarz i zaczął mi mówić na ty i komentować wygląd.
    Mam 61 lat…
    Ten to był już w zasadzie agresywny i prowokacyjny. Tu podniesiony ton mógł okazać sie niebezpieczny. Pozornie zachowałam zimną krew, zabrałam zakupy i odeszłam. Rzucił jeszcze za mną – a buziaczaka?
    Powiedziałam – a to już kosztuje 100 milionów. Wiedziałam, że tylko jakaś konkretna suma zadziała na ich wyobraźnię.
    On na to, a kto tyle ma!?
    No to pracujcie! Odpowiedziałam.
    Potem żałowałam, że nie powiedziałam, że niektórzy mają kulturę osobistą…..a to ma większą wartość niż pieniądze. Bo w zasadzie to ich raczej zachęciłam do dalszego oszukiwania.
    Ich żywność ma teraz dla mnie obrzydliwy smak, chociaż obiektywnie jest dobra.
    Można jeszcze kupić na targu truskawki spod spodu i słoneczniki z robakami, ale już od bardziej uprzejmych sprzedawców, oraz posłuchać jak nieutrzciwi są klienci i kradną ze straganów.
    Tak to chciałam mieć żywność bez pestycydów, prosto od biednego, (niedomytego), zapracowanego rolnika….
    Ci co stoją w centrum miasta są jacyś lepsi – czyżby nie na swoim terenie byli skromniejsi? Kiedyś kupiłam fasolkę szparagową, że palce lizać!

  • Natalia

    Interakcje z chamskimi ludźmi potrafią zburzyć mój spokój na cały dzień. Oczywiście publiczna komunikacja to studnia bez dna, jeżeli chodzi o takie perełki. Najgorsza jest bezsilność. Dzisiaj zostałam zdeptana przez starszego faceta, który mnie obrażał i gniewnie mruczał coś pod nosem – nie miałam jak wyjść, żeby mógł usiąść na siedzeniu obok – nie powiedział co robi i zaczął się przepychać, deptając po mnie całym ciężarem ciała i uderzając mnie torbą. Udało mi się zachować spokój i skomentować kulturalnie, że mógł powiedzieć, co robi, wyszłabym bez problemu, jakby ludzie przede mną zrobili trochę miejsca. Było mega ciasno, on od razu zaczął się pchać, zdążyłam jedynie się odsunąć, ale on miał torbę na ramieniu i miałam wrażenie, że specjalnie tak się zachował. Ale nie było rozmowy, na każde moje zdanie facet podnosił głos zakrzykując mnie i obrażając bez powodu. I co mu zrobić? Jak nie słucha i nic go nie obchodzi. Jak się zachować? Następnym razem dzwonię na policję. Nie dam się terroryzować i nikomu nie życzę takich sytuacji. Zawsze odpowiadam na takie zaczepki spokojnie i stanowczo, ale rzadko osiągam tym jakikolwiek efekt.

  • Ewa

    Moim zdaniem na chama jest jedna zdecydowna rada: ODOSOBNIENIE. Niestety, chamy ( a jest ich tak dużo wśród męskiej, polskiej populacji ) mają przecież jakieś MAMY, SIOSTRY a nawet ŻONY. Tak więc ta kobieca tolerancja dla chama to jest główna przyczyna tego, że chamom żyje się względnie dobrze i prosperują jak prosperowali od zawsze ( a głównie od czasów PRL-u).

  • Lulu

    Przyjechalam na wakacje ze znajomymi. Czekam na nich w moim aucie, nie przeszkadzjac nikomu ani nie tarasujac wyjazdu z galerii handlowej, az tu nagle jakis gosciu popisujc sie przed swoja rodzina wskazuje mi na znak wiszacy pod sufitem zakaz wjazdu: Uchylam okno mojego eleganckiego BMW na niemieckich numerach i mowie gosciowi ze czekam na znajomych… a gostek da lej mi pokazuje znak . Mysle sobie , pomylilam jezyki czy facet nie doslyszy 🙂 ???…a moze dostal mandacik w Niemczech i teraz mowi to pokaze Niemce gdzie jej miejsce. Nie pierwszy raz spotykam sie z takim zachowaniem. Co sie dzieje z tymiludzmi w Polsce… chialabym tu przyjezdzac na wakacje…ale dziwnie sie czuje z takimi przejawami chamstwa. Zamiast sie cieszyc zdrowiem, to ludzie sobie dokuczaja i dogryazja…i na co to komu…nie lepiej sie po prostu usmiechnac do drugiej osoby i elegancko pozegnac 🙂 Co taki facet uczy swoje dzieci..braku szacunku do ludzi, ja bym sie wsydzila przed moimi dziecmi takie sceny ” szeryfa odgrywac” a potem taki krzyczy na lotnisku # ratunku Niemcy bija „. Pozdrwaim wszystkich ktorzy lubia innych ludzi i siebie nie nie musza pokazywac innym jacy sa wielcy.

    • anna

      Ja też cię pozdrawiam – już się dowiedzieliśmy, że masz eleganckie beemwe na niemieckich numerach. A na czym dokładnie polegało to chamstwo?

  • Ewa

    A co jeśli chamem i prostakiem okazuje się z dnia na dzień kuzynka, która kiedyś była miła, serdeczna i teraz mówi, że nie będzie miła? Dodam, ze ma 30 lat a ja jestem od niej starsza. Odwraca kota ogonem, jest chamska i opryskliwa, nawet na przyjemne rzeczy, putam jak się czuje, mówię do niej kochana itp, ona jest opryskliwa. Wtedy wypada urwac kontakty.

  • Meggy

    Też zetknęlam się z chamstwem współpracownika, prostackie żarty, złośliwości. Typ generalnie słaby i zakompleksiony.. Gdy przekroczył granice wobec mnie zwróciłam mu uwagę bez krzyku acz stanowczo i dobitnie. Przeprosił mnie i przyznał nawet ze jest nieokrzesany. Jak ręką odjął.Tacy ludzie po prostu brną póki nie wyznaczy się im granic. Bezwzględnie reagować, ja kulturą acz dobitnie, nie spoufalać się, to zwykłe mięczaki.

  • ValdiTravel

    Jesteśmy nauczeni że starszym trzeba ustępować, że starsi są mądrzejsi ale jak obserwuję babcie z turbodoładowaniem to dociera do mnie że chamstwo to nie tylko domena młodszych… Czasem atak chamstwa „zatyka” człowieka który był wychowywany po katolicku (ustąp wszystkim sam czekaj, wystaw drugi policzek, inni są ważniejsi itp). No i czy reagować absolutnie w każdej sytuacji? Czasem cham to i agresor i czeka na zaczepkę…. Bądź to mądry grzeczny człowieku…

  • Paweł

    A ja z chamami nie dyskutuję bo szkoda mojego czasu i nerwów na dyskusję z debilami. Prosty opierdol, najlepiej przy innych działa cuda? Że nie zachowuję się przy tym „z twarzą” tylko jako silniejszy cham? Może i tak ale ćwircek ze słomą z butów rozumie tylko siłę.

Zostaw komentarz

Możesz użyć HTML tagów i atrybutów: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>