Co to znaczy być dzisiaj kobietą z klasą?

Prawdziwa dama? Słysząc to hasło, od razu mamy przed oczami gustownie ubraną kobietę, subtelną, taktowną, wyrafinowaną, z nienagannymi manierami. Ale klasa to coś więcej niż świetnie dopasowana garsonka, rozróżnianie widelczyków przy posiłku i czytanie poezji. To właśnie owo sławetne „coś”, którego nie da się opisać słowami, a każda kobieta chciałaby je mieć. Właśnie, czy każda?

Zgodnie z nieco staroświecką definicją, dama nie robi rzeczy z kategorii „przed wojną to było nie do pomyślenia”. Ale mamy już XXI wiek, odeszliśmy od tak wielu przestarzałych schematów, zachowań i norm, może więc i ta kobieta z klasą to jakiś przeżytek, fajny do obejrzenia w kinie, ale niekoniecznie wzorzec do zastosowania w codziennym życiu?

Trzymać poziom

Jest coś takiego, co ogólnie nazywa się klasą. Ciężko to zdefiniować, ale gdy mamy przed sobą taką kobietę, od razu wiemy, że to babka na poziomie. Kobietę z klasą wyróżnia pewien szczególny wdzięk.

Niewymuszona elegancja i dobry smak, tak w ubiorze, jak i w zachowaniu. I tenże sposób bycia jest tu kluczowy. Na tle rozkrzyczanych, wulgarnych, wyluzowanych do granic możliwości dziewczyn kobieta z klasą jawi się jako ktoś z zupełnie innej planety. Jest opanowana, uprzejma, nie krzyczy, dobre wychowanie widać u niej na każdym kroku.

Bez względu na to, czy robi ona zawodową karierę, czy też zajmuje się domem, jest osobą interesującą, o szerokich horyzontach, której towarzystwo to prawdziwa przyjemność. Bo prawdziwa dama kupuje nie tylko perfumy, ale i książki, a głowa nie służy jej wyłącznie do kręcenia wałków. Do tego kobieta z klasą, mimo rozległej wiedzy, nie wymądrza się, nie podkreśla swojej wyższości i nie przekonuje na siłę do swoich racji.

Wiadomo też, że kobieta z klasą nie plotkuje, nie mści się brzydko, nie kopie pod nikim dołków, nie snuje podłych intryg. Nie żali się publicznie na ludzi, którzy ją skrzywdzili, po prostu zrywa znajomość i ucina wszelkie spekulacje na ten temat. Nie robi karczemnych awantur, nie wchodzi w rolę bazarowej przekupy, a kiedy ją poniesie, potrafi przyznać się do błędu i przeprosić. Jest dyskretna. Jak ma okres, nie wie o tym pół biura. Jak choruje, nikt nie usłyszy drobiazgowych opisów dolegliwości, przebytych zabiegów. Z prywatnych kłopotów zwierza się tylko najbliższej przyjaciółce, a nie obcym paniom w tramwaju. I oczywiście nie przekazuje dalej sekretów innych ludzi, powierzonych jej w zaufaniu.

Co jeszcze powiemy o kobiecie z klasą? Że jest zawsze ubrana stosownie do okazji. Zawsze wie, jak się odnaleźć w kłopotliwej sytuacji. Mówi „proszę” i „dziękuję”. Nie przeklina, a jeśli to zrobi, w jej ustach nie wiedzieć czemu to nie razi. Nawet gdy pali papierosy i pije wódkę, dziwnym sposobem zachowuje ten swój niewytłumaczalny wdzięk. Jak ona to robi? Ano właśnie. Nie wiadomo.

A najciekawsze jest, że jak się to wszystko czyta, całość brzmi do bólu banalnie. I jest oczywistą oczywistością. To dlaczego takich kobiet nie spotykamy na każdym kroku?

Dlaczego się nie cenisz?

Nie macie za grosz szacunku do siebie – to jeden z najczęstszych zarzutów w stronę współczesnych kobiet. Panie tak się wyzwoliły, że przestały być bezcenne w oczach wielu mężczyzn, niektórzy twierdzą wręcz, że feminizm był wymysłem facetów, by mieć dostęp do samych przyjemności bez płacenia rachunków. Tak czy owak, nieskrępowana niczym otwartość na seksualne doświadczenia to coś, co nie przystoi eleganckiej damie. Nie to, że ma się wyrzekać seksu i pozostać czystą lilią do nocy poślubnej, niemniej jednak kobieta z klasą zwykła traktować swoje ciało z szacunkiem. Nie oddaje się pierwszemu lepszemu, a już na pewno nie po to, by udowodnić światu, jaka to jest postępowa w tych sprawach.

Dama, w tym staromodnym pojęciu, miała być cnotliwa, chociaż to niezupełnie prawda. Ona się po prostu nie afiszowała z romansami, flirtami, uczuciami. Nierzadko przyjmowała w swojej sypialni wielu kochanków, lecz trzymała się zasady, iż sekretów alkowy osobom postronnym się nie zdradza. Dziś część pewnie powiedziałaby: hipokrytka. Cichodajka. Ale dla innych owa dyskrecja będzie przejawem klasy. Pretensje są bowiem nie o to, że kobiety sypiają z kim chcą, lecz o to, że styl, w jakim to robią, woła o pomstę do nieba. Żadnego uwodzenia, flirtu, podgrzewania atmosfery, zwykłe ściąganie majtek przed gościem bez imienia. I jeszcze to chełpienie się seksualnymi podbojami. Nie wypada.

E tam, nie wypada, całe to „nieszanowanie się” wymyślono w jednym celu, by trzymać kobiety pod kluczem – powiedzą przeciwniczki takiego podejścia. Może. Lecz z drugiej strony jest dokładnie tak samo, bo czy powiemy o facecie, który co noc sypia z przypadkowymi dziewczynami i zdaje z tego relacje w barze, że to mężczyzna z klasą?

Zresztą brak szacunku do siebie nie ogranicza się jedynie do sypialni. Agresywność, przeklinanie, przepychanie się w kolejce, głośne rechotanie w autobusie, no ogólnie mówiąc, totalny brak kindersztuby. A jak cię widzą, tak cię piszą.

Ale nuda!

„- Nie jest pan dżentelmenem.
– A pani nie jest damą.”

Pamiętacie „Przeminęło z wiatrem”? Scarlett O’Hara była ciekawa, nietuzinkowa, bohaterka z krwi i kości. Ale damą była Melanie, trzymająca klasę bez względu na okoliczności, także wtedy, gdy prała zawszone, żołnierskie gacie. I nawet Rhett Butler czuł, że przy niej nie wypada zachować się niestosownie. Tylko co konkretnie Melanie zyskała swoją wspaniałością? Taka była szlachetna, a umarła przedwcześnie, i jedyne czego się dorobiła swoim smętnym żywotem, to ciapowaty mąż i zachwyt staruszek dewotek. Serio, o to warto tak zabiegać?

Młode kobiety wolą być przebojowe i niezależne. W poważaniu mają konwenanse, a za punkt honoru stawiają zdobycie uznania równie nieskrępowanych rówieśników, a nie blokowego komitetu obrony moralności. Co fajnego jest w byciu chodzącym ideałem? Ileż to frajdy człowieka ominie! A tak przynajmniej jest co wspominać na starość.

Bardziej wartościowym, a przede wszystkim ciekawszym wzorcem do naśladowania jest teraz kobieta prawdziwie wyzwolona. Taka, która niczego sobie nie odmawia, bo nie po to nasze prababki sufrażystki biły się z policją, byśmy teraz jak te tępe owce wdziewały gorsety, biegały w szpilkach po bułki, popijały herbatkę, prowadziły dysputy o obrazach i udawały, że nie ma wyrazu na „k”. No dajcież spokój, co za zacofanie!

Tak, kobieta z klasą potrafi zaimponować, ale zaraz potem przychodzi refleksja – to takie męczące! Mieć klasę znaczy mieć obowiązki. Ograniczenia. Eleganckiej damie nie wypada robić pewnych rzeczy, najczęściej właśnie tych najprzyjemniejszych. Rezygnować? W imię czego? By staruchy z loży szyderców nie miały powodu do zaciskania swoich wąskich, wrednych ust? Mamy w nosie „bycie z klasą”, wolimy się dobrze bawić. I nie lubimy się wysilać bez powodu.

Wolność nade wszystko?

Bycie damą oznacza między innymi podkreślanie własnej płci, a dzisiaj to jest passé. Każdy jest sobą, biologia to przeżytek, wręcz ucisk kobiet. Nie ma, że coś jest zarezerwowane dla jednych czy dla drugich, żadnych typowych zachowań, żadnych wyimaginowanych ram stosownych dla określonej płci. Wolność. Nowoczesna kobieta nie będzie spełniać czyjegoś chorego wyobrażenia o eterycznych, skromnych kobietkach z zawsze nienaganną fryzurą.

Tylko czy obie te kwestie muszą się wzajemnie wykluczać? Kobiety z klasą utożsamia się często z damami z minionych epok. A w zasadzie z damulkami, które leżą, pachną, są totalne niezaradne, oczekują wiecznych hołdów i dają się wykazywać dzielnym mężczyznom. Tymczasem w byciu prawdziwą damą wcale nie o to chodzi. Nowoczesna wyzwolona kobieta jest odważna, pewna siebie i niezależna. Dokładnie to samo można powiedzieć o nowoczesnej kobiecie z klasą. Tyle że ona dokłada jeszcze do tych cech swój specyficzny urok.

Jednakże ów urok to dla części kobiet nic innego, jak rezygnacja z wolności i własnego „ja”. Dlaczego, jeśli chcę chodzić z dekoltem do pępka, pić wino z butelki, opowiadać obrzydliwe dowcipy i oddawać mocz na chodnik mam tego nie robić? Niech się gorszą. Przynajmniej jestem sobą. Natomiast ta wasza kobieta z klasą zadowala wszystkich dookoła, a nie samą siebie. Powstrzymuje się, wyrzeka osobistej radochy, byle ludzie wokół przyznali: ach, ona jest wyjątkowa! I co z tego wynika? Cóż, choćby to, że mając klasę, można każdego dnia spojrzeć w lustro bez obrzydzenia i moralnego kaca.

Nie wygląd czyni damę

Smutnym zjawiskiem jest zastąpienie klasy kasą. Kobieta zamożna automatycznie kojarzy się z kimś lepszym, z wyższych sfer, choć za tym przecież wcale nie muszą iść inne przymioty. Ale tak się utarło. Skoro jeździ dobrym autem, nosi trencz od Burberry, pije latte w modnej kawiarence, musi być kobietą z klasą. Bo na taką wygląda. Ale czy nią jest?

Widać taką trochę tęsknotę za dawnymi dżentelmenami i damami, sęk w tym, że próba przywrócenia „starych, dobrych czasów” kończy się na stronie wizualnej. Nosimy eleganckie sukienki retro, śpimy w babcinej pościeli, kupujemy zabytkowe meble, ale mało kto wchodzi w to głębiej. Nawet w babskich gazetach przeczytamy głównie o tym, jak wyglądać na kobietę z klasą, jak gdyby wszystko sprowadzało się do tego, by założyć modny kapelusz i koronkowe rękawiczki. A nic o tym, co trzeba ZROBIĆ, żeby uchodzić za damę.

Podejmuje się oczywiście próby, by przywrócić zapomniane obyczaje, kłaść większy nacisk na maniery i grzeczność, ale w wielu kobietach budzi to sprzeciw. Dlaczego? To jasne, ci krzewiciele dobrego wychowania chcą jedynie powrotu do wygodnego podziału płciowego i utrwalania stereotypów. Tak się jednak składa, że przymioty związane z klasą są tak naprawdę uniwersalne dla obu płci, bo może i facetom tak ogólnie wolno więcej, ale mężczyznom na poziomie też stawia się bardzo wysokie wymagania.

Poza tym damy także się zmieniły, wyewoluowały. Współczesne kobiety z klasą nie podkreślają swojej wyjątkowości jedynie zewnętrznymi atrybutami. To też, bo schludny wygląd pozostał w cenie, jednak dużo ważniejsza od zwiewnej sukienki jest niebanalna osobowość.

Kobieta z klasą jest po prostu kobietą z charakterem. Nie uważa, że savoir vivre to bzdety dobre tylko dla dyplomatów. Przyzwoitość ma za cnotę, a nie frajerstwo. Nie krzyczy: ja! ja jestem najcudowniejsza!, nie musi iść po bandzie, by zwrócić na siebie uwagę, szokowanie dla szokowania nie leży w jej naturze. Jest skromna w tym dobrym znaczeniu, lecz zna swoją wartość. I inni też to widzą.

Partnerka dla dżentelmena

Od mężczyzn oczekujemy coraz więcej i zżymamy się, gdy wychodzi z nich prostactwo, brak ambicji i niechęć do jakiegokolwiek wysiłku. I dokładnie tego samego oczekuje druga strona – kobiety, która coś sobą reprezentuje.

Podobno klasy nie da się nauczyć, ale można się „wyrobić”. Wypracować system wartości, któremu pozostanie się wierną, bez względu na przeszkody. Bycie kobietą z klasą to świadome obranie określonego stylu życia. Nie że tylko w poniedziałki i czwartki, ale codzienne, przez całą dobę. Nieustanne podnoszenie sobie poprzeczki. Samodyscyplina. Sporo tego, ale czy da się inną drogą wypracować autorytet?

Coraz częściej też po cichutku narzekamy, że brakuje nam prawdziwych facetów, że nie ma już dżentelmenów, mężczyzn szarmanckich, szanujących płeć przeciwną. Ale oni mogą te utyskiwania zripostować – a gdzie jesteście wy, prawdziwe kobiety warte zachodu? Można się teraz oczywiście spierać, kto zaczął degradować obyczaje pierwszy, ale fakt jest faktem – nikt nie potraktuje cię jak damę, dopóki sama swoim zachowaniem nie udowodnisz, że nią jesteś. No chyba że kompletnie ci na tym nie zależy.