Jesteś w związku, ale podoba Ci się ktoś inny?

Panuje pogląd, że jeśli kocha się prawdziwie mężczyznę, to nawet nie spojrzy się na drugiego. Każdy potencjalny przystojniak przestaje istnieć. Nie ma miejsce na zauroczenie, fascynację, szybsze bicie serca. Niestety życie nie jest doskonałe, czego dowodzą historię tysiąca kobiet. Wcale niezepsutych, nawet niezagubionych, ale zwyczajnie trafionych strzałą Amora.  Ku zaskoczeniu swoim i wszechświata. Bez przyzwolenia, zachęty, czy wyrażenia takiej potrzeby. Po prostu. Stało się. Zauroczył inny, mimo że ten, który codziennie zasypia obok jest najlepszym prezentem od życia. Jak to możliwe?

Noszę obrączkę na palcu a nie przepaskę na oczach

To, że masz męża, czy tworzysz poważny związek, nie oznacza, że świat przestał istnieć. Nikt nie żyje w próżni, choć rzeczywiście istnieją okresy w życiu, kiedy nie potrzebujemy nikogo innego tylko jego. Przychodzi jednak taki moment (i wtedy właśnie zaczyna się miłość dojrzała lub uczucie wygasa), kiedy klapki z oczu spadają, świat zmienia barwę z różowej na bardziej realną, pojawiają się też szarości, wewnętrzne dylematy i sprzeczności. Życie staje się bardziej realne. Zaskakuje i wystawia na próby.

I w tym realnym życiu mężatkom podobają się mężczyźni. A mężom inne kobiety. Bo są obiektywnie piękne, interesujące, zabawne, mają w sobie to coś. Bo miło się z nimi rozmawia, czy niewinnie flirtuje.

Nic w tym złego, że ktoś Cię intryguje, kogoś innego uważasz za wyjątkowo przystojnego, dopóki nie robisz następnego kroku, który mógłby być nieuczciwy w stosunku do partnera. Flirt może być odświeżającym impulsem, który pozytywnie wpłynie na związek. By jednak decydować się na niego, trzeba być silną i pewną własnego kręgosłupa moralnego. Niestety o to nie zawsze łatwo.

Niewinny flirt, dreszczyk emocji może być pierwszym krokiem do poważnego…romansu.

Wierność to wybór

Łatwo być wierną na bezludnej wyspie, na której mieszkamy tylko z ukochaną i gromadką wspólnych dzieci. Trudniej trzymać się zasad, gdy faza miłości oślepiającej mija, rozpoczyna się etap stabilizacji, gdy zaczynamy widzieć partnera takiego, jakim jest. Z wadami, niedoskonałościami, popełniającego błędy. Zaczynamy dostrzegać innych i siłą rzeczy porównywać i analizować. Chcemy się podobać, czuć się atrakcyjne nie tylko w jego oczach, ale także innych.

Właśnie w tym momencie każdego dnia na nowo podejmujemy wybór. Decydujemy się na wierność, choć emocje czasami chcą nas sprowadzić na manowce. Dostrzegamy urodę, błysk w oku innego mężczyzny, ale ciągle na nowo wybieramy męża. Bo mimo że podobamy się innym, to ciągle wybieramy Jego. On jest najważniejszy. „To jego chcę”. Trudno o lepszą formę dowartościowania drugiego człowieka. I to jest prawdziwa wierność, która każdego dnia widzi inne opcje, ale stawia na tę samą kartę – własnego, osobistego asa w rękawie.