Kobieto, zachowaj coś dla siebie. Nie oddawaj wszystkiego!

„Moja babcia często powtarzała mi: Nigdy nie mów mężczyźnie wszystkiego, dziecko – on i tak tego nie doceni, a będzie chciał więcej i więcej – i to ty będziesz zawsze tą złą. Gdy dasz mu wszystko, co ci zostanie? Musisz mieć swój kawałek siebie, jakiś mały sekret, choćby dotyczył tylko tego, jaką marmoladę lubisz najbardziej. Bo kiedy będzie naprawdę źle, będziesz mogła schować się z tą marmoladą i w jej smaku odnaleźć lekarstwo na twoje łzy.” Alice Bloom

W wersji łopatologicznej:

Chłopu nigdy całej d… się nie pokazuje!

Co my robimy z tą radą?

Nie słuchamy.

Niestety.

Na potęgę stajemy się  masochistkami na własne życzenie. Rezygnujemy z siebie na rzecz mężczyzny „życia” czy dzieci. Zatracając jakiekolwiek zdrowe proporcje. Nie rozumiemy, że można kochać Jego i siebie. Wybieramy wersję albo wszystko, albo nic… Jak świat długi i szeroki. I co najgorsze nie zdajemy sobie z tego sprawy. Kiedy ktoś zwraca nam na to uwagę, to zaprzeczamy, ze zdziwieniem wybałuszając oczy, przekonując, że tego właśnie chcemy.  Gdy z kolei same sobie uświadamiamy, że coś jest nie tak, szybko wypieramy niewygodne fakty, mówiąc, że nie mamy innego wyjścia, że tak musi być.

Psycholog napisałby mechanizm obronny, który pozwala przełknąć gorzką prawdę o nas samych.

A co ja napiszę?

Paradoks kobiecego poświęcenia, którego tak naprawdę nikt nie chce i nie szanuje. Nawet my same. Bo widzimy, jak jest, narzekamy, wściekamy się, a brakuje nam konsekwencji, żeby coś zmienić. I co gorsza dokładnie w ten sposób wychowujemy własne córki…Po to, by w przerwach śmiać się (w wersji pesymistycznej – wściekać się) z nieporadnych mężczyzn, za których wszystko musimy robić, bo oni nie potrafią. Serio?

Kochana szanuj się, bo jak się nie będziesz szanować, nikt Cię nie uszanuje

Czego my wyzwolone kobiety XXI wieku uczymy własne córki, słowem, czynem i przykładem?

Mówimy – dziewczyno, szanuj się. Nie oddawaj tego, co masz najcenniejsze przypadkowej osobie.

Gdy tak mówimy, to co mamy na myśli?

Nie, nie chodzi o własne plany, marzenia, wizje, bo te porzucamy z łatwością w stałym związku.

Od wieków ostrzega się nas przed seksem. Mamy się szanować, czyli nie wskakiwać z pierwszym lepszym do łóżka. Koniec. Kropka. Tak, jakby to sfera seksualna była najważniejsza. Schizofreniczna mentalność polega na tym, że w momencie  gdy związek zostaje zalegalizowany, to możemy odpuścić na całej linii, oddając siebie w pełni. Wtedy nam wolno. I tu już żadna ostrożność nie wchodzi w grę. W pakiecie zrzekamy się wszystkiego, nawet własnej przyjemności, czasu wolnego, potrzeb. I szacunek do siebie przestaje być tak istotny. Ten w wersji bardziej złożonej niż kilka posuwistych ruchów.

Nawet dzisiaj w wyzwolonym świecie rady, by się szanować (w kontekście seksualnym) są na porządku dziennym. Ma być zgodnie z określonymi zasadami.

Seks dla jednych – po ślubie, dla innych najlepiej z narzeczonym, dla jeszcze innych po trzeciej randce, dla pozostałych bez ograniczeń, bo szanowanie siebie to czerpanie radości z życia a nie zakładanie pasa cnoty. Ok.

Tylko dlaczego, gdy już wkraczamy w stały związek, czy to sakramentalny czy też nie, to nasze szanowanie się i dbanie o to, co najcenniejsze, by nie zmarnować największych atutów, kończy się? Na potęgę rezygnujemy z siebie, odsuwamy na bok własne potrzeby, z radością godzimy się, żeby to Jego było ważniejsze. A potem dzieci. A my pomału znikamy. I o dziwo dzieje się to przy aprobacie otoczenia, bo to nazywa się odpowiedzialność. I tak ma być, ponieważ tak było zawsze.

Kobieto, zostaw sobie skrawek…tylko dla siebie

Dzisiaj mało kogo dziwią słowa kobiety, która mówi, że nie ma czasu iść do fryzjera. A gdy to samo powie mężczyzna? Brzmi jakoś dziwnie. Nawet nie dlatego, że przeciętna męska wizyta u fryzjera trwa krócej…

W wielu domach naturalne jest to, że męskie hobby jest ważniejsze, bo on przecież zmęczony po pracy, czy musi się zrelaksować. A ona? No ona jest kobietą, wiadomo, odporniejsza jest. Mężczyzna ma swoje potrzeby…A na kobiece „fanaberie” brakuje już czasu, bo ktoś musi zadbać o dzieci i dom.

Kosztowne hobby? Często w wydaniu męskim. Kobieta co najwyżej może sobie kupić coś ładnego…O ile ma własne pieniądze, jeśli musi się liczyć z ograniczeniami w budżecie (a kto nie musi), na początku będą postawione potrzeby dzieci, potem jego (lub na odwrót), a na końcu jej – o ile jeszcze cokolwiek zostanie…

Przykre? Niesprawiedliwe? Wcale tak nie jest?

Hmmm…No tak, to jak tłumaczyć zabawne zdjęcie wrzucone do sieci przez znanego dziennikarza. Dowód na jego „słodkie nieudacznictwo”, czyli brak rozeznania w najprostszych tematach dotyczących obsługi pralki czy zmywarki. I czy to nie dziwne, że mężczyźni bez problemu obsługują komórkę, tablet, telewizor, a z odkurzaczem mają taki problem?

To my kobiety na to się godzimy i śmiejemy się z tego, bo to przecież takie zabawne, prawda?

źródło

Mężczyźni lubią tajemnicze kobiety

„Gdzie te kobiety mają głowę, że pozbywają się całej swojej tajemnicy?!” Joanna Chmielewska

Człowiek to istota wygodna. Nic dziwnego, że tak łatwo przyzwyczajamy się do dobrobytu. Przeciętny mężczyzna nie jest głupi i doskonale czuje się w sytuacji, w której wszystko ma podane na tacy. Tu pojawia się paradoks. Bo o ile szybko przyzwyczaja się do ciepłego obiadu, czystego domu, zawsze gotowej spełniać jego prośby żony, to równie błyskawicznie uznaje to wszystko za oczywistość. A w takim układzie każde odejście od schematu przyjmowane jest z protestem. No bo jak Ty chcesz wyjść wieczorem, a kto położy dziecko spać? Ja mam pozmywać? A Ty nie możesz?

Kobieta, która godzi się przez lata myśleć za wszystkich i dbać o wszystko, nie może zostawić biednego mężczyzny samego i często dorosłych dzieci (!) również, bo oni doskonale odgrywają rolę, których ona ich nauczyła (nawet jeśli nieświadomie!). Tak, to łechce kobiece ego, bo świetnie być niezastąpioną, ale jednocześnie po czasie ciąży, bo w końcu pojawia się potrzeba, by zrobić coś dla siebie…A wtedy nie wiadomo jak, bo z każdej strony trzeba mierzyć się ze zdziwieniem, że jednak Pani domu jakieś potrzeby ma….

Jest też inny problem. Kobieta, która podaje się na tacy przestaje być…atrakcyjna. Gdy oddaje naprawdę wszystko, nie ma w niej żadnej tajemnicy, absolutnie niczego, co można odkryć, czym się zaskoczyć, zafascynować. W takim związku bardzo łatwo się udusić i w potrzebie ratowania siebie przychodzi czas intuicyjnej reakcji, kiedy mężczyzna szuka pomocy na zewnątrz…w ramionach bardziej wyzwolonej kochanki.

Czyli co, partner nie może być przyjacielem?

Można się oburzać, kwitując słowa babci z początku artykułu, że wszystko zależy od mężczyzny, którego wybierzemy sobie za partnera, że trzeba wybierać mądrze.

Prawda.

Zgadzam się, bo prawdziwy mężczyzna wie, jak włączyć zmywarkę i co ważniejsze sam to robi, by oszczędzić swojej żonie zachodu. Nie czeka aż ona go poprosi. Prawdziwy mężczyzna sam zaproponuje, że zajmie się dziećmi, by ona mogła wyjść z przyjaciółkami. Prawdziwy partner zabierze na kurs tańca, bo będzie chciał poznać ją w nowej sytuacji, świetnie się bawiąc, robiąc z nią coś nowego. Mężczyzna życia będzie wspierał własną kobitę, a nie ją hamował z obawy, że stanie się od niego lepsza. Będzie z niej dumny i nie straci żadnej okazji, by ją pochwalić i obronić przed niesłuszną krytyką.

To wszystko prawda. Można być przyjacielem i mężem. Można rozmawiać o wszystkim. Choć dla wielu to tylko idealistyczna wizja, nie do zrealizowania. Jednak niektórzy realizują ją w codziennym życiu i jest to dla nich norma.

Jednak nie zmienia to faktu, że warto zostawić coś dla siebie, nawet przy maksymalnej symbiozie i stopieniu się z drugą osobą. Powód jest prosty.

Nie jesteś tylko żoną, matką. Zanim się nią stałaś byłaś po prostu kobietą.

Pamiętasz ją jeszcze? Wiesz, o czym marzyłaś, co było dla Ciebie ważne zanim poznałaś mężczyznę, który przyćmił Ci wszystko?

Zgubiłaś to, czy trzymasz w garści?

Jeśli straciłaś część siebie, czas najwyższy odnaleźć brakujące fragmenty. To naprawdę ważne. Powód jest prosty: jeśli tego nie zrobisz, zawsze będzie Ci czegoś brakowało.

Potrzebujesz innego powodu? On zakochał się w Tobie sprzed lat – kompletnej.

Nie rezygnuj z siebie, nawet jeśli Ci się wydaje, że on tego oczekuje. Może teraz z tego korzysta i pewne rzeczy docenia…. Ale z czasem Ci wypowie, że kiedyś byłaś inna…I będzie miał rację.