Jak kobiety gubią się w związku? Oto jeden ze sztandarowych przykładów

My kobiety słyniemy z silnego instynktu macierzyńskiego. Od najmłodszych lat pielęgnuje się w nas cechy, które o nim świadczą, między innymi opiekuńczość i potrzeba kontrolowania. I niestety te silnie wpojone atrybuty czasami nas gubią. Zwłaszcza podczas budowania partnerskiej relacji. Gdy wchodzimy bowiem w stabilny związek, często zaczynamy matkować partnerowi. A to błąd!

Matkowanie mężczyźnie jest zabójcze dla związku

Matkowanie mamy we krwi. Uwielbiamy otaczać swoich partnerów opieką i stawać nad nimi w pozycji wszystkowiedzącej matrony.

Biegamy za chłopakami, partnerami, narzeczonymi, mężami z szalikiem, pilnujemy, by pamiętali o czapce zimą, a latem przypominamy o nakładaniu kremu z filtrem na plaży, poprawiamy krawaty, dbamy o to, by mąż zjadł śniadanie a z czasem, by przyjmował leki. Mówimy z pobłażaniem w głosie, że o mężczyznę trzeba dbać, bo to duże dziecko, że sam nie odnajdzie się, pogubi i na pewno zginie z kretesem.

Decydujemy, kiedy on powinien przestać pić, mówimy stop, gdy za bardzo przeholuje z żartami, a jak pobrudzi marynarkę, zrywamy się od stołu, by szybko usunąć plamę.

Sprzątamy, bo przecież on nie wie, że trzeba odkurzyć również pod stołem, zmywamy, bo on zapomina, że naczynia nie tylko się wkłada, ale i wyciąga ze zmywarki, włączamy pralkę, bo on nie rozumie idei sortowania odzieży. Bardzo szybko stajemy się osobą od wszystkiego. Ponieważ wiemy lepiej, potrafimy dokładniej, umiemy szybciej.

Dlaczego takie podejście nie jest dobre?

Ponieważ nie przypomina zdrowej relacji dwóch równoprawnych partnerów. Zaburza naturalną linię biegnącą między mężczyzną i kobietą, zamieniając ją w sytuację, w której stajemy się mamusią stojącą na podeście a poniżej mamy synusia znajdującego się o krok niżej.

Taki układ ma szalenie negatywny wpływ na związek, bo zaburza nasz odbiór partnera. W drugiej osobie zaczynamy widzieć kogoś  „mniej ważnego”. A to już od o krok od utraty szacunku.

Również mężczyzna nie zyskuje w takiej sytuacji. Nie potrzebuje przecież drugiej matki. Chce mieć partnerkę.

Gdy wychodzi ze swoją kobietą, nie marzy o tym, by być poprawianym na każdym kroku. Kroczy z kobietą jak z trofeum, jest dumny, że ona wybrała właśnie jego. Pragnie tego samego, chce być podziwiany i chwalony. Czuć się ważny i potrzebny. 

Nie wychodzi z domu przecież z własną matką, panikującą i widzącą problem na każdym kroku, ale z bliską osobą, która traktuje go z szacunkiem i ma do niego zaufanie. Gdy natomiast partnerka podchodzi do swojego ukochanego z lekceważeniem, nie bardzo jest czym się chwalić. No bo jak, skoro najbliższa osoba ma mnie za nieporadne dziecko, to chyba coś ze mną nie tak?

To matka czy żona?

Postawa mężczyzny nie jest tu bez znaczenia. Przeciętny facet bardzo szybko przyzwyczaja się do tego, że niczym nie musi się przejmować, że ma obok siebie myślącą za niego kobietę. Nie brak przecież bardzo niezaradnych, zagubionych mężczyzn, którzy z wdzięcznością przyjmują nadmierną troskę partnerki. Im tak jest po prostu wygodniej…

Często wprost z domu, w którym piecze sprawuje Matka Polka, przechodzą do własnego gniazdka, w którym żona zajmuje jej miejsce. Zaczyna się znany mechanizm, w którym jedna osoba zajmuje miejsce drugiej i wszystko pozostaje bez zmian. Czyli jest świetnie, bo nie trzeba się za bardzo starać i gimnastykować, by odnaleźć w nowym układzie.

Czasami dochodzi również do świadomego lub podświadomego konkurowania – kto okaże się lepszy – mamusia czy może młoda żona. Na marginesie trzeba dodać, że odpowiedź na to pytanie jest prosta, bo to żona powinna być najważniejsza dla męża, o czym niestety wielu zarówno mężczyzn, jak i teściowych zapomina.

Dlaczego nie powinnaś być matką swojego partnera?

Rola matki nie jest odpowiednia dla żony. Zabiera jej aurę tajemniczości i negatywnie wpływa na jej atrakcyjność w oczach partnera. Nie po to przecież partner wyprowadzał się z domu, by znowu słuchać „a nie mówiłam”, „załóż kurtkę, bo się przeziębisz”, „weź kanapki, zawsze o czymś zapominasz”, itd.

Usprawiedliwieniem nie jest nawet fakt, że mężczyzna sam się o to prosi. Nawet najbardziej zagubiony szybciej się odnajdzie, jeśli damy mu na to szansę. Rozwiązując za partnera każdy problem, nie pozwalamy mu dorosnąć. Facet zwyczajnie musi się sparzyć, przewrócić, rozczarować i prawdziwie wkurzyć, by następnym razem podjąć dobrą decyzję. Innej drogi niestety nie ma.

Jeśli zdecydujemy się na matkowanie, by swojego ukochanego chronić, wyrządzimy jemu i sobie ogromną krzywdę. Po pierwsze nie pozwolimy mu żyć pełnią życia, po drugie siebie umęczymy, zapewniając stały dopływ niekończących się frustracji, po trzecie możemy doprowadzić do zakończenia związku. Nawet bowiem najbardziej leniwy facet w końcu się zbuntuje i będzie szukał osoby, która go…doceni i zobaczy w nim mężczyznę a nie chłopca.

Przestań mu matkować, bo żaden mężczyzna nie chce umawiać się ze swoją matką

Choć z pewnością wiesz lepiej, umiesz przewidywać różne sytuacje, jesteś świetna w planowaniu, to nie jest to wystarczający powód, by wyręczać swojego mężczyznę. Nawet jeśli uwielbiasz mu dogadzać i sprawiać przyjemności, powinnaś zdobyć już teraz ważną umiejętność: rozróżniania, gdzie kończą się miłe gesty, a w którym miejscu zaczyna matkowanie.

Zwróć uwagę na ten moment, w którym zaczynasz patrzeć na swojego mężczyznę życia jak na synka, którym należy się zaopiekować i zauważ, kiedy Twój głos zamienia się w ton nieznoszący sprzeciwu.

Jeśli Twoim problemem jest matkowanie partnerowi, jedyny i banalny sposób na tą sytuację – to przestać.

Zatrzymaj się i zmień swoje podejście.

Nie od jutra, od dzisiaj.

Daj mężczyźnie trochę przestrzeni na działanie. Nie odgaduj wszystkich potrzeb, unikaj wiecznego pomagania i poprawiania go. Pozwól mu się wykazać. Jeśli nawet kilka razy on miałby na tym ucierpieć, to lepsza opcja niż wieczne chronienie go przed błędami.

Pozwól sobie na bycie niedoskonałą żoną. Nie bądź perfekcyjna, bo to droga do ciągłej frustracji. Zresztą nikt nie lubi osobników alfa i omega. Pomyśl, co myślisz o osobach, które zawsze wiedzą lepiej i uwielbiają powtarzać – a nie mówiłam? No właśnie…

Na pewno chcesz takie emocje wzbudzać w ukochanym?