Czy kobiety wolą niegrzecznych chłopców?

Tak na trzeźwo, mało która kobieta powie: pragnę faceta, dla którego będę niczym szmaciana lalka, do zabawy i brutalnego wytarmoszenia. Opisując idealnego partnera, wspomni raczej o czułości, wrażliwości, odpowiedzialności. Tyle że zaraz potem na scenę wchodzi rzeczywistość, cała na biało, i brutalnie rewiduje te deklaracje. Mili faceci kradną damskie serca? Niezły dowcip.

Jak mawiał klasyk, dobre traktowanie kobiet nie ma sensu, nie docenią tego, a jak tylko nadarzy się okazja, zwieją z gościem, który jest zwyczajną łajzą. Bo ciekawiej. Nie są z nim szczęśliwe, ale właśnie dlatego są szczęśliwe. Bo kobiety pragną cierpieć. Chcą być ofiarami, jeśli tylko wiąże się to z omdlewaniem w silnych ramionach słodkiego brutala. Prawda to?

Dobre geny

Niegrzeczny chłopiec jest zasadniczo antytezą wymarzonego partnera. Gardzi ustalonym porządkiem świata, ma w nosie polityczną poprawność, na wzmiankę o równouprawnieniu płci tylko uśmiechnie się pod nosem. I to uśmiechnie się tak, że nawet najbardziej zatwardziałej bojowniczce zrobi się ciepło w okolicach brzucha. Co oczywiście jeszcze bardziej nakręca spiralę irytacji, przez te jego drwiące uśmieszki, lekko bezczelną nonszalancję, kpiące przytyki, przekonanie o własnej fantastyczności. Rany, co za dupek! A potem, nie wiedzieć czemu, ten wkurzający koleżka pojawia się w zgoła niedwuznacznej fantazji. Potem drugiej, trzeciej, czwartej… Jak to? Dlaczego? Skąd?

Ano właśnie. Pewną podpowiedzią mogą być wyniki badań prowadzonych przez Kristinę Durante i Normana Li z University of Texas. Otóż, pociąg do niegrzecznych chłopców nie jest wynikiem wrodzonego masochizmu. Nie jest nawet przejawem tego typowego kobiecego „rozdwojenia jaźni”, że chciałabym, ale sama nie wiem czego. Kobieta rzeczywiście może cenić mężczyzn wrażliwych i dobrych, ale niektórymi jej wyborami będą kierować… jajeczka. Jak bowiem pokazało wspomniane badanie, kobieta w fazie owulacji podświadomie szuka super-samców. Takich, no wiecie, umazanych smarem, w czarnych Ray-Banach, z kwadratową szczęką i mrożącym krew w żyłach spojrzeniem. Organizm jej podpowiada, że mężczyzna pewny siebie, agresywny, ze skłonnością do dominacji to najlepszy materiał genetyczny i jeśli się rozmnażać, to właśnie z nim. Innymi słowy, za fatalne zauroczenie słodkim draniem odpowiada w wielu przypadkach po prostu biologia. Kobieta może mieć świadomość, czym skończy się dla niej chwila zapomnienia z takim mrocznym osobnikiem, ale weźcie przekonajcie swoje hormony, że głupieją bez powodu.

Słodki zapach przygody

Podążanie za głosem natury nie jest zresztą aż takim strasznym poświęceniem. Niegrzeczny chłopiec może i denerwuje, ale jednego nie można mu odmówić – bez wątpienia wybija się ponad przeciętność. Prawdziwy wolny ptak, w dodatku z pięknymi, barwnymi piórkami. Jest spoza szarej rzeczywistości, ma własny, fascynujący świat i chętnie do niego zaprasza, a kto by nie chciał sprawdzić, co kryje się po drugiej stronie tęczy? Tak, niegrzeczni chłopcy mają paskudne wady, są zapatrzeni w siebie i z manipulacją są za pan brat, ale jednocześnie jawią się jako dzielni, niezależni, brawurowi, nietuzinkowi. Słowem, plusy przyćmiewają minusy.

Niegrzeczny chłopiec robi krzywdę, ale z takim łobuzerskim uśmiechem, że nie sposób się złościć. Tym bardziej, że w krytycznym momencie on znowu pokazuje swoją jakże wspaniałą naturę. Z nim każda chwila jest pełna emocji, to przygoda, niespodzianki, wariackie pomysły. Ooo, Rysiek by w życiu tego nie zrobił, zapomnijcie, dla niego szczytem szaleństwa było wejście do zimnego Bałtyku. O czym my w ogóle mówimy? A drań ma fantazję. Ma urok. Nieodparty. Może i nie nadaje się na ojca i męża, ale po co to komu, jeśli w zamian oferuje skoki w pełną tajemnic przepaść, za każdym razem w innej scenerii? W dodatku nosi skórzaną kurtkę, „symbol indywidualności i wiary w wolność jednostki”.

No i ten seks. Niegrzeczny twardziel zachwyca, bo jest odpowiedzią na mokre marzenia wielu kobiet. Drań to urodzony uwodziciel, no taki, że majtki same szurają w dół. Nie można się oprzeć, chyba że o ścianę, gdy on tak stanowczo, po męsku przypiera. Wojownik, po prostu wojownik, namiętny, trochę nieokrzesany, wie, gdzie złapać i co przycisnąć, by jedyne, co dało się powiedzieć, to „jeszcze”.

Łobuz kocha mocniej

Czy kocha, to pewnie kwestia do dyskusji, ale na pewno jest „bardziej” niż statystyczny Romek albo Krzysiek. On nie będzie się czaił, kombinował jak zagadać, on weźmie i to zrobi. I nie przyjmie odmowy! O nie, on jasno deklaruje, że nigdy się nie podda, a to robi wrażenie i mile łechcze ego, bo kto nie lubi czuć się wyjątkowym? I to jeszcze w oczach takiego zdobywcy! Prawdziwa nobilitacja. Cóż z tego, że kobieta nie jest dla niego żadną partnerką, a jedynie łupem. Przynajmniej łowy wyglądają tak, że aż się chce być antylopą dla wygłodniałego lwa. Jakaż to miła odmiana po wyleniałych sierściuchach ze stępionymi pazurami!

Kobiety chętnie ulegają draniom, bo oni wiedzą, jak oczarować. To ich fach i są w tym znakomici. Niegrzeczny chłopiec ma gadane, posługuje się słowem jak sir Lancelot mieczem, mówi to, co kobieta najbardziej chce usłyszeć. I na każdym kroku daje do zrozumienia, że ty, właśnie ty jesteś godna jego awansów. No bomba. Miał tyle możliwości dookoła, a wybrał mnie! Jak tu się nie poddać jego magii? I niech ktoś jeszcze raz powie, że jestem szarą myszką, na którą nikt nie zwróci uwagi!

Do niegrzecznego chłopca ciągnie też stara, odwieczna „prawda”: pod maską twardziela jak nic kryje się wrażliwy mężczyzna, który nie tylko rąbie drzewo, ale i karmi buteleczką kociaczki. Trzeba jedynie do tego delikatnego wnętrza dotrzeć, ujarzmić krnąbrną duszę, a wtedy ma się najwspanialszego kochanka i partnera na świecie. 2 w 1. Napędzają te wizje durnowate komedyjki, w których zepsuty do granic możliwości facet pod wpływem miłości przeistacza się w gołąbka pokoju i tak dziewczyna karmi się nadzieją, że jej łobuz też pewnego dnia przejdzie podobną metamorfozę. A na razie trzeba znosić przykrości, to środek do celu, nie ma się co zrażać. Zbawienie jest już w drodze. Cena wysoka, ale warto, prawda? Jeszcze wszystkie będziecie mi zazdrościć.

Nie ma róży bez kolców

Niegrzeczni chłopcy gwarantują świetną zabawę, seryjne orgazmy i masę uniesień. Do czasu. Łobuz, żeby zdobyć upatrzoną kobietę, poruszy niebo i ziemię, ale tam, gdzie rozanielona dziewczyna widzi początek, on dostrzega koniec. Zdobył, dał lasce masę frajdy, ale przecież niczego jej nie obiecywał. A nawet jak obiecał, to wiesz maleńka, na moich zasadach, wolność nade wszystko. Warto w tym momencie zaznaczyć różnicę pomiędzy zwykłym seryjnym uwodzicielem a prawdziwym suczym synem, bo ta kategoria niegrzecznego chłopca jest całkiem pojemna. Pół biedy, gdy trafi się na kogoś, kto lubi skakać z kwiatka na kwiatek, ale w gruncie rzeczy nie jest jakoś bardzo szkodliwy i gdy serduszko się w końcu zagoi, można go nawet mile wspominać. Gorzej, gdy przymiotnik „niegrzeczny” to zwykły eufemizm i gość jest klasycznym złamasem.

Prawdziwy drań przychodzi, kiedy chce. Odchodzi, jak mu się znudzi, bez słowa wyjaśnienia. Nie odzywa się przez kilka tygodni, potem jeden telefon i lądowanko w łóżku. Nierzadko wcale nie kryje się z tym, że są i inne księżniczki, bo on tak szaleńczo kocha kobiety, że nie umie ograniczyć się do jednej. Nie bierze na siebie żadnych obowiązków, nie przeprasza, bo przecież nie ma za co, traktuje dziewczynę jak przedmiot, interesuje go wyłącznie seks, a gdy idzie o ważne sprawy, to nie ma czasu i zresztą nic go to nie obchodzi.

Koleś nie okazuje ani krzty szacunku, robi co chce i jeszcze uważa, że należy go za to podziwiać, bo taki wyzwolony. Zaufanie? Zapomnij. To nie jest ktoś, z kim można dzielić troski codziennego dnia. Jak się tak dobrze przyjrzeć, to w sumie zwykły bydlak. Daje do wiwatu, nie ma tygodnia, by z jego powodu kolejna noc nie zakończyła się płaczem w poduszkę. A ona przy nim tkwi. Niewiarygodne. Masochistka? Kolekcjonerka mocnych wrażeń? Przeprowadza eksperyment psychologiczny? O co w tym chodzi? To mają być te lepsze geny?

Inaczej nie umiem

Ciężko uwierzyć, by kobiety pożądały kolesi, którzy robią z nich szmatę do podłogi. Zgoda na takie traktowanie to już nie chęć przeżycia namiętnej przygody z nieokiełznanym buntownikiem w typie Jamesa Deana, to jakiś poważny problem z głową. Zdaniem psychologów, w układy z brutalami wikłają się głównie kobiety z niską samooceną, nienawykłe do dobrego traktowania. Na przykład takie wychowane w domu zdominowanym przez ojca tyrana, który otwarcie córką gardził, nie miał dla niej czasu i cieplejszych uczuć. Kobieta nauczona, że wolno, wręcz należy nią pomiatać, nie odnajdzie się w związku z normalnym facetem. Rzuci się w ramiona łobuza, bo to dla niej znany schemat – na miłość trzeba zasłużyć. I nawet gdy na jej drodze stanie fajny, troskliwy facet, ona go nie zechce, bo jak tu ugryźć takiego dziwaka? O co mu chodzi? Dobry, tak bez powodu? Bez sensu, to chyba jakaś grubsza podpucha. Z tym niegrzecznym to przynajmniej wiadomo z góry, o co chodzi.

Druga sprawa, to uzależnienie od silnych emocji. Życie z draniem to jazda po bandzie. Od euforii do depresji, cały czas po ekstremach. Może i chwilami jest bardzo źle, tak źle, że chce się wyć, ale w perspektywie jest też coś, co dostarczy niebywałych wrażeń. Będzie seks stulecia albo inna, równie spektakularna niespodzianka, jakiej zwykły Zdzisiek w życiu jej nie zafunduje. Trudno z tego zrezygnować, tak jak trudno jest odstawić inne wciągające używki.

No i nie można zapominać, że zimny drań jest często mistrzem kamuflażu. Na początku, w fazie zdobywania, niegrzeczny chłopiec miał w sobie pazura, ale nie wbijał go w aortę, tylko kusząco miział nim po pleckach. Był szalony i niekonwencjonalny, dopiero potem mu totalnie odbiło. Zanim babka pojmie, iż czarujący drań wcale nie jest taki słodki, już po ptakach, wtopiła, kocha go, a na miłość nie ma mocnych. Kobiety, kiedy bardzo im zależy, potrafią wiele wybaczyć i tak się ten chory układ ciągnie. Życie staje się koszmarem, ale brakuje sił, by odejść. Zwłaszcza, że huśtawka uczuć, mimo wszystko, jest na swój sposób pasjonująca. To prawda, że drań wie, jak uderzyć, żeby zabolało, ale umie też przygotować taki okład, że ból minie jak ręką odjął. I jeszcze będzie za co dziękować.

Chwileczka zapomnienia

No dobrze, ale niegrzecznymi chłopcami interesują się też te normalne, wydawałoby się stabilne emocjonalnie kobiety, którym ani w głowie przeistaczać się w podnóżek dla niepokornego samca. Prawda, ale w ich przypadku fascynacja draniem jest zazwyczaj krótkotrwała. Na zasadzie: chciałabym przeżyć coś szalonego. Jakiś ognisty romans, żeby mieć co wspominać na starość.

Nie ma się co dziwić, że statecznym, ułożonym kobietom imponują faceci, których żywot jest jednym wielkim zaprzeczeniem konwenansów. Zawsze pociągają nas rzeczy, których nie mamy, które wydają się egzotyczne i zupełnie nie z naszego świata. A niegrzeczny chłopiec to rebeliant, zblazowany, ale i uroczy. Jest jak powiew świeżości w spokojnym, poukładanym życiu. Łamie schematy, pokazuje, że można inaczej, ciekawiej. Wzbudza dreszcz emocji, którego od dawna się nie czuło. Po nieudanych związkach, nieciekawych facetach i poczuciu jakiejś niezrozumiałej pustki randkowanie z przystojnym łobuzem jest jak gwiazdka z nieba. Świetna okazja, trzeba ją łapać, w przeciwnym razie już do śmierci będzie dręczyć myśl „co by było gdyby”.

Rzecz w tym, że nie każdej kobiecie pasuje wariactwo 24 godziny na dobę. Dlatego tak wiele pań deklaruje, że owszem, nie miałaby nic przeciwko przygodzie jak z najgorętszego romansu, ale to wszystko. Na dłuższą metę niegrzeczny chłopiec męczy, bo jak długo można funkcjonować na najwyższych obrotach, w ciągłej niepewności? Gdy mija pierwsza euforia, widać coraz więcej wad i zaczyna do kobiety docierać, że to nie jest ekscytująca, miłosna gierka, ale czysta manipulacja i chęć podpompowania męskiego ego. I tak zabawa się kończy, bo już wcale nie wydaje się fajna. Marzenie o powtórce? Raczej nie.

Baby nie ogarniesz

Wciąż jednak słuchać głosy, że kobiety wcale nie chcą dla siebie udanego życia. Mając do wyboru łotra i porządnego gościa, oczywistym jest, że wybiorą tego pierwszego. Mili faceci nie mają szans, przegrywają na starcie, bo to, co oferują swoim damom, owe damy zwyczajnie olewają. Mogą sobie gadać o wzajemnym szacunku, miłości i poświęceniu, ale jak przyjdzie co do czego, wypną się na tego niby wymarzonego faceta i pójdą w tango z jakimś śmieciem, który sprowadzi je do parteru. W sumie dobrze im tak, mają to, na co zasłużyły. Dlatego z babami trzeba krótko, bycie miłym nie popłaca, wykorzysta taka i poleci potem ze szczebiotem na ustach do skończonego bydlaka. Żeby ją trzymał na smyczy, a najlepiej, żeby końcówką tej smyczy walił po głowie. Aż piszczą z uciechy, że ktoś je wreszcie przeczołga. Stary, one właśnie takie są.

Nie ma co ukrywać, znajdą się laski, dla których dobro to frajerstwo i tylko jaskiniowiec z ciężką ręką zyska uznanie w ich oczach jako najmężniejszy z mężnych. Zdecydowana większość normalnych kobiet nie znajdzie jednak w takiej patologicznej znajomości niczego atrakcyjnego. Wybiorą jasną stronę mocy i co najwyżej powzdychają sobie wieczorem, jak to, och, byłoby w mrocznym zaułku z ostrym gościem. Albo poczytają z wypiekami jakiegoś Greya czy coś. Tyle.

Rzekome zamiłowanie do łotrów wynika z tego, że przeciwstawia się im ich totalne przeciwieństwo. Czyli klasyczne kluski, robiące z siebie usłużnych głupców – nie szanują się dokładnie tak samo jak te kobiety, które w imię wyższych uczuć dają sobą poniewierać. Pewnie, że gdy na drodze kobiety stanie facet, który się przed nią płaszczy i jest na każde skinienie, nie zyska uznania w oczach płci przeciwnej. I do takich samych wniosków dochodzą często sami panowie, choć pewnie nie zdają sobie z tego sprawy. Typowy ich argument? Byłem zbyt miły. Właśnie, zbyt. To nie pogarda dla wartościowych mężczyzn, to jedynie niechęć do osobników mdłych, nudnych i służalczych.

Coś pośrodku

Samo bycie miłym to trochę za mało, by ugięły się kolana. Tak jak mężczyźni nie cenią kobiet przesadnie dobrych i uległych, tak i kobiety nie stracą głowy dla gościa, który wyłącznie czapkuje. Facet wpatrzony w panią jak psiak rozczula, ale rzadko kiedy podnieca. Co oznacza tylko tyle, że przyda się odrobina pieprzu, a nie od razu przejście do stadium skończonego buraka, bo suczki lubią, jak się je poniża. Tak jak z tym psiaczkiem – jak od czasu do czasu lekko narozrabia, wciąż będzie ukochanym pupilkiem, ale gdy na okrągło będzie sikał do butów, obgryzał meble i rzucał się do gardła, nikt nie powie, że to fajny piesio, którego chce się mieć w domu. W końcu po świecie nie chodzą wyłącznie poplecznicy szatana i waginopodobne sierotki.

Bliższe prawdy jest zatem stwierdzenie, że kobiety pragną mężczyzn z charakterem, przy czym charakter nie oznacza złowrogiego draństwa. Szanująca się dziewczyna nie marzy o tym, by co parę dni dostawać gonga. Gdyby rzeczywiście kobiety wolały łobuzów, większość udanych związków żyłaby jak Sid i Nancy. A tak nie jest. Ogromna część kobiet, gdy chce się ustabilizować, naprawdę wybiera miłego, dobrego mężczyznę i to nie dlatego, że słodki drań nie daje się udomowić, więc kimś trzeba go z braku laku zastąpić. Związek z niegrzecznym chłopcem to zbyt ryzykowna podróż w nieznane, bo nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać. Wiadomo za to, na co na pewno nie można liczyć. I nie jest to wcale przyjemna perspektywa.