Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet. Kim są redpillersi? I jak wygląda rebelia prawiczków?

Kobiety są uciskane? Bzdura. Jeśli chcecie poznać prawdziwie poniewieraną grupę, popatrzcie w drugą stronę. Na mężczyzn. Zachodnia cywilizacja zdaje się stawiać sprawę jasno – panowie to przeszłość, panie to przyszłość. Możecie chichotać na „Seksmisji”, ale nasza codzienność już prawie tak wygląda, tu nie ma co się śmiać, tu trzeba reagować.

Kobiety chcą władzy, a co gorsza, władzy bez odpowiedzialności, bo ta wciąż spoczywa na mężczyznach. To oni mają pod górkę. Niczym armia Syzyfów dźwigają na swych ramionach brzemię całego świata jedynie po to, by tuż przed szczytem dostać soczystego kopa z nóżki odzianej w eleganckie szpileczki. A spróbuj się na ową niegodziwość poskarżyć! Nie wolno. I jak tu żyć?

Kto jest naprawdę dyskryminowany?

Niechęć do płci przeciwnej to stare jak świat zjawisko. Kobiety psioczą na mężczyzn, mężczyźni narzekają na kobiety, ot, codzienna damsko-męska wojenka. Są jednak tacy panowie, którzy w swojej niechęci do niewiast poszli znacznie dalej. Oni po prostu nienawidzą kobiet. I dążą do tego, by było jak dawniej, a nawet bardziej.

Rośnie liczba mężczyzn przekonanych, że to ich płeć gnojona jest systemowo. Winny jest rzecz jasna feminizm, który już dawno przestał dotyczyć równouprawnienia. Teraz to walka o przywileje dla kobiet i jawna dyskryminacja mężczyzn. Na czym ona polega? Że mężczyźni nie mają zawsze z górki, to fakt. Ale dyskryminacja? Męskie przywileje były w przeszłości jasno określone – tylko oni mogli głosować, studiować na uczelniach, dziedziczyć majątek i zarządzać nim bez nadzoru męskiego opiekuna. Jaki przepis dzisiaj daje coś tylko kobietom, odmawiając jednocześnie prawa mężczyznom? Ok, niższy wiek emerytalny, choć koniec końców faceci wygrywają, dostając wyższe świadczenia. A poza tym?

Często przywołuje się poszkodowanych ojców, rozgrywanych przez ex-żony, jednak od razu można tu odbić piłeczkę – sprawy rodzinne to nie tylko odcinani od dzieci ojcowie, ale też tysiące samotnych matek walczących bez powodzenia o alimenty, oraz żony, które po latach zajmowania się domem nagle zostały z niczym. Sądowa niesprawiedliwość może niestety dotknąć każdego.

Bywa i bardziej ekstremalnie. Za dyskryminację mężczyzn w pewnych kręgach uchodzi nawet to, że facet nie może bezkarnie kobiety uderzyć, choć ona ewidentnie zasłużyła. Panowie odradzają sobie stosowanie przemocy, ale nie dlatego, że to złe, lecz z powodu konsekwencji – przyjdzie policja, potem sąd, jak się baba uprze, to i więzieniem może się skończyć. Oczywiście niesłusznie, ponieważ dla części mężczyzn zgłaszanie przemocy to zwykła podłość, która ma na celu jedynie upupienie faceta i zniszczenie mu życia, poza tym mężczyźni nigdy nie zachowują się nagannie wobec płci przeciwnej, popatrzcie na Jemen albo Pakistan, to może zrozumiecie. Gwałt? Ona chciała, ale na drugi dzień zmieniła zdanie, żeby chłopa wrobić, z czystej złośliwości – bo baby zawsze oskarżają fałszywie, a sędziowie, oczadziali feminazizmem, wlepiają im wyroki za wymyślone przestępstwa, taki ogólnoświatowy spisek. A jeśli facet rzeczywiście zrobił coś nagannego, to wyłącznie z powodu, że baba doprowadziła go do ostateczności. I, rzecz jasna, karany jest niewspółmiernie do winy. Sorry, takie są fakty, których świat nie chce dostrzec, bo uparł się, żeby męskość zniszczyć.

Ból przeciętności

Mężczyźni dyskutujący o dyskryminacji swojej płci notorycznie powołują się na podział samce alfa kontra samce beta. Bęcki dostają ci drudzy. Własna przeciętność to coś, co tych mężczyzn złości najbardziej, a winą kobiet jest to, że na ową przeciętność nie reagują one ożywionym zainteresowaniem. Nie, one podziwiają super-samców, obdarzonych szeregiem przymiotów, o których grupa beta może jedynie pomarzyć.

Ale kogo szukają ci nieszczęśliwi mężczyźni? Zazwyczaj celują w dziewczyny z topu, bo przecież nikt nie chce się umawiać z „pasztetami”. Życiowa partnerka ma być młoda, zgrabna, piękna, a ideałem jest, gdy takie dziewczyny można mieć w liczbie mnogiej, bez trudu znajdując następczynię, jeśli poprzedniczka za bardzo fika lub na jej twarzy pojawiły się zmarszczki.

Widać to praktycznie na każdym samczym forum poświęconym kobiecej podłości – laski są złe, bo nie przyjmują mężczyzn bez zastrzeżeń, jednak oni mają prawo mieć wysokie wymagania. Po prostu, piękne kobiety powinny bez dyskusji udostępniać swoje wdzięki przeciętniakom, bez żądania czegokolwiek w zamian, a jeśli tego nie robią, to są głupimi zdzirami, które zasługują jedynie na to, by je zaliczyć i powiedzieć „won!”.

Nie powinnaś sama wybierać

To, że kobieta może dzisiaj sama decydować o wyborze kochanka, jest dla wielu mężczyzn czymś nie do zaakceptowania. Obelgą niemalże. Strasznie ich wkurza to, że dziewczyna ma prawo kogoś nie chcieć, odmówić mu, nie odwzajemnić jego uczuć. Dlatego tak marzą o tym, by kobiety nie miały nic do gadania w kwestii szukania dla siebie seksualnego partnera i były surowo karane za przeróżne występki, na przykład za rozwiązłość, czytaj: sypianie z kimś innym. Żeby znały swoje miejsce, bo są rozpuszczone jak dziadowski bicz.

W prawie do wyboru niektórzy panowie widzą właśnie dyskryminację. Grupy takie jak redpillersi wszelkie żądania kobiet wobec partnerów mają za przejaw zepsucia, narcyzmu i najgorszej patologii. Nienawidzą kobiet za to, że na ich przychylność trzeba sobie czymś zasłużyć. Co za roszczeniowość! Strony dla „prawdziwych samców” są pełne takich uciśnionych i pokrzywdzonych, bo nie dostali seksu za darmo. To ‘za darmo’ to w ogóle jakiś fetysz w owych grupach – z wielu wypowiedzi przebija nawet nie tyle chęć uprawiania seksu, ile chęć bycia samcem, za którym kobiety szaleją i same pchają się do łóżka.

Sfrustrowani swoimi niepowodzeniami mężczyźni często są też przekonani, że ich porażki wynikają z bycia miłym facetem, choć jest dokładnie na odwrót – są pełni agresji i pretensji, a im bardziej utwierdzają się w swojej pogardzie do płci przeciwnej, tym większe mają problemy z nawiązaniem kontaktów. Lecz nie da się ich przekonać, że rozumują błędnie, oni wiedzą swoje, to wina ich ‘zbyt dobrego charakteru’. A recepta na sukces jest prosta: założyć babom chomąto. A skoro one tego chomąta nie chcą, to niech potem nie płaczą – jeśli spełnią męskie oczekiwania, to nic złego się im nie stanie, a gdy spotyka je na przykład nieplanowane samotne macierzyństwo, to nic innego jak w pełni zasłużona kara za puszczanie się z niewłaściwymi facetami. Krótko mówiąc, nie dałaś nam, to cierp, i oby to cierpienie było jak największe.

Seks – dobro należne wszystkim

Niechęć do jakiejkolwiek wewnętrznej przemiany przeradza się w czystą nienawiść. Nienawiść tak silną, że dopuszczalna staje się przemoc. Na tym polu prym wiedzie społeczność inceli, czyli osób, które chciałyby uprawiać seks, ale nie jest im to dane.

Ta część odrzuconych mężczyzn nawet nie próbuje jakoś ułożyć sobie relacji z płcią przeciwną. O ile ci mniej radykalni gardzą kobietami, ale gdzieś tam jednak widzą światełko w tunelu, tak incele chcą się przede wszystkim zemścić. Mają swoją wizję idealnej rzeczywistości, w której kobiety są ich służkami na każde skinienie. To jednak wcale nie jest najgorsze. Incele tak strasznie nienawidzą młodych, ładnych dziewczyn, że często o wiele bardziej niż w łóżku woleliby się z nimi zabawić w zupełnie inny sposób, wymyślnie torturując i gnębiąc. Gwałt to żadne przestępstwo, to sprawiedliwa reakcja na brak dziewczęcej przychylności. A tak w ogóle, to rząd powinien opracować jakiś system dystrybucji partnerek, a raczej „szmat”, bo mniej więcej takimi słowami określa się kobiety.

No więc „szmaty” zainteresowane są wyłącznie kasą oraz kopulacją z samcami alfa. Samcami beta interesują się dopiero wtedy, gdy zostaną zużyte i porzucone, a i wtedy tylko szukają okazji, by oddać się komuś lepszemu. Można oczywiście stwierdzić, że to margines i nie ma co przegranym robić reklamy, kłopot w tym, że nie ograniczają się oni do wypisywania obrzydliwych komentarzy w sieci. Niektórzy przyznają, że zdarzyło się im upatrzoną dziewczynę przymusić do seksu albo odurzyć i nieprzytomną wykorzystać. Część tych wypowiedzi może być zmyślona, ale trudno wszystkich zakwalifikować do grona sfrustrowanych trolli. Bo jedni robią sobie jaja albo wyrastają z chorych pomysłów, ale drudzy działają jak najbardziej realnie.

Jak Elliot Rodger, który zanim strzelił sobie w głowę, zabił 6 i ranił 14 osób, właśnie w ramach zemsty na kobietach i „normalsach” mających dziewczyny. Dla społeczności inceli stał się niemalże bogiem. Wśród wyznawców był też Chris Harper-Mercer – 9 ofiar śmiertelnych, oraz William Atchison – 2 ofiary. Niklas Cruz, sprawca kolejnej masakry – w Walentynki 2018 roku zabił 17 osób. Dwa miesiące później do podobnej zbrodni doszło w Kanadzie – Alek Minassian doprowadził do śmierci 10 osób, zranił 15. W maju Dimitrios Pagourtzis zabił 10 osób, w tym Shany Fisher, która nie chciała się z nim umówić.

Już nie tak śmiesznie, prawda? 54 zabitych. Prawdziwa „rebelia prawiczków”, jak sami to określają. Jeszcze groźniej się robi, gdy się poczyta komentarze, bo zatrważająco wielu mężczyzn usprawiedliwia morderców, tłumacząc, że baby same sobie winne, bo co im szkodziło przespać się z tymi facetami. Ubyłoby im, czy co? No to mają za swoje.

Okaż mi serce

Zdumiewające jest to, jak często z tych nasyconych agresją i nienawiścią do kobiet tekstów przebija tęsknota za czułością. Tak, wiele jest o męskiej dominacji i poniżaniu suczek, ale wielokrotnie można odnieść wrażenie, że najbardziej boli ich samotność i brak emocjonalnej więzi. Niby laski to naczynia na spermę, ale między wierszami łatwo da się wyczytać wołanie o bliskość, pragnienie bycia kochanym, docenionym, wspieranym przez tą jedyną.

Widać też całą masę sprzeczności. Jeden ustęp o prawdziwym samcu, dla którego liczy się tylko bzykanie, akapit niżej skargi na ignorowanie męskiej wrażliwości. Komentujący chcą bezproblemowego seksu z największą grupą kobiet i zarazem narzekają na płytkość relacji. Krytykują kobiety za ich wybredność, ale te mniej wybredne dostają łatkę puszczalskich. Twierdzą, że są wychowani w kulcie kobiet i traktują je jak księżniczki, choć w kolejnym wątku opisują z dumą swoje liczne chamskie wobec dziewczyn zachowania. Uważają, że kobiety nie są do niczego potrzebne, ale ciągle o nich mówią i robią wszystko, by zyskać ich przychylność. Mężczyźni są lepsi, silniejsi, to urodzeni liderzy, i jednocześnie hurtowo dają się stłamsić przez słabe kobietki. Niby najwartościowsze to ciche, pokorne dziewice, ale od razu jest jasne, że każdy z tych facetów marzy tak naprawdę o ‘sprzedajnej zdzirze’.

Manifesty większości tych grup poruszają niemal wyłącznie wątki dotyczące kobiet. Niewiele tam o kultywowaniu męskich zasad i obyczajów, niemal wszystko kręci się wokół tego, że feminizm jest wymysłem szatana, baby są wiarołomne i nie potrafią kochać bezinteresownie. Jakby prawdziwą męskość dało się zbudować wyłącznie na degradacji płci przeciwnej, a nie własnych przymiotach. Innymi słowy, jeśli mężczyźni nie dostaną odgórnego przywileju władzy, to najwyraźniej nie uda się im zdobyć żadnej kobiety, a tym bardziej jej przy sobie zatrzymać.

Mężczyznę wolno obrażać

Skąd się ta wściekłość bierze? Ze wspomnianego wcześniej poczucia dyskryminacji. Bo choć oficjalnie nie ma zapisów umniejszających mężczyzn, to bez przerwy mówi się, że najgorzej to być dzisiaj białym, heteroseksualnym facetem, ponieważ z definicji wszelkie podłości przypisywane są właśnie jemu. Jest świnią, i już.

Cóż, jest w tym trochę prawdy. Kiedy facet mówi coś o wyższości swojej płci, od razu pojawiają się głosy oburzenia, trzeba przepraszać, a niektórzy, jak pewien amerykański profesor, nawet tracą z tego powodu pracę. Kobietom zaś wolno krzyczeć o girl power, nosić koszulki z napisem „faceci to dno”, wytykać męskie przywary, śmiać się z męskich ułomności. Ile kobiet publicznie musiało się tłumaczyć ze swojej niechęci do mężczyzn? Ba, ich wypowiedzi uchodzą wręcz za akt niezwykłej odwagi.

Społeczna empatia jest raczej po stronie kobiet, męskie krzywdy są na marginesie. Jasne, można to wytłumaczyć wielowiekową kulturą patriarchalną i tym, że dopiero teraz zwraca się uwagę na cierpienie kobiet i dlatego jest o nim tak głośno, ale też trudno się dziwić, że ofiary-mężczyźni czują się tak rozgoryczeni. Choć warto się tu zastanowić – kto najbardziej gnoi wrażliwych, cierpiących mężczyzn? Czy to przypadkiem nie ich współbracia?

Dlaczego ja tego nie mam?

Nowa rola społeczna kobiet często bywa przyczynkiem do nienawiści. Jest strach, że kobiety dochodzą do władzy i zdobywają wysokie pozycje, bo nagle wychodzi, że przekonanie o męskiej wyższości miewa dość kruche podstawy – w bezpośrednim starciu mężczyzna nie zawsze wygrywa. A im trudniej zaimponować kobiecie, tym mniejsze szanse na upojną noc.

Do tego dochodzą media społecznościowe. Kiedyś łatwiej było się pocieszać, że tylko jeden gość w szkole ma branie u koleżanek, reszta tak samo podpiera ściany, teraz widać, że takich podrywaczy jest mnóstwo, a ja jestem w wąskiej grupie frajerów. Jest nienawiść do tych wszystkich ślicznych dziewczyn wrzucających fotki w bikini i do facetów, którzy na swoich zdjęciach obściskują się z tymi ślicznotkami. Jest porno, na którym brzydcy faceci robią niestworzone rzeczy z atrakcyjnymi nastolatkami. Są seriale i filmy pokazujące średniaków mających za żony modelki. Po prostu, jak na dłoni widać, że inni mają to, do czego samotny, nieszczęśliwy mężczyzna nie może się zbliżyć nawet na krok. A to napędza frustrację i może popchnąć nawet do zbrodni.

Baby wszystkiemu winne

Na stronach skupiających mężczyzn nienawidzących kobiet zdarzają się bardzo trafne diagnozy, ale niestety, ich żale przeważnie są bardzo jednostronne. Praktycznie żadnej refleksji, że facet robi coś źle. Nie, on zawsze wypruwa sobie żyły i zawsze jest ofiarą, jedyną winą jest bycie ‘za dobrym’, zło jest wyłącznie po stronie wrednych samic wykorzystujących fakt, że mają między nogami coś, na czym facetom bardzo zależy. Zero wniosków, że może dzisiejsze zachowanie kobiet jest prostą konsekwencją tego, jak mężczyźni przez wieki traktowali swoje drugie połówki.

Choć przyznać trzeba, że mało kto próbuje się profesjonalnie wgryźć w temat i dociec prawdziwych przyczyn owego zjawiska. Problem inceli, redpillersów i tym podobnych społeczności traktowany jest bardzo pobieżnie, dla większości to po prostu frustraci i debile. Rzadko ktoś się zastanawia nad mechanizmami tworzącymi takich ludzi, a kiedy ci nieszczęśliwcy próbują poprosić o pomoc, dostają szyderę albo rady w rodzaju: to weź se zadzwoń po prostytutkę.

Trudno się jednak zgodzić, przynajmniej z damskiej perspektywy, że walka ze zjawiskiem umniejszania mężczyzn powinna zakończyć się sprowadzeniem kobiet do parteru, gdzie rzekomo ich należne miejsce. Ale w mężczyznach z szowinistycznymi poglądami niewiele jest woli do wypracowania nowego schematu relacji damsko-męskich. Jedyne lekarstwo na współczesne problemy to kobieca uległość, posłuszeństwo i pełne podporządkowanie. Innej drogi po prostu nie ma.

Mężczyźni skarżą się na nierówności i niesprawiedliwość, ale tylko gdy uderza to w nich. Niższa pozycja kobiet jest dla nich czymś normalnym i pożądanym. Dlaczego? Bo tak, bo wolna wola kobiet jest zwyczajnie szkodliwa i burzy społeczny porządek, choć w gruncie rzeczy nie chodzi o żaden porządek, a o wygodę mężczyzn. Część zresztą otwarcie przyznaje, że idea równości płci jest im wstrętna. I trochę to smutne, że dla dobra ludzkości jedynie kobiety muszą się zmienić i zaakceptować pewne niedogodności, jak gdyby mężczyźni nie byli zdolni do dalszej ewolucji.