Miłe dziewczyny przegrywają?

Pamiętam okres w moim życiu, kiedy za obelgę, pstryczek w nos uznawałam określenie mnie jako „miłej”. No bo jak to tak….Ja taka interesująca, pełna zawiłości charakteru, o wielkiej energii, interesujących pasjach, a do tego uparta i żądna wiedzy jestem po prostu miła?  Nic więcej nie potrafisz o mnie powiedzieć? Rzucasz mało znaczące określenie, które pasuje właściwie do każdego?

Co to w ogóle znaczy miła? Nijaka? Nierzucająca się w oczy? Pomocna? Myśląca o innych, ale nie o sobie? Uśmiecha się i to wszystko? Zgadza się co do zasady, nie protestuje?

Kobieta z charakterem…czyli dlaczego miła to za mało

Określenie „miła” mi nie odpowiadało. Chciałam być kobietą z charakterem. Miłą też, ale nie przede wszystkim i nie dla wszystkich. Wbrew temu, co słyszałam naokoło, że trzeba być grzeczną, robić swoje, nie narzekać, nie wychylać się, pragnęłam przede wszystkim szczerości i życia „po swojemu”, nie zwracając uwagi na to, że innym się to nie podoba.

Nie rozumiałam tych wiecznie uśmiechniętych dziewcząt, które nie potrafiły nigdy tupnąć nogą, które były w stanie z przyklejonym pogodnym wyrazem twarzy znieść wszystko, wytłumaczyć każdą przykrą sytuację tak, by tylko się nie rozgniewać….nie popsuć atmosfery. Dla mnie to nie były bohaterki. To były męczennice.

Nieszczery uśmiech a może dyplomacja?

Teraz po latach dochodzę do wniosku, że do tych dyplomatycznych zachowań dojrzewa się z wiekiem albo nie dorasta się wcale.

Można się do końca życia buntować przeciw fałszywym grzecznościowym zwrotom, uprzejmościom w kierunku osób, które niekoniecznie się lubi, jednak prościej zachowywać się po prostu poprawnie, być miłym i stonowanym emocjonalnie – cokolwiek to znaczy. Oczywiście nie oznacza to wpadanie w drugą skrajność i bycie przesadnie miłą (to zwyczajnie jest fałszywe i przekracza granice akceptowalności). Wchodzenie komuś w  d…, czyli najciemniejsze miejsca w jego ciele to już przesada.

Masz prawo być niemiłą

Gdy tak sobie myślę o moich uprzedzeniach do tego „miłego” „neutralnego słowa”, to mam wrażenie, że było w tym coś z instynktu przetrwania.

Istotniejsze niż to, by być miłą wydaje się coś innego – to, co wielu kobietom nie przychodzi naturalnie, jak być – niemiłą i tego, jak walczyć o swoje.

Miłe dziewczyny zbyt często przegrywają, bo są zwyczajnie za dobre, odpuszczają, ponieważ są przekonane, że tak trzeba. Nie mają w sobie tego „czegoś”, tego pazura, który każe się z nimi liczyć.

W jakie pułapki wpadają dzisiaj miłe dziewczyny? I dlaczego nie zawsze warto być miłą, a w każdej sytuacji należy pamiętać o asertywności i umiejętnym zaznaczeniu własnych granic?

Oto lista żelaznych, powtarzających się na każdym kroku błędów.

Jestem miła: Jasne, nie ma problemu. Zajmę się tym

Miłe dziewczyny w pracy wcale nie są szanowane. Najczęściej są wykorzystywane. Oddelegowane do najtrudniejszych, najbardziej nudnych obowiązków. Dlaczego?

Bo sobie na to pozwalają. Gdy na ich biurku ląduje stos dokumentów, nie protestują. Przeciwnie z uśmiechem na twarzy mówią „jasne, nie ma problemu. Zajmę się tym”. Są przekonane, że tak trzeba, że nie mogą odmówić. Chcą być uprzejme.

Jestem miła: Jak ja kocham Cię…

Miłe dziewczyny są o krok od zagłaskania drugiej osoby na śmierć. W dobrej wierze niszczą niemal każdą relację i tak ją „ustawiają”, że same lądują zawsze na straconej pozycji, a potem się dziwią, dlaczego nie są szanowane?

Często wychodzą z założenia, że jeśli co parę godzin będą o sobie przypominać, czy to wysyłając słodkiego smsa, czy wykonując miłe gesty, to on pokocha je bardziej. Łakną z desperacją uczuć i robią wszystko, by tylko się przypodobać.

Niestety problem w tym, że gdy jesteśmy ciągle słodkie, to po pierwsze staje się to irytujące dla otoczenia, a po drugie niebezpieczne dla nas samych. Skazujemy się na usługiwanie innym i zadowalanie ich. Gdy raz nie zrobimy czegoś, co same na swoje barki wzięłyśmy, możemy liczyć się z wielkim protestem. Najmniejszy błąd jest szalenie piętnowany, bo przyzwyczaiłyśmy bliskich do innych zachowań. Działa tu zasada kontrastu – im jesteś lepsza, tym potknięcia lub świadome zaniechania są bardziej rażące.

Jestem miła: jeśli będę się poświęcała, poprawię jakość naszego związku

Z poświęceniem jest taki problem, że uderza w osobę, która się na nie decyduje. Kobieta, która jest miła, pokorna, zawsze gotowa zrobić wszystko dla drugiej strony, nie dba o siebie, wysyła prosty komunikat – „Ty jesteś ważniejszy”. Konsekwencje są proste do przewidzenia – nikt nie dba o osobę poświęcającą się i nie docenia tego, co osoba ta robi. Jeśli kobieta się nie szanuje, nikt tak naprawdę jej nie uszanuje. Przeciwnie – zaczyna się prezentować postawę roszczeniową.

Jestem miła. Jeśli będę dobrze wyglądała, zdobędę szacunek

Wiele miłych kobiet wpada w inną głęboką pułapkę. Zaczynają przesadnie o siebie dbać, by zdobyć szacunek. Nie potrafią o niego zadbać w inny sposób, to sięgają po tę metodę. Starają się, by ich ciało było perfekcyjnie, tak jak każdy element garderoby, który na siebie zakładają. I o ile starania, by dobrze wyglądać nie są niczym złym, to stają się groteskowe, gdy ich cel jest jeden – podniesienie swojej wartości, zadbanie o dobrą ocenę otoczenia. Budowanie własnej wartości na kanwie kosztownych butów i drogich gadżetów  jest łatwe do zdemaskowania….i nie pozwala osiągnąć oczekiwanego efektu.

Dlaczego bycie miłą nie jest najważniejsze?

Małym dziewczynkom zbyt często mówi się, że mają być miłe, uległe, nie kłócić się, nie walczyć zbyt konsekwentnie o swoje prawa. Po to, by nikt im nie zarzucił, że są zawzięte, mało kobiece, niektórzy idą o krok dalej mówią – „bądź miła, bo nikt Cię nie zechce”. W ten sposób od samego początku stawia się dziewczynki w pozycji niższej, mniej ważnej…przegranej (?). Musisz być grzeczna, uprzejma, bo Twoim celem jest przypodobanie się innym, to, co Ty myślisz nie jest ważne.

Ciągle, mimo postępu zapomina się, że rolą kobiety nie jest zadowolenie mężczyzny do stopnia niewytrzymałości. Głównym celem nie powinno być zagłaskanie go na śmierć ani podnoszenie wysiłków, by on w końcu okazał swoje uznanie. Kobieta nie powinna zgadzać się z mężczyzną na każdym kroku, po to, by on ją zaczął szanować. Kult miłej nikomu nie wychodzi na dobrze.

Nie chodzi rzecz jasna, by być gburem, pozbawioną zasad istotą, która swoim niskim poziomem bycia szokuje i wzbudza obrzydzenie. Raczej o to, by mieć świadomość tego, kim się jest i czego naprawdę się pragnie.

Twoje życie nie powinno polegać tylko na tym, by umilać czas innym, liczy się także to, co Ty naprawdę sądzisz na dany temat i do czego dążysz. I zamiast lękać się, że ktoś Cię przez to przestanie lubić, lepiej sobie zdać sprawę, że naprawdę nie musisz być miła, a możesz być miłoasertywna, wrednouprzejma a nawet agresywnouprzejma – wszystko zależy od sytuacji. Z wiekiem większość uczy się również, jak zwracać uwagę z klasą, korzystając z pięknych słów, które trafią tam, gdzie chcemy, czyli w pięty. Inteligentne zwrócenie uwagi pokazuje klasę i sprawia, że nadal jesteśmy miłe, ale w dobrym, a nie groteskowym, tego słowa znaczeniu.