Na tym świecie już nie ma wartościowych mężczyzn? Też tak myślisz?

Około 30-tki, a czasami znacznie wcześniej, wiele kobiet dochodzi do zadziwiającego, a niekiedy przykrego wniosku, że szanse na udany związek dawno minęły. Bo większość normalnych mężczyzn ma już żony i założone rodziny, a ci co pozostali…są podejrzani.

Na pewno mają poważne defekty…. Tyle lat i się nie ustatkowali? Nie ma co nawet próbować! Po co pakować się w związek z Piotrusiem Panem, narcyzem czy maminsynkiem? Gdzie znaleźć tego jedynego?

Na odpowiedź nie trzeba długo czekać. Wiadomo jak jest! No nie da się! Normalnych facetów już nie ma! Wyginęli jak dinozaury! „Jestem sama, bo faceci są do niczego”.

Ale czy na pewno?

Statystyka robi swoje

Po pierwsze statystyka, która nam kobietom nie sprzyja.

W Warszawie na 100 mężczyzn w przedziale wiekowym 25-34 lata przypada 113 kobiet. Między 35-39 lat na 100 mężczyzn trochę mniej, bo 111 pań. W całej Polsce na każde 100 mężczyzn przypada 107 kobiet. 

Ilu z wymienionych mężczyzn chce się wiązać na stałe? Według statystyk, co 4-5 nie jest zainteresowany założeniem rodziny. Powody są bardzo różne…

Złe podejście

Wielu mężczyzn na wstępie odrzuca opcję wiązania się z kobietą, która podchodzi do tematu, jak do zakupów. Postawa wybrednego selekcjonera, przebierającego ze znudzoną miną w tłumie nie budzi sympatii. Podobnie jak desperackie dążenie do tego, by „faceta usidlić” typowe dla wielu kobiet niemających czasu do stracenia. Łatwo zrozumieć tę postawę, jednak nie zmienia to faktu, że z punktu widzenia ewentualnego kandydata nie budzi ona sympatii.

Problemem jest również naiwna, idealistyczna wizja związku, czyli wypatrywanie księcia na białym koniu, który ma odmienić życie. Nastawienie pod tytułem – „to mężczyzna  uczyni mnie szczęśliwą” – na samym wstępie stawia drugą osobę w niezręcznej sytuacji. Nie dlatego, że mężczyźni nie chcą „uratować ukochanej kobiety”, ale dlatego, że nie taki jest ich cel. I wymaganie tego od nich jest zaskakująco głupie.

Prawdziwych facetów już nie ma…?

Jak znaleźć mężczyznę w świecie, w którym prawdziwych „chłopów” już nie ma?

Oto recepta od psychologa i psychoterapeuty Wojciecha Eichelbergera:

Do mędrca przyszła trzydziestoletnia kobieta:

„- Od lat szukam mężczyzny, który sprostałby moim wymaganiom i nie znajduję – powiedziała – Jestem bardzo zdeterminowana, i nic nie znajduję…. Jestem bardzo zdeterminowana, ale nic z tego nie wychodzi.

– Powiedz mi, jakiego mężczyzny szukasz? – spytał kobietę mędrzec.

– Mądrego, silnego, zaradnego, szlachetnego, ciepłego, kochającego, wrażliwego, odważnego, pogodnego, no i…pięknego. – jednym tchem wyrecytowała kobieta.

– Znajdziesz go bez trudu. Pełno takich. – zapewnił ją mędrzec. Zdziwiona kobieta odparła:

– Jak to możliwe? Przez tyle lat nie spotkałam ani jednego!

– Dotąd nie miałaś szansy – wyjaśnił jej – Ale zdradzę ci stuprocentowy sposób na to, żeby go spotkać. Musisz tylko mi obiecać, że z niego skorzystasz, choć będzie cię to kosztować dużo trudu.

– Jeśli to jest stuprocentowy sposób, to biorę i obiecuję, że nie zmarnuję tego daru (…)

– Mądra odpowiedź. Sposób jest bardzo prosty. Jeśli chcesz spotkać mężczyznę obdarzonego tak hojnie cnotami, które wymieniłaś, najpierw musisz te wszystkie cnoty rozwinąć w sobie! Gwarantuję, że wtedy go spotkasz. Złoto ciągnie bowiem do złota, a żelazo do żelaza (…). Jeśli już to zrobisz, a jakimś dziwnym zrządzeniem losu jednak takiego mężczyzny nie spotkasz, to i tak będziesz czuła, że go spotkałaś.” W. Eichelberger, „Życie w micie”.

Jakie są zalety takiego podejścia?

Można oburzać się na powyższą opowieść, twierdząc, że jest pozbawiona sensu. Przecież tak wiele wartościowych kobiet kroczy po świecie i nie spotyka na swojej drodze godnego partnera. Nie dlatego, że są one niewystarczająco dobre, ale dlatego, że są za dobre!

Można się wkurzać, że to znowu od nas kobiet się wymaga. To my mamy coś zmieniać, trudzić się i męczyć, zamiast po prostu spotkać na swojej drodze inspirującego mężczyznę, przy którym będziemy stawać się jeszcze lepsze. Dlaczego ma być zawsze trudno? Nie może być dla nas choć raz gładko?

Okazuje się jednak, że głębsze zastanowienie się nad powyższą opowieścią daje mnóstwo cennych wskazówek, których prawdziwość i tak czujemy intuicyjnie, a których nie chcemy wcielić w życie. Oto kilka z nich:

• chętnie rozmawiamy o tym, czego brakuje innym, ale nie mamy na to zbyt dużego wpływu,
• nie jesteśmy w stanie zmienić nikogo, oprócz siebie,
• praca nad sobą i własnym rozwojem procentuje niezależnie od tego, czy pozwoli znaleźć odpowiedniego mężczyznę czy też nie. Daje przy tym satysfakcję i jest najlepszą alternatywą dla narzekania na współczesnych mężczyzn i bierne czekanie.
• jest też inna bolesna prawda: widzimy drzazgę w oku innych, a belki w swoim nie dostrzegamy…

Kryzys męskości, gdzie Ci mężczyźni…

Rozwój osobisty, o który warto zabiegać to jedno, ale kryzys męskości, który w dzisiejszym świecie jest faktem, to drugie. Psychologowie i socjologowie nie kryją, że obecnie załamanie w męskim świecie jest wyraźne i jednoznaczne.

Przechodzimy gwałtowne zmiany kulturowo-społeczne, które dla wielu mają przykre konsekwencje.  Pozbawiają jasnych wzorców i drogowskazów, jak żyć.

Jeszcze pokolenie czy dwa pokolenia temu mężczyźni mieli ściśle określone miejsce w domu oraz na rynku pracy. Wiadomo było, że chłop ma zarabiać na dom, a kobieta o niego dbać. Spoiwem związku były pieniądze, które On zapewniał, a Ona mogła czuć się dzięki nim lepiej czy gorzej „zaopiekowana”. Były też dzieci i święta instytucja małżeństwa.

Obecnie jedynym spoiwem związku może być dojrzała i głęboka miłość. Tylko ona ma szansę połączyć na trwałe dwie osoby. Pieniądze już nie spełniają takiej funkcji, od kiedy wiele kobiet świetnie sobie radzi na rynku pracy, doskonale zarabia, nierzadko więcej od partnerów. Dzieci również nie są jednoznacznym „argumentem za”, można przecież mieć potomków bez wchodzenia w związek i nikt tego nie piętnuje tak mocno, jak jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Są również rozwody, z których coraz częściej korzystamy, bo wychodzimy z założenia, że to lepsza opcja niż trwać w nierokującym związku.

Trudności z budowaniem trwałych związków obecnie mają mnóstwo przyczyn – brak wzorców relacji opartych na dojrzałym uczuciu, niezależności finansowej, dobrym dopasowaniu i szacunku, lęk przed odtrąceniem i brak wiary w to, że istnieje możliwość zbudowania stabilnego związku. Nie pomagają również przykre doświadczenia z domu rodzinnego, chaos i niestabilność, niski poziom rozwoju dojrzałości emocjonalnej, szybkie tempo życia….

Psychologowie szukający przyczyn problemów z kryzysem męskości upatrują ich w wychowywaniu chłopców przez nowoczesne mamy – singielki. Konsekwencją tego jest brak wzorca silnego i odpowiedzialnego mężczyzny w życiu dorastającego dziecka. Chłopiec dorastający bez ojca w dorosłym życiu szuka silnej partnerki, która o niego się zatroszczy. Nie ma ambicji, by to on o nią wystarczająco dobrze zadbał.

Czyli, jak to z tymi mężczyznami? Są czy wyginęli?

Nikt nie uczy nas w szkole, jak tworzyć dojrzałe związki. Nikt nie informuje, jak ważna jest dojrzałość emocjonalna i ogłada towarzyska. Nie uczą nas, jak być empatycznym, wrażliwym, a jednocześnie nie dać się wykorzystywać drugiej osobie.

Skutek jest taki, że coraz częściej mamy kłopot nie tylko ze znalezieniem odpowiedniej osoby do zbudowania związku, ale również mamy wiele problemów, by tę relację w ogóle zbudować na stabilnych fundamentach. Stąd zwrócenie się…ku sobie i rozwój własnych umiejętności. Na tę chwilę chyba najlepsza, bo jedyna droga….