Nie chce mi się pracować. To dlatego, że jestem leniwa?

Bez pracy nie ma kołaczy. Trzeba rano wstać z łóżka, zrobić coś sensownego w ciągu dnia, by mieć za co opłacić rachunki i co włożyć do garnka. Teoretycznie logiczne. Już przedszkolak wie, że pieniądze nie spadają z nieba. I nawet jeśli nie są najważniejsze, to są na tyle istotne, że trzeba je mieć. Nie zawsze jednak wraz z wiedzą idzie świadomość, że nie innej drogi. Często na skutek różnych życiowych sytuacji dochodzimy do wniosku, że „nie chce mi się pracować. Mam już dość”. Czy to oznacza, że pozostaje droga pustelnika i żywienie się korzonkami? A może brak ochoty do dalszego „mierzenia się z trudną rzeczywistością” to coś więcej niż zwykłe lenistwo?

„Nie chce mi się pracować. Nie będę cyborgiem”

Kasia na jednym z forum pisze tak: „nie chce mi się pracować 8 godzin na dzień, poświęcać na dojazdy 2 h i na wyszykowanie się 1 h, co daje mi na dobę 11 godzin. Plus sen – 9h. Pozostaje mi 4 h na cokolwiek, nawet na to, żeby pomyśleć…To przecież, powiedzcie szczerze, okrutne. Jak tak można żyć do emerytury? Przecież to niewolnictwo!”

Gdy przeczytać tę wypowiedź bez emocji, trudno pozbyć się wrażenia, że jest całkiem sensowna. Z drugiej strony mierzenie się z powyższym przesłaniem, bez uczucia zdumienia a nawet irytacji, jest niezwykle trudne.Post Kasi jest…naiwny.

Przecież każdy by chciał mało pracować, a dużo zarabiać. Któż by nie zdecydował się na pół etatu, gdyby miał zapewnioną pensję jak za całość? Niestety większość z nas nie ma takiej możliwości…

Większość nie ma nawet czasu na rozważania podobne do słów Kasi.

Nie chce mi się pracować…za najniższą krajową

Niechęć do pracy ma również źródło we frustracji…I z poczucia otrzymywania zbyt niskiego wynagrodzenia, które nie jest adekwatne do ponoszonych wyrzeczeń

Tego typu wnioski często towarzyszą kobietom, które mają do wyboru albo wrócić do pracy i większą część zarobków oddawać opiekunce, albo zostać i aktywnie uczestniczyć w życiu swoich dzieci. W takich sytuacjach wyznaniu „nie chce mi się pracować” tak naprawdę towarzyszy „nie stać mnie na pracę”, jakkolwiek dziwnie to brzmi….

Nie chce mi się pracować…bo mam wymagania

Są też inne powody, dla których nie idziemy do pracy. Nie chce się nam w rozumieniu naprawdę nie mamy na to ochoty, nie jesteśmy gotowi zbyt wiele z siebie dać i wygodniej nam bez pracy. Być może z „zasiedzenia”, z przyzwyczajenia, że wszystko mi się od życia należy…

Znany jest problem młodych osób, które chcą przełożyć rozmowę rekrutacyjną, bo właśnie jadą nad jezioro się opalać oraz takich, którzy pierwszego dnia w pracy pytają, czy mogą wziąć urlop w najbardziej gorącym dla firmie okresie i nie rozumieją, że to nie jest odpowiednia chwila na tego typu rozmowy.

Podobno młodzi ludzie ubiegający się o pracę są bardzo często wyjątkowo roszczeniowi…i niewykwalifikowani. Mają co prawda dyplom uczelni wyższej, ale poza teoretyczną wiedzą nic więcej…Brakuje im umiejętności, kreatywności, obycia i ….chęci do pracy.

Od razu chcieliby znacznie więcej niż dostają stali pracownicy. Bo ktoś im wmówił, że mogą wszystko.

Nie chce mi się pracować, bo jestem wypalona

Problemem braku chęci do pracy może być wypalenie zawodowe czy szczera niechęć do wypełniania powierzanych obowiązków.

W pracy spędzamy 1/3 doby. Tymczasem aż 1/3 Polaków nie lubi swojej pracy, a aż 43% nie wie, co o niej myśleć, ma problem z określeniem stosunku do zawodowych obowiązków. Ambiwalentny stosunek jest dość niebezpieczny, bo jest zazwyczaj oznaką braku prawdziwej satysfakcji i poczucia rozwoju, co z kolei nie wróży za dobrze.

Eksperci zalecają, by w razie poczucia wypalenia zacząć działać:

1. zmienić miejsce pracy choćby na mniej wymagające, ale spokojniejsze. Bez przejmowania się opiniami innych, że to degradacja, ale z przekonaniem, że to dobre dla Ciebie i Twojej rodziny.
2. spójrz uczciwie na swoje stanowisko i zadaj sobie pytanie, dlaczego chciałaś pracować w danym miejscu, czy widzisz się w nim dalej. Co możesz zrobić, by było lepiej?
3. zmieć coś w swojej codzienności, zacznij jeździć do pracy rowerem, umów się z koleżankami z biurka obok na popołudniową kawę, zadbaj każdego dnia o odpoczynek, znajdź równowagę między czasem na pracę i odpoczynek.
4. nadal nie możesz się zmusić do pracy? Może każdy dzień w pracy to udręka? Umów się na wizytę do psychologa. Być może Twoja niechęć do pracy ma poważniejszą przyczynę.