Objawy insulinooporności – czyli Twój brzuch powie prawdę?

Eksperci łapią się za głowę. To, co się z nami dzieje pod względem zdrowotnym jest przerażające. Jemy za słodko i karmimy cukrem swoje dzieci. Inne kraje europejskie już to przechodziły i wyciągnęły wnioski. W Polsce jakaś świadomość co prawda istnieje, ale nie idą za nią czyny. Polskie dzieci są najszybciej tyjącymi dziećmi w Europie. Z ich mamusiami i tatusiami wcale nie jest lepiej. My, rodzice również coraz częściej mierzymy się z otyłością i nadwagą. Sygnałem alarmowym jest coraz powszechniejsza insulinooporność. Jakie objawy insulinooporności należy wziąć pod uwagę? I jak sobie radzić z tym, co funduje nam dieta bogata w węglowodany?

Jakie są objawy insulinooporności?

Przede wszystkim ochota na słodycze i wilczy głód. Tuż po głównym posiłku. Kiedy jesz coś konkretnego – zupę, drugie danie i nie obejdzie się bez deseru. On musi być. Jest w sumie czymś ważniejszym niż sam obiad. To jeden z głównych objawów insulinooporności. Jak również to, że po posiłku czujesz się zmęczona i rozleniwiona.

Ochota na słodycze występuje nie tylko po posiłku, ale też w ciągu dnia. To sprawia, że jesz cukier (pod różną postacią) przez całą dobę. I tyjesz…

Inne objawy? Osłabienie, poczucie braku siły.

Insulinooporności sprzyja ponadto siedzący tryb życia i brak wystarczającej ilości ruchu. Inne objawy, na które należy zwrócić uwagę to drażliwość, senność, problemy z pełnym, regenerującym odpoczynkiem. Insulinooporność niekiedy objawia się również wypadaniem włosów, a także zaburzeniem miesiączkowania.

Następnie bardzo charakterystyczny objaw – brzuch insulinowy – duży, wylewający się ze spodni, oponka. Możesz być względnie szczupła, ale brzuch masz duży. Po prostu.

Insulinooporność to także bóle głowy, wysokie ciśnienie krwi, częste infekcje (także intymne).

Gdy decydujesz się na zmianę diety, włączasz aktywność fizyczną, insulinooporność objawia się tym, że masz ogromne problemy, żeby schudnąć. Niby wszystko działa tak, jak należy, robisz dokładnie to, co trzeba, a nawet więcej, ale niestety nie tracisz na wadzę..

Szczupła osoba z insulinoopornością? Tak!

Warto od razu zaznaczyć, że insulinooporność nie jest towarzyszką życia tylko osób otyłych. Może się ona rozwijać, i coraz częściej tak się właśnie dzieje, u osób młodych i szczupłych, wysportowanych i aktywnych fizycznie.

To dlatego, że nadmiarowi insuliny sprzyja nie sama dieta, ale również wszechobecny stres i niska jakość snu, przemęczenie i wypalenie. Wymagający tryb życia prowadzi do powszechnego gromadzenia węglowodanów w wątrobie. Gdy wątroba tego nie wytrzymuje i „po brzegi się zapełnia”, to zaczyna się produkcja tkanki tłuszczowej. Takiej, z którą bardzo trudno sobie poradzić.

Jak zdiagnozować problem?

Insulinooporność z dużym prawdopodobieństwem można zdiagnozować na podstawie objawów. Osoby chcące mieć jednak 100% pewność powinny udać się do lekarza na konsultację. Najpewniej zalecone będzie badanie w postaci oceny poziomu glukozy we krwi, krzywy insulinowej. Trzeba mieć jednak świadomość, że nie zawsze otrzymamy skierowanie na wymagane badania i niekiedy pozostanie wykonanie ich na własną rękę.

Jak sobie radzić z insulinoopornością?

Walka z insulinoopornością nie jest prosta, ale należy ją podjąć. Choćby z uwagi na konsekwencje braku działania. Niestety insulinooporność może prowadzić do zespołu

policystycznych jajników, miażdżycy. Ponadto skraca życie, a także pogarsza jego jakość. Jej naturalną konsekwencją jest cukrzyca typu 2 oraz otyłość.

Niestety cukrzyca typu 2 to obecnie plaga. Eksperci wskazują, że problem będzie się pogłębiał.

Co robić, żeby walczyć z insulinoopornością?

Podstawa to zmiana stylu życia. Należy zrezygnować ze słodyczy lub maksymalnie je ograniczyć. Sięgać zamiast po ulubione słodkości po gorzką czekoladę, orzechy i owoce. Zwrócić uwagę na ilość węglowodanów w diecie – ograniczyć je na rzecz białka i tłuszczu.

Rzadziej sięgać po białe pieczywo, makarony, ryż, owsiankę, kasze, częściej po produkty razowe, pełnoziarniste. Zwiększyć ilość zdrowych tłuszczy w diecie.

Mnóstwo osób poleca na problem insulinooporności dietę keto, która pozwala wyeliminować stan zapalny oraz doskonale radzi sobie ze stabilizacją poziomu cukru we krwi.

Niektórzy eksperci zalecają działanie o krok dalej – wdrożenie zdrowego niejedzenia, czyli postu przerywanego. Zaczynając od 12-12 – jedzenie w trakcie 12 godzin i 12 godzinowa przerwa, w której nie jemy, dążąc do schematu 8-16 (czyli 16 godzinowa przerwa bez jedzenia i 8 godzin, w trakcie których można jeść).

Wskazane jest rzadsze jedzenie, unikanie podjadania.