Przełomowy rok 1985. Rodzą się same gwiazdy

Rok 1985 nie był sielankowy. Marzenia ludzi były proste. Mieć pralkę automatyczną, telefon i może nawet auto. Telewizor kolorowy? Bajka. No i maszyna do szycia, żeby lepiej się ubrać. W cenie były robótki ręczne i kombinowanie, jak tu zrobić coś z niczego. Nikt nie myślał o dużych domach i wyjazdach zagranicznych. Choć niemal wszyscy narzekali na kiepskie warunki lokalowe, to cieszyły wakacje na wsi czy nad polskim morzem.

Stało się w kolejkach po cokolwiek i cieszyło z tego, co udało się nabyć po znajomości. Rodziły się też dzieci. Jednak mało kto się nimi przejmował tak jak dzisiaj. Kiedyś dzieci i ryby głosu nie miały. Większość mam szybko odstawiała dziecko od piersi, rezygnowała z pieluch (wszak trzeba było je prać!), a gdy się zezłościła walnęła kapciem i straszyła pasem taty. Jako dzieci nie mieliśmy się mazać, mieliśmy trzymać się razem i sobie radzić.

Niezwykły 1985 rok

Wiecie skąd wziął się fenomen papieru toaletowego kupowanego na potęgę w czasach ogłoszonej pandemii? Właśnie z lat ubiegłych, głębokiego PRLu, kiedy im było gorzej, tym papier toaletowy stawał się większym towarem luksusowym.

Mamy to zatem w genach. Wyssane z mlekiem mamy. Im jest gorzej, tym mocniej wracamy do korzeni. Do kraju, w którym podstawą był suchy prowiant -ryż i makaron. Gdzie półki sklepowe były puste, a jedzenie i inne dobra wydzielało się na kartki.

W domach się nie przelewało. Chleb z masłem i cukrem, klucz na szyi i trzepak. W telewizji dwa programy i niezawodne bajki – „Bolek i Lolek”, „Krecik”, „Przygody rozbójnika Rumcajsa”. Cały dzień czekało się na wieczorynkę, a potem mycie i spanie. Święto było w niedzielę, kiedy można było obejrzeć „Smerfy” czy „Gumisie”.

Jako dzieci bawiliśmy się pieniędzmi. Prawdziwymi, nie zabawkowymi. Wszystko z powodu gigantycznej inflacji, która w 1989 roku osiągnęła aż 640 procent.

Poczuliśmy powiew zachodu, gdy można było porzuć gumę Donald lub Turbo i zbierać z niej papierowe rysunki – humorystyczne obrazki przedstawiające bohaterów Disneya, albo fantastyczne samochody, których nie było widać na żadnych ulicach w Polsce. Z czasem każdy miał resoraki, miniaturowe samochody do wielogodzinnej zabawy. Wcześniej jednak trzeba było zadowolić się kapslami…i zbieranymi puszkami. To był fenomen. Puszki zbierało się, żeby je podziwiać, a nie po to, by oddać je do skupu.

Do skupu wszyscy zbierali makulaturę, dźwigając ją, związaną sznurkiem i nosząc do szkoły. Gdy otworzono pierwszy fast food poczuliśmy, że w końcu to mamy. Jesteśmy na zachodzie.

Według badaczy osoby urodzone między 1981 a 1996 to Millenialsi. Nie jesteśmy dziećmi internetu. Spędzaliśmy swoje lata dzieciństwa na podwórku, a na koloniach dzwoniliśmy do rodziców z budki telefonicznej. Wysyłaliśmy kartki i pocztówki. Według socjologów, jesteśmy umiarkowanymi optymistami, w odróżnieniu od naszych młodszych kolegów, którzy są hiperoptymistami.

Jakie osoby urodziły się w 1985?

Zarysowanie kontekstu jest ważne. To, w jakich czasach się wychowaliśmy wpłynęło na nas pod każdym względem.

Jako dzieci zazwyczaj uważaliśmy, że trzeba słuchać starszych. Mówić dzień dobry i do widzenia. To były podstawy. Wiedzieliśmy, że jeśli nie będziemy grzeczni, sąsiedzi doniosą, a w domu będzie kaszana. Nauczycieli też się słuchano. Był respekt. Mamy stawały po stronie nauczycieli, albo przyznawały rację, ale po cichu, uświadamiały, że z nauczycielem się nie wygra.

Wyrośliśmy dlatego na niezbyt pewne siebie, ale skłonne do kombinowania osoby. Wiedzieliśmy, kiedy się uśmiechać, a kiedy walczyć o swoje. Umieliśmy szanować rzeczy.

I gdy wszystko się zmieniło, albo porzuciliśmy dawne przyzwyczajenia, albo w odróżnieniu od młodszego pokolenia żyliśmy w przekonaniu, że ciężka praca popłaca i bycie grzecznym to podstawa. W końcu staliśmy się gwiazdami, ale każdy na sobie znany sposób. Rok 1985 okazał się niezwykły dla każdego z nas.