Przestań się porównywać z innymi!

Każda z nas powinna nosić wysoko podniesioną głowę. Nie dlatego, że jest od innych lepsza, bo nie jest. Nie dlatego też, że jest gorsza, bo to też nieprawda, ale dlatego, że jest jedyna w swoim rodzaju.

Nie znajdziesz drugiej takiej samej kobiety jak Ty. Nikt Cię nie przebije w byciu sobą. W tym temacie jesteś perfekcjonistką, o ile sobie na to pozwolisz…

Tylko dlaczego tak często próbujesz dorównać innym, wierząc, że są od Ciebie lepsi? Lub inaczej… Dlaczego porównujesz się do innych, wychodząc z założenia, że nie dorastają Ci do pięt? Skąd w Tobie taki głód uznania? I ten palący wstyd, że nie jesteś wystarczająco dobra?

W każdej sytuacji odpowiedź jest jedna, bo w głębi serca masz niskie poczucie własnej wartości i zrobisz naprawdę wiele, by to przykre uczucie wyprzeć….zamiast się z nim zmierzyć.

Zawsze znajdziesz kogoś „lepszego” i „gorszego”

Zawsze znajdzie się osoba, która jest od Ciebie ładniejsza, lepiej wykształcona, bystrzejsza. Jeśli zechcesz, wymienisz dziesiątki imion osób, które według Ciebie mają lepsze życie.  W każdym przypadku to będą subiektywne oceny, ale nie szkodzi, to na ich podstawie budujesz własną ocenę sytuacji.

Po co to robisz? Skoro równie dobrze, możesz zrobić coś wprost przeciwnego, co wcale nie będzie lepszym wyjściem i zacząć wymieniać imiona osób, którym nie poszczęściło się tak, jak Tobie. Bez trudu pocieszysz się, że nie masz takiej słabej pracy jak Ala, tak nerwowego męża jak Kasia i tak pokręconej sytuacji zawodowej jak Beata.

Po co jednak to robisz? Dlaczego tak bardzo skupiasz się na innych? Co daje Ci porównywanie się z innymi? Próbujesz podbudować własne ego, a może katujesz się myślą, że nigdy nie dorównasz najlepszym?

Porównywanie się wynika z niskiego poczucia własnej wartości

Niezależnie od tego, czy twierdzisz, że inni są gorsi, czy lepsi od Ciebie, wskazuje to na jedno. Na Twoją niską samoocenę.

W pierwszym wypadku, gdy twierdzisz że inni nie dorastają Ci do pięt, próbujesz zatuszować swoje poczucie niskiej wartości i wstyd wynikający z tego, że chciałabyś być „lepsza”. W drugiej sytuacji, gdy przekonujesz się, że jesteś daleko w tyle, zaniżasz swoją samoocenę, utwierdzając się w przekonaniu, że nie warto próbować, bo i tak jesteś na straconej pozycji.

Ludzki mózg jest fascynujący i jeśli tylko zechcesz, pozwoli Ci odnaleźć argumenty potwierdzające wybraną wcześniej tezę. W myśl zasady – powiedz mi, w co chcesz wierzyć, a ja znajdę Ci ku temu powody.

Jeśli uważasz, że jesteś słaba, będziesz porównywać się do osób, według Ciebie, lepszych od Ciebie. Po co? Żeby potwierdzić swoje zdanie. Nieważne, że wnioski będą dla Ciebie krzywdzące. Ważne, że będziesz czuła, że masz rację. Choćby tę najgorszą rację.

Możesz też działać inaczej. Czuć tak ogarniające Cię poczucie niskiej wartości, że będziesz karmiła się poczuciem wyższości, wynikającym z traktowania innych jak podnóżki. Dlaczego? Tylko w ten sposób będziesz w stanie przetrwać z trawiącym Cię poczuciem beznadziei.

„Kiedyś słyszałem takie powiedzenie, że nie wolno porównywać się z innymi, bo zawsze znajdziesz gorszych i lepszych od siebie. Jak się będziesz porównywał do lepszych, to staniesz się zgorzkniały. A jak się będziesz porównywać do gorszych, to staniesz się zarozumiały…”
Dan Millman

Przestań się porównywać z innymi. Zaakceptuj to, kim jesteś

Okazuje się, że droga do poczucia spokoju i satysfakcji jest jedna, choć bardzo trudna.

Wyzbycie się poczucia, że jestem lepsza. Zerwanie z przekonaniem, że jestem gorsza. Przyjęcie postawy, że każdy z nas jest inny i to powód do dumy.

Tylko w ten sposób, z tej pozycji można rozpocząć pracę nad sobą i osobistym rozwojem. Nie chodzi bowiem o to, by czuć się lepszą od znienawidzonej sąsiadki czy zarozumiałej koleżanki z pracy. Rozwój polega na czymś innym – na stawaniu się coraz lepszą wersją siebie.

Możesz się porównywać, ale sama ze sobą. Spójrz na to, jaka jesteś dzisiaj i jaka byłaś rok temu, co się zmieniło, co zrobiłaś, by poczuć się sama ze sobą naprawdę dobrze.

Najlepiej porównuj się sama ze sobą.

„Możesz porównywać się z ludźmi, którzy cię przewyższają, i narzekać, bądź też z ludźmi, których przerastasz, i się tym chełpić – albo skupić się na mężczyźnie lub kobiecie w lustrze i z wdzięcznością wypełniać zadanie powierzone właśnie jemu lub jej.” R. Brett