Szantaż emocjonalny – czy wiesz, jak się przed nim bronić?

Szantaż emocjonalny jest bronią zazwyczaj najbliższych osób. Mamy, teściowej, siostry, męża, przyjaciółki. Nie zawsze zdajemy sobie z niego sprawę, zwłaszcza gdy poprzedzony jest perfekcyjną manipulacją, zręczną grą, w trakcie której jesteśmy rozpieszczane, uzyskujemy wsparcie,ale w domyśle „za coś”.

Wyciągnięta dłoń i przemiłe uśmiechy ze strony szantażysty zawsze oznaczają bowiem jedno – „będziesz żyć tak, jak ja tego chcę (a przecież chcę dla Ciebie dobrze), sprzeciwisz się, to ucierpisz. Kranik dobroczynności zostanie zamknięty. Jesteś gotowa się przekonać, jak smakuje mój gniew?”

Jak dziecko

Gdy z boku obserwujemy poczynania szantażysty emocjonalnego, trudno nie odnieść wrażenia, że postępuje jak dziecko. Jego metody są bardzo podobne do tych stosowanych przez pięciolatków.

Z drugiej strony szantażysta może być bardzo przebiegły. Grając na emocjach i wprowadzając nas w poczucie winy, ma zazwyczaj  świadomość poniesionych przy tym kosztów, ale może to robić w taki sposób, że bardzo trudno dostrzec prawdziwy wymiar jego działań. Jest to trudne również dlatego, że między szantażystą a jego ofiarą istnieje silna więź emocjonalna.

Poza tym szantażysta odczuwa silną motywację, by działać w znany sobie sposób, kontrolując innych, zagłusza własny lęk przed życiem – odtrąceniem czy samotnością.

Czy zawsze jest tak, że szantażysta to przebiegły lis, planujący każdy krok?

Nie.

Zdarza się, że szantażysta emocjonalny nie jest świadomy swojego działania, tak bardzo obezwładniony jest niepewnością i lękiem, że koncentruje te emocje na drugiej osobie. Zniewala partnera, córkę, siostrę czy brata, by uciec od własnych problemów.

Jak działa szantażysta emocjonalny?

Kochani szantażyści emocjonalni sięgają po ciężkie oręże – fochy, ciche dni, płacz, szloch, naburmuszanie, grożenie, że jeśli nie postąpimy tak, jak tego chcą, rozchorują się, każą się przepraszać i okazywać wdzięczność oraz żyć zgodnie z wyznaczonymi przez nich regułami. Dają nam jasno znać – albo zrobisz tak, jak ja tego chcę, albo pożałujesz. Doskonale wiedzą, czego się boimy i jak uderzyć, by uzyskać swój cel – żebyśmy zaspokoili ich potrzeby.

Foch nie jest sposobem komunikacji, to ucieczka od dialogu, manipulacja. Forma szantażu. Do niczego nie prowadzi.