Trzydziestolatka może wszystko, ale nie ma czasu

Przeciętny Polak pracuje 1928 godzin rocznie, czyli średnio nieco ponad 160 godzin miesięcznie. Dla porównania Niemiec jedynie 1363 rocznie, około 113 godzin miesięcznie. Innymi słowy, przeciętna Niemka ma miesięcznie 47 dodatkowych godzin, które może przeznaczyć na relaks, wyjazdy, zabawy z dziećmi. To każdego dnia dodatkowe 1,5 godziny życia.

– Jak to jest mieć 30 lat? Nic nie musisz. Wszystko Ci wolno, i tylko nie masz na nic czasu.” /autor nieznany/

Gdy masz 30 lat możesz wszystko, ale nie masz na to wszystko czasu

Najbardziej zapracowane są nasze lata „trzydzieste”, kiedy jesteśmy szczególnie zmęczone, zabiegane i niedospane. To właśnie wtedy, kiedy mamy nieco ponad 30 lat, narzekamy najbardziej na szalony tryb życia i ciągłą konieczność dokonywania wyborów „co ważniejsze”. W tym okresie życia jesteśmy nierzadko na tak zwanym dorobku, chcemy się wykazać w pracy, awansować, jednak w domu czekają małe dzieci i każdego dnia towarzyszy nam poczucie winy, że nie poświęcamy im wystarczająco dużo czasu. Szarpiemy się między młotem a kowadłem, z ciągłym gniewem na nieuchronnie mijający czas. Nierzadko rozmijamy się również z partnerem, nie mamy czasu na odwiedziny u rodziców. A przynajmniej nie mamy go tyle, ile go potrzebujemy…

To rodzi frustrację i poczucie niespełnienia. Wielu trzydziestolatków prawdziwie się wścieka, że nie może mieć wszystkiego, że codzienne wybory ciągle dokonywane są kosztem czegoś. Tym samym pracuje jeszcze ciężej i jeszcze dłużej, by w końcu zasłużyć na upragniony wypoczynek, który ciągle przekładany jest na nieokreślone „później”.

Szczególnie trudno trzydziestolatce znaleźć czas dla siebie, na własne pasje, rozwój. Nierzadko właśnie w tym okresie życia przeżywamy pierwszy poważny kryzys. Bo nie tak to wszystko miało wyglądać…Czujemy się oszukane. 

Kasia opisuje to tak:

„Dobija nas proza życia i brak czasu na powolne zjedzenie śniadania czy obiadu bo ciągle gdzieś musimy gnać, coś musimy zrobić na wczoraj, więc jak mamy znaleźć czas na taki luksus jak bycie we dwoje dla samego bycia (a nie przekazywania informacji „kup/zrób/posprzątaj/odbierz dzieci” ) i cieszenia się chwilą? My po prostu nie mamy czasu na to. Nie żyjemy tylko wegetujemy. Praca – dom – praca – dom jak zaprogramowane maszyny i faktycznie nimi jesteśmy na użytek elit. Tu problem leży o wiele głębiej, a brak dobrych relacji w rodzinach, brak namiętności to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Najpierw trzeba zdać sobie sprawę z tego, że jest się niewolnikiem bez prawa do własnego czasu. Smutne, ale prawdziwe.”

Wiecie co jest pocieszające? Ano to, że mimo że nierzadko jesteśmy koszmarnie zmęczone, bywamy zabiegane tak, że zapominamy, jak się nazywamy, to właśnie czas, kiedy mamy 30+ lat to najszczęśliwszy okres w naszym życiu. To właśnie go wspominamy z rozrzewnieniem u kresu życia…Tak mówią badania. Teraz trudno w to uwierzyć?

Być może to wina zmęczenia, z którym po prostu trzeba coś zrobić, by nie doprowadzić się do choroby.

Mimo wszystko, mimo nadmiaru obowiązków i codziennego stresu, może być pięknie. I tego się trzymajmy, chwytając ulotne wolne chwile, które nam pozostają.