Wczesne macierzyństwo. Trzydziestolatka mama nastolatka

Żyję szybko. Lubię, gdy życie pędzi a ja razem z nim. Potrzebuję fajerwerków, nie lubię, jak jest byle jak. Pracuję jako przedstawiciel handlowy, wieczorami spotykam się ze znajomymi i rodziną na piwo, film lub tak bez powodu, by pobyć razem. Po pracy fitness trzeba o siebie dbać, w międzyczasie nowe szkolenie, co drugi weekend szkoła. W tych czasach trzeba być atrakcyjnym na rynku pracy. Lubię dobre restauracje, a w sobotę wyskoczyć za miasto. Boję się kupić mieszkania na hipotekę. Jestem sama, a czasy takie niepewne. Po 30-ste mój zegar biologiczny pędzi jak Pendolino. Koleżanki zdążyły drugi raz wyjść za mąż, bawią urocze kilkuletnie dzieciaki lub słodkie różowe noworodki. Wyjechały z naszej małej miejscowości. Wyszły za mąż, kupiły i urządziły mieszkania, a teraz urodziły dzieci. Same według swoich zasad wychowują je po swojemu, daleko od mam i teściowych, bo to ich dzieci i mają do tego prawo. A ja?

Zaczęłam od końca…

Ja zaczęłam od końca. Ma to swoje plusy i minusy. Urodziłam syna, gdy miałam 16 lat. Wpisano mi po znajomości w dokumentach 17, zawsze to lepiej wygląda.

Syn potrzebował konsultacji medycznej w szpitalu wojewódzkim. Moja mama, jako jego prawny opiekun musiała podpisywać dokumenty i zgody. Ja byłam tylko nieletnią opiekunką z mlekiem w cyckach.

Syn otrzymał moje nazwisko. Byłam niepełnoletnia, jego tata również, do 18 urodzin brakowało mu 3 tygodni, nie mógł zapisać małego w Urzędzie Stanu Cywilnego. Potem pierwsze poważne problemy prawne, finał w sądzie, zmiana nazwiska oraz uznanie dziecka. Wróciłam z noworodkiem do domu rodziców.

Nastolatka z noworodkiem

Syn ma już miesiąc. Ojciec dziecka zjawia się u nas jak gość. Pobawi się w ojca i znika do siebie. Ja jestem mamą na pełnym etacie, a On tatą na umowę zlecenie.

Relacje z ojcem dziecka szybko się psują, nastoletnia miłość kontra rodzicielstwo, obowiązek i odpowiedzialność. Miłość znika. Ja dorosłam, bo musiałam, a ojciec dziecka jest drugim dzieckiem rozkapryszonym, humorzastym, żyjącym z dnia nadzień. Nie chcę Go.

Wiem, że to nie jest facet na całe życie, jest złym chłopakiem, będzie fatalnym mężem, ojcem nie jest żadnym. Byłam matką, miałam własne dziecko, sama byłam dzieckiem. Mieszkałam pod dachem rodziców, na ich utrzymaniu, musiałam żyć zgodnie z ich zasadami.

Nowa sytuacja była trudna dla wszystkich, musieliśmy nauczyć się nowych ról. Ja biegałam do szkoły, mama zajmowała się dzieckiem. Mama pracuje sezonowo tylko na wakacje, ja miałam wtedy wolne, więc się uzupełniałyśmy.

Zamiast bajek czytałam małemu lektury szkolne. Syna wychowywałam sama, emocjonalnie  byłam zdana tylko na siebie. To był bardzo trudny sprawdzian.