Wierność to wybór. Decyzja, którą podejmujesz każdego dnia. I zawsze wybierasz dobrze

„Kuba Wojewódzki: Ale wie pan, że będzie się musiał rozejść z Zuzą?
Paweł Domagała: Jest coś, o czym nie wiem?
KW: Nie, ale zna pan jakieś małżeństwo aktorów, które wytrzymało z sobą do śmierci?
PD: Myślę, że nasze takie będzie. A i wśród aktorów to się zdarza: Meryl Streep ma jednego męża od 37 lat i czwórkę dzieci. I jak za dwadzieścia lat na rozmowę z panem przyjadę motorem, a obok będzie czekała moja dwudziestoletnia dziewczyna, to proszę, żeby mnie z tego publicznie rozliczyć. Mówię głośno: gdybym kiedyś, w przyszłości, pieprzył jakieś bzdury, to można mnie za to spokojnie linczować, hejt dozwolony.
KW: Dlaczego składa pan takie deklaracje?
PD: Bo dla mnie wierność jest najważniejszym atrybutem męskości i naprawdę tego chciałbym się trzymać. Bo co mnie określa bardziej jako mężczyznę niż wierność przysiędze, jaką się złożyło?”

Dzisiaj modne są rozwody. Długoletnie małżeństwa – niekoniecznie. Kult szczęśliwości i dążenia do samorealizacji otwiera nam wiele drzwi, dawniej zamkniętych na cztery spusty, między innymi dążenia do uciech ponad wszystko. Liczy się tylko to, czego ja pragnę. Wszystko inne jest środkiem do osiągnięcia celu.

Świetnie udowadnia to powyższy cytat, który „omawia” zasady panujące w tak zwanym show-biznesie. A że my „szarzy ludzie” tak bardzo lubimy podpatrywać znane osoby z ekranu, przyzwolenie społeczne do rozwodów rośnie. Zresztą nie pochodzi ono tylko „od gwiazd”, ale również pada z ust naukowców. Na przykład wtedy, gdy słyszymy, że człowiek nie jest ewolucyjnie gotowy do wierności, że bycie z tą samą osobą przez lata to wymysł naszych czasów, że ludzie są po prostu poligamiczni.

Nic dziwnego, że otrzymując podobne komunikaty, nasze postrzeganie związku na całe życie zmienia się. Idziemy do ołtarza i mówimy, machając ręką, „najwyżej się rozwiodę…”. Kiedyś sytuacja nie do pomyślenia..

Dlatego dzisiaj można powiedzieć „i nie opuszczę Cię aż do śmierci”, a za jakiś czas szybko się z tych słów wycofać. I nie mieć z tego powodu nawet czkawki. Było minęło. Podobnie można łatwo wyjść tylnymi drzwiami ze ślubów „wierności”. Usprawiedliwień nie musimy daleko szukać. Karmi się nas nimi. Wszak każdy zdradza. Skoro tak, to dlaczego nie mogę tego zrobić ja? W poszukiwaniu szczęścia wszystkie chwyty dozwolone.

1. Doświadczenia niewierności ma na swoim koncie około 42% Polaków.
2. Do romansu przyznaje się 52% mężczyzn i 33% kobiet w Polsce.
3. Zdrada to zawsze sygnał nieradzenia sobie z problemami.
4. Zdradzamy paradoksalnie również wtedy, kiedy tworzymy szczęśliwy związek. Zdrada jest wtedy sygnałem tęsknoty za nowością, próbą poczucia na nowo, „że się żyje”.
5. Jest zawsze stratą dla obojga partnerów.
6. Zdrada wiąże się z kryzysem. Nie zawsze oznacza koniec związku.

Skoro zdrada jest tak powszechna, to może jest czymś jak najbardziej naturalnym? A może jest tak, jak mówią psychologowie, że dojrzałe osoby o mocnym kręgosłupie moralnym nie zdradzają?

Wierność to atrybut męskości

Odpowiedzialność za słowa. Innymi słowy poważne traktowanie tego, co mówimy, zakłada trzymanie się swoich zobowiązań, przykładem największych bohaterów, rycerzy i mężów stanu. To ważna deklaracja, w której obronie jeszcze kilkadziesiąt lat temu mężczyźni byli gotowi zginąć. Liczył się honor i dane słowo. Na łamanie przyrzeczeń po prostu nie było miejsca.

W świecie prawdziwych mężczyzn ważna była lojalność, bycie wiernym i dotrzymywanie słowa. Istotne było nierobienie sobie z  zapewnień żartów, liczyła się odpowiedzialność za deklaracje, a składanie obietnic bez pokrycia po prostu nie wchodziło w grę. Prawdziwy mężczyzna cenił możliwość spojrzenia w lustro i zobaczenia w nim faceta, który wie, co mówi, który dotrzymuje słowa.

Oczywiste było również to, że wierność to naturalna konsekwencja tego, że kochamy i jesteśmy kochani.

Bycie niewiernym oznacza utratę twarzy

Do bycia wiernym nie jest potrzebny ślub, obrządek religijny, podpisanie papierów, wystarczy umowa. Zapewnienie o miłości i szacunku do drugiej osoby. Decyzja, którą się podejmuje na określonym etapie życia.

Zdrada bliskiej osoby, której obiecywało się wierność to pokazanie, że nasze słowa są niewiele warte. To zrobienie sobie z gęby d…Utrata twarzy.

Dla osoby mającej jeszcze kontakt z własnym sumieniem jest to przeżycie równoznaczne z utratą poczucia własnej wartości. Pociąga za sobą świadomość, że jestem słaby i nie radzę sobie z własnymi popędami. Zostałem bowiem skuszony tym, co powierzchowne i chwilowe. Zamiast skupić się na tym, co trwałe i głębokie.

Wierność to wybór

Bycie dzisiaj wiernym nie jest proste. W świecie, w którym istnieje przyzwolenie na zdrady, łatwo się pogubić i przeoczyć zagrożenia. W rzeczywistości, w której liczy się zabawa i mile spędzony czas, często akcent przesunięty jest nieco za bardzo w jedną stronę. To wystarczy, by puściły hamulce, na wyjeździe służbowym, po kilku drinkach…W ten sposób zdradzają osoby, które nigdy nie brały pod uwagę takiej opcji.

Tymczasem warto pamiętać, że wierność to nie brak okazji. Bycie wiernym nie oznacza bycie w porządku, bo brakuje pokus i nie ma dwuznacznych sytuacji. Wierność to świadoma decyzja, że nie pójdę tą drogą, mimo że inne kobiety są tak piękne, tak bardzo kuszące, tak łatwo o flirt i zapomnienie. Nie zrobię tego, bo szanuję swoją partnerkę.

Wierność jest trudniejsza, nie zawsze się opłaca, ale jest…lepsza

Nie zawsze to, co proste się opłaca. To znana myśl pewnego mądrego człowieka. Podobnie jest z wiernością i zdradą. Ta pierwsza nie jest prosta, ale ta druga się nie opłaca.

Trudniejsze niż skok w bok jest spojrzenie na bliską osobę jak na partnera. Bardziej skomplikowana od radosnych wieczorów poza domem, w którym zostawiliśmy bliską osobę, jest codzienna walka o związek. O to, by być dla siebie najlepszą wersją partnera, jaką w danym momencie jesteśmy w stanie stworzyć.

Wierność nie zna usprawiedliwień. Nie schyla się po nędzne tłumaczenia – zdradziłem, bo ona się zaniedbała, bo przytyła, bo już mnie nie inspiruje, bo została w tyle, bo była za mało czuła, za bardzo wymagająca. Wierność wymaga poświęceń i ciągłej pracy nad sobą.

Jestem wierny, bo nie potrafię inaczej. Bo jestem uczciwy w stosunku do siebie i drugiej osoby.

Zdrada nie rozwiązuje problemów

Zdrada jest konsekwencją zagubienia, wewnętrznego wyniszczenia. Próbą, bardzo nieudolną, wołania o pomoc. Szukania sposobów na podbudowanie własnego ego poza związkiem. To metoda na uzupełnienie wewnętrznych braków poprzez sięganie po osoby z zewnątrz i uprzedmiotowienie ich.

Bycie zdradzaną i zdradzającą to totalna destrukcja. Bardzo bolesna dla każdego, niezależnie, od tego, czy to Ty oszukujesz, czy zostałaś oszukana. Nawet jeśli twierdzi się inaczej, tak naprawdę zaprzecza się oczywistym faktom, by uśpić wyrzuty sumienia.

Dojrzała osoba nie zdradza. Ma albo odwagę, by uczciwie zakończyć związek i szukać szczęścia, gdzie indziej albo wystarczającą  wiarę w to, że można żyć z jedną i tą samą osobą, mimo trudności, przez wiele lat. Oczywiście cenniejsza jest ta druga opcja, zwłaszcza jeśli obiecywało się wierność do końca dni…