Nie jestem wystarczająco dobra, czyli problem dorosłych córek zbyt krytycznych rodziców

Masz krytykującego rodzica? Wychowałaś się w domu, w którym 4+ to było zawsze za mało, a piątka była postrzegana jako minimum, poniżej którego nie można zejść…? Gdy zdobyłaś drugie miejsce na olimpiadzie w szkole, zamiast gratulacji, usłyszałaś dość przewidywalne pytanie, a dlaczego nie pierwsze? Słyszałaś, że w życiu jest ciężko i możesz liczyć tylko na siebie?

Styl wychowywania ma ogromne znaczenie. Wpływa nie tylko na to, jakimi jesteśmy dziećmi, ale również na jakie kobiety wyrastamy. Wiele dorosłych kobiet, które osiągnęły sukces w życiu zawodowym i prywatnym i teoretycznie mają wszystko, czego pragną, nadal nie mogą pogodzić się z tym, że dla swoich rodziców są niewystarczająco dobre. Czują żal, że nie doświadczyły bezwarunkowej miłości. I swoje poczucie szczęścia dawno po wejście w pełnoletność uzależniają od akceptacji rodzica. To błąd. Zamiast czekać  na coś, co może nigdy nie nadejść, lepiej zaakceptować to, czego nie możemy zmienić.

Pamiętaj, że rodzice, nawet wiecznie krytykujący, Cię kochają

Rodzice co do zasady kochają swoje dzieci i chcą dla nich jak najlepiej. Dlatego staraj się nie przypisywać im złych intencji. To, że jesteś dorosła, nie oznacza, że nie możesz wysłuchać racji mamy czy taty. Być może gdy potraktujesz je poważnie, przyznasz, że są cenne….

Problemem może być jednak sposób przekazywania wartościowych informacji.  Jeśli rodzice chcą być autorytetem dla swoich dorosłych dzieci, zamiast przykrych przytyków, powinni sięgnąć po dyskretne podpowiedzi.

Oprócz tego, że powinnaś pamiętać o tym, że kochają Cię rodzice, równie ważne a nawet ważniejsze jest to, żebyś sama pokochała siebie. Kochaj siebie niezależnie od emocji bliskich osób. Bądź świadoma swojej wyjątkowości, oczekuj szacunku. Nie gódź się na przykre uwagi, broń i dbaj o siebie.

Zrozum, że tylko Ty jesteś odpowiedzialna za własne szczęście

Nie masz kontroli nad rodzicem, ani jego zachowaniem. Nie jesteś w stanie go zmienić. Oczywiście możesz próbować rozmawiać, przedstawiać swój punkt widzenia, jednak musisz liczyć się z tym, że Twoje starania zakończą się fiaskiem.

Dlatego zamiast koncentrować się na rzeczach, które nie możesz kontrolować, skup się na tych, na które masz wpływ.

Krytyka nie musi Cię uderzać. Nie pozwól jej na to

Krytyka nie musi do Ciebie przywierać, dotykać Cię w bezpośredni sposób. Wyobraź sobie ją jako wolną myśl wyrzuconą w powietrze. Niech fruwa, nie zabieraj jej, nie koncentruj na niej uwagi, bo ona nie należy do Ciebie. Póki nie zaczniesz się nią przejmować, Twój humor nie będzie gorszy.

Tak, to trudne, ale jedynie Ty, nikt inny, jesteś odpowiedzialna za to, co dzieje się z Twoim wnętrzem. Zmiana sposobu myślenia pozwala uwolnić się od negatywnego oddziaływania przykrych komentarzy padających ze strony bliskich osób. Nie jest to proste, ale możliwe…Można się uodpornić.

Krytykanci są nieszczęśliwi. Spójrz na rodziców i ich emocje

Szczęśliwe osoby rzadko krytykują, częściej chwalą i podkreślają dobre strony drugiej osoby. Przebywanie w ich towarzystwie w naturalny sposób poprawia humor, dodaje energii.

Problem nadmiernie krytykujących rodziców polega na tym, że nie potrafią obdarzyć swoich dorosłych dzieci ciepłymi emocjami, bo nie akceptują sami siebie, własnych wad, ograniczeń. Najpierw muszą nauczyć się kochać siebie, by mogli obdarzyć dojrzałym uczuciem inne osoby.

Gdy słyszysz krytyczne uwagi ze strony rodzica, postaraj się uruchomić w sobie pokłady empatii. Zrozum, że mama czy tata nie są szczęśliwi i ich emocje muszą ich przytłaczać. Ich przykre komentarze więcej mówią o nich samych niż o Tobie, ujawniają ich lęki, wizje, opinie i poglądy. Miej współczucie dla rodzica, który Cię atakuje. Nawet najbardziej krytyczny rodzic Cię kocha, nie potrafi jednak zmienić siebie i własnych reakcji. Niestety jego postawa stanowi wielkie zagrożenie dla Waszej relacji. Często dochodzi do zerwania kontaktów, dlatego tak wiele zależy od Twojej reakcji.

Przeczytaj – krytyka najwięcej mówi o osobie krytykującej.

Rodzic postrzega dziecko jako przedłużenie siebie, ale Ty bądź sobą

Rodzice często widzą dzieci jako własne klony, które powinny żyć w zgodzie z pewnym wzorem i stylem, który sami dla nich wybrali. Są zdania, że ich opinie są najbardziej wartościowe i nie akceptują faktu, że ktoś może mieć inne. To tak, jakby zatrzymali się w czasie. I nadal sądzili, że muszą Cię prowadzić za rękę, bo kto jak nie rodzic zwróci uwagę na błędy i niebezpieczeństwa, które mogą Ci zagrozić?

Jednak Ty nie możesz tkwić w przeszłości i powinnaś wyraźnie własną postawę pokazać, że wiele się zmieniło. Warto uświadomić rodzicom, że jesteś dorosła. Zrozum, że to, co mówią mama czy tata to ich opinia. Fakt, że to właśnie rodzice wypowiadają pewne zdania nie świadczy o tym, że należy je traktować jak prawdy objawionej. Masz prawo myśleć inaczej….

Bądź asertywna

Jaka jest najlepsza postawa w stosunku do nadmiernie krytycznego rodzica?

Nie staraj się wchodzić w skórę małego skrzywdzonego dziecka, pogłaskaj swoje wewnętrzne dziecko, uspokój je i daj wypowiedzieć się dorosłemu ja.

Pamiętaj, że jesteś dorosła, gdy rodzic mówi przykre rzeczy, nie broń się, nie staraj się usprawiedliwiać, nie krzycz i nie atakuj. Jeśli nie możesz znieść uwag pod Twoim adresem, powiedz wprost, że nie chcesz tego słuchać i że będziesz zmuszona wyjść, lub zakończyć rozmowę, jeśli nie zmieni ona torów. Powiedz: „Przykro, że tak o mnie myślisz. Ja mam jednak inne zdanie na ten temat”.

Otaczaj się ludźmi, którzy pozytywnie Cię nastrajają

Przebywanie z wiecznie krytykującymi osobami jest bardzo męczące, wysysa energię i jest bardzo ryzykowne. Gdy ciągle słyszysz, jak bardzo jesteś zła, możesz w końcu w to uwierzyć…. Dlatego zadbaj o równowagę. Dobieraj sobie towarzystwo w ten sposób, by czerpać ze spotkań z nim pozytywną energię.