Zdrowy egoizm podawaj na śniadanie

Nikt nie chce być egoistą. To słabe, myśleć tylko o sobie, spoglądać jedynie na czubek własnego nosa, nie zważając na innych. Życie w próżni nie jest ani łatwe, ani przyjemne – powtarzają… i mają rację.

Z drugiej strony coraz częściej mówi się o zdrowym egoizmie. Paradoks?

Nie. Jedynie zwrócenie uwagi na to, że poświęcanie się dla innych i zatracanie równowagi w życiu również nie jest sposobem na szczęście. Żadna skrajność nie wychodzi na dobre.

Jak we wszystkim potrzebna jest równowaga, a zdrowy egoizm ma tu kluczowe znaczenie, pozwala bowiem na osiągnięcie dobrej perspektywy poprzez złapanie dystansu i zadbanie o własne potrzeby. W myśl zasady – jeśli się nie będziesz szanować, nikt Cię nie uszanuje.

Korzyści z takiej postawy jest znacznie więcej.

Zatem po co nam zdrowy egoizm?

Jeśli zastanawiasz się, dlaczego nie umiesz odmówić, skąd bierze się poczucie, że inni Cię nie szanują i nie traktują poważnie, dlaczego odwalasz robotę za innych, a współpracownicy żerują na tym, że jesteś lepsza w źle pojętej „pracy zespołowej” – przeczytaj o zdrowym egoizmie.

Skąd ten termin?

Termin „zdrowy egoizm” przypisuje się Josefowi Kirschnerowi, który w swoich książkach („Biblia egoistów. Od stanu zależności do pełnej wolności”, „Cel przez egoizm. Udane życie w miłości do samego siebie”) położył nacisk na przyznanie każdemu praw do własnych potrzeb oraz dbanie o nie bez poczucia winy.

Zdrowy egoizm, by zadbać o swoje potrzeby

Niestety (a może „stety”) czytanie w myślach nie zdarza się zbyt często. Dlatego nie ma co łudzić się, że ktoś wpadnie na to, czego nam naprawdę potrzeba. Oczywiście bliska osoba, z którą spędzamy wiele czasu, może być świadoma naszych marzeń, jednak obarczanie jej odpowiedzialnością za nasze szczęście i poczucie spełnienia to delikatnie ujmując, nie najlepszy pomysł.

Dlatego zdrowy egoizm jest niezbędny, by zadbać o swoje potrzeby. W końcu to my jesteśmy odpowiedzialne za to, by realizować plany i każdego dnia dbać o swoje dobre samopoczucie. To dbanie obejmuje również ochronę przed negatywnym wpływem innych. Psychologowie mówią jasno – sama odpowiadasz za swoje emocje, jeśli nie pozwolisz drugiej osobie, ona nie jest w stanie ich zmienić.

Wyznaczyć granicę własnego komfortu

Każdy z nas ma swój przydomowy ogródek, do którego nie chce wpuszczać obcych. To tak zwane granice komfortu, nasz teren, który chronimy przed intruzami.

Niestety linia, która dzieli nas od innych, nie jest zawsze mocno zaznaczona. Niektórzy mają w jej miejscu połamany płotek, inni przypadkowo rozstawione kamienie, jeszcze inni dziurawy płot z drutu lub wysoki mur.

Ideałem natomiast jest równe i przyjaźnie wyglądające ogrodzenie, które nie odstrasza, ale jednocześnie wysyła konkretny komunikat – „hola, hola, jesteś na moim terenie, zmykaj, tu nie wchodź. Ja tu rządzę”.

Zdrowy egoizm wysyła otoczeniu prosty komunikat – nie rób tego, nie podoba mi się to. Jestem dla siebie ważna, nie dam się skrzywdzić. Wszystkie kamyki, które spróbujesz wrzucić do mojego ogródka albo odrzucę albo zadbam o to, by nigdy się już tam nie znalazły. Chronię siebie.

Zdrowy egoizm sprawia, że przestajesz być „kozłem ofiarnym” i osobą, którą z łatwością i bez większych skrupułów się wykorzystuje.

Zdrowy egoizm, by okazać szacunek dla własnego czasu i energii

Zdrowy egoizm to również wyraz szacunku dla własnego czasu i energii, których niestety nikt w dzisiejszych czasach nie ma aż nadto.

Konsekwencją zatracenia tych cech jest poczucie wypalenia, brak sił oraz być może świadomość tego, że czujemy się wykorzystani.

Osoby niebojące się zdrowego egoizmu wiedzą, że czas nie jest z gumy i należy go szanować. Odczuwają zazwyczaj wielki dyskomfort, gdy cenne minuty są tracone na miałkie rozmowy i działania bez sensu. Poczucie marnowania czasu jest w takich chwilach mocno frustrujące.

Zdrowy egoizm pozwala odzyskać wartość własnego czasu i energii.

Wysłać innym komunikat, że umiemy o siebie zadbać

Szanuj mamę, tatę, nauczyciela, siostrę, brata – o tym nam mówili najprawdopodobniej od wczesnych lat.

Jednak wspominanie o tym, by szanować siebie odbywało się zazwyczaj w zniekształconej formie, w kontekście „prowadzenia” młodych dziewcząt. Mówiono – szanuj się, czyli dbaj o dobrą reputację. Mało który rodzic zwracał uwagę na bardziej subtelne i mniej oczywiste tego odcienie. Nieliczni uczyli asertywności, nie wspominając o tym, że termin „zdrowy egoizm” właściwie nie istniał.

Dzisiaj wiemy, że zdrowy egoizm pozwala wyzwolić się z poczucia winy i lęku przed odrzuceniem. Uświadamiając sobie własną wartość, wysyłasz jasny komunikat innym – „jestem ważna”, który  o dziwo bardzo szybko otoczenie przyjmuje jako własny.

Zdrowy egoizm chroni od poświęcania się, którego nikt nie docenia

Dzisiaj coraz częściej psychologowie zwracają uwagę, by zacząć od siebie. Prostym w teorii przekazem jest zalecenie – kochaj siebie i każdego dnia rozpoczynaj poranek od pomyślenia o własnych potrzebach.

Dla sceptyków dobra wiadomość – takie postępowanie wcale nie kłóci się z ideą dawania. Chodzi raczej o to, żeby unikać niepotrzebnego poświęcania się, czyli działać w harmonii między potrzebami swoimi a innych.

Zamiast poświęcania można wybrać drogę altruizmu, która wynika z wewnętrznej potrzeby a nie z przymusu, strachu, czy poczucia winy. Uwalnia od poświęcania się po to, by mieć drugą osobę w potrzasku – wypominać jej, ile nam zawdzięcza, manipulować swoją dobrocią. Zdrowy egoizm pod każdym względem naprawia relacje międzyludzkie i pozwala stworzyć oraz pielęgnować te wartościowe.